Naunang magpresent yung artist nila kuya. Wala akong ganang manood kaya umalis muna ako para magretouch. Our boygroup is so much better than them. Manang mana sa mga retards eh.
Paglabas ko nakasalubong ko si Kuya. Ang sama ng tingin nito sa akin. Kumulo ang dugo ko.
"What?" malamig na tanong ko. Humarang kasi siya sa daan. For the first time in my entire life, ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong galit sa sarili kong kapatid. Kalma Yerim. Kalma.
"Those guys---"
"Drop it. I don't want to talk to you." i shoved him away kaso malakas siya.
Hindi ko siya kayang harapin. I can finally remember everything now.
And it really breaks my heart everytime I remember what they did in the past. How could they!
"Yeri hindi niyo dapat sila----"
"I thought I already told you to stop? Those are our Artist, kuya. OUR artist not yours . I suggest to better focus on your boys and mind your own business." I told him before walking away.
Saktong pagdating ko sa lamesa sa kanila na.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
He was stunning. Yung abs talaga nagdala eh haha
"I..I'm sorry Ms. Kim. But I don't know what you're talking about." he said and removed my arms around him. He bowed several times before leaving me in tears...brokenhearted.
See what you did kuya?
And you actually think na makakabuti sa amin tong ginawa niyo? Damn you all!
Napaiwas ako ng tingin. Kung hindi ako nakita ni Wendy at Irene nung araw na yun, malamang, mangingibabaw na naman ang halimaw sa loob ko. Grabeng sakit ang naramdaman ko. For seven years, I've felt so Lonely for an unknown reason..ngayong alam ko na kung bakit...dumoble pa ang sakit.
Seven years... Seven years
At nakaya nilang umakto ng parang wala silang maling ginawa!!
I wanted to tell the others too but, i don't know how. What if hindi na din sila maalala nila V oppa?
Mararamdaman nila tong sakit na nararamdan ko ngayon and jeez, ayokong mangyari yun. That's why I tried my very best to set them up these past few days. Who knows? They might actually remember their love for each other diba?
Nagpalakpakan ang mga tao. Yeokssi! They really did their best. I feel so proud.
To think of it, Ilang years na pala kaming nasa iisang building! They were just there all along, Training. Aish!
Ngayon palang, alam ko ng kami ang nanalo. Napalingon ako sa lamesa nila kuya. Swerte ko naman at nakatingin na pala siya sa akin.. I gave him a sweet smirk before looking back at the stage.