Wendy's POV
Pagkarating ko sa office, napansin ko agad ang magulong lamesa ni Yeri.
"What the?! May nanloob ba--" di ko na natapos ang sasabihin ko dahil bigla nalang may kamay na lumapag sa desk ni yeri at may ulong unti-unting umaangat. Kinabahan agad ako. Is this somekind of a demon?!
I was ready to kill it in
.. 3 ..
2...---
"YAHH!! WAS THAT YOUR NEW WAY ON GREETING ME GOOD MORNING?! MUNTIK NA AKO DON HA!" Galit na saad ni yeri. Natulala ako, kung hindi siya agad nakayuko ay malamang sa malamang talaga.. Hahaa
Napalingon siya sa favorite niyang porcelain vase..para nalang ito papel na ikrinample. Bagong tuklas ko lang din yan.. I used my barrier to capture my prey then use my improved skills to crashed it, squeezed it and remove it to this world.
Nilingon naman niya ako with her zombie look. Saan ba to nanggaling at dito pa naisipang matulog?
Gusot gusot ang polo niya at gulong gulo ang buhok..
Tumayo ito at lumapit sa coffee maker namin. Sinundan ko siya.
"Oy babae, bakit dito ka natulog sa office? Ano na namang kalokohan ang pinaggagawa niyo ng mga kaibigan mo?" parang nanay na pangiinterview ko. Hahaha
Uminom muna ito ng kape niya at bumalik sa upuan niya..
"Nothing special.. I got drunk dyan sa malapit na bar, i couldn't managed to get my self a cab so... " she gave me that "That's why I'm here look" before continuing her coffee. I sighed.
When did she started to become like this? Simula nung nagising kami sa pagkakaacomma, nagiba na siya.. She became wild, outgoing and very hard headed.. Hindi naman namin siya kayang pigilan sa gabi gabing night out niya kasama yung mga kaibigan niyang taga underworld kasi nga baka sumama lang loob niya.. We were left with no other choice but to let her do whatever she wants.
Kaya din kami naghiwa hiwalay ng tirahan dahil parang may kakaibang feeling nang bumalik uli kaming lahat sa bahay namin.. Parang.. Awkward na ewan. I don't really know how to describe that feeling..
Tumigil na ako sa kaka-nag sa kanya, nakuha ko na din naman ang mga sagot sa tanong ko eh.
Nagsimula na akong makinig ng mga sinend sa aking songs mula sa mga song writers nitong company via email.
Saktong saktong kakatapos lang ng isang kanta ay muling umimik si Yeri.
" I saw a demon..." agad kong hinubad ang earphones ko. Nabalot agad ako ng pagaalala para kay Yeri. Did it hurt her?!
"What?! Saan?! Kelan?" sumod aunod na tanong ko.
Pinaglaruan naman niya ang kape niya gamit ang kanyang kutsarita.
"Last night. When I went inside this building." sagot niya. Nagtaasan naman ang balahibo ko.
"Are you sure? Alam mo naman sikat tong building natin sa mga demons diba? Hinding hindi nila pagtatangkaang pasukin to knowing na pagaari natin to." paalala ko. Tumango naman ito but still not looking at me.
" I know that. Akala ko nung una kaluluwa lang.. Pero she's too peculiar for being a soul.. Masyado siyang malinaw.. Mukha talaga siyang buhay..hindi ko nga malalamang hindi siya tao kung di ko siya nakitang tumagos sa entrance ng lobby eh. " paliwanag niya. Awtomatikong nagtaasan ang balahibo ko.
Napaisip ako, what could that devil be possibly doing here? Of all places why here? Dito na pwede siya hindi makalabas ng buhay sa oras na makapasok siya. Nanatili kaming tahimik hanggang dumating si Seulgi pero agad din itong nagpaalam na dederetso na sa practice room kaya di namin nasabi sa kanya.
