DREADFUL SERIES #1: EON INTERSTICE

KABANATA 11

NAGUGULUHAN

(SOPHIE DIANNE'S POV)

Tulala ako sa bintana namin. I've been staring how the sun set.

"Sophie! Ano na tulaley?" tanong ni Sophie na isipan nya na matulog dito sa dorm ko.

"Nagiisip lang ako" sarkastiko syang tumawa.

"Hoy babaita nakakabaliw ang ganyan" nagulat sya ng humarap ako sakanya.

"Snow tulungan mo ako" sabay hawak sa ulo ko.

"Are you crazy? O My Ghad!"napailing ako walang silbi ang luka.

"Naguguluhan kasi ako" pag oopen ko nakuha noon ang interes nya.

"Ay ang taray lovelife ano?" she asked I slowly nod.

Nagkadairit irit muna sya bago kakalugin ako at nagpagulong-gulong sa kama.

"Ganito kasi yan.."

Flashback..

Palabas na ako ng ospital ng magulat ako ng may nagpiring ng mata ko.

Akala ko noong una nakidnap na ako pero nanatiling walang ginagawang masama ang nurse sa akin.

Pinaupo nya ako sa mukhang isang wheel chair katatapos ko lang magbihis. Suot ang Jeans at crop top.

Naramdaman ko ang hampas ng hangin mukhang nasa labas kami.

Pinakiramdaman ko ang paligid. Nas garden kami. Malakas ang pakiramdam ko.

Nagsimulang tumugtog ang isang pamilyar na awitin ng Westlife.

(Play multimedia)

Baby, I know the story,
I've seen the picture,
It's written all over your face
Tell me, what's the secret that you've been hiding?
And who's gonna take my place?
I should have seen it coming,
I should have read the signs
Anyway, I guess it's over

Malamig ang boses at base roon sa rinig kong yabag papalapit ito sa akin.

Boses at Amoy pa lang alam ko na. Unti-unting inalis ng kung sino ang piring ko.

Bumungad sa akin si Drake na naka longsleve na formal. Ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko.

Can't believe that I'm a fool again
I thought this love would never end,
How was I to know?
You never told me
Can't believe that I'm a fool again,
And I who thought you were my friend,
How was I to know?
You never told me

Sa paglapit nya naglabas sya mula sa likod ng isang bungkos ng pulang rosas. Naramdaman ko ang paglaglag ng luha ko.

Pinahid ko agad iyon. I am really an emotional person. He smiled tumayo ako at iniabot nya sa akin ang kamay nya.

"Buong buhay ko I wish to have a woman like you" matapat nyang sambit natawa naman ako sa kacornyhan nya.

In all infairness kinilig naman ako. Pilit ang ngiti ang binigay ko.

"Kaya ayaw na kitang pakawalan. Sorry kung anong nakita mo noong nakaraan burahin mo na magiging tapat na ang puso ko sa iyo" tumango-tango ako sa sinabi nya.

Pero napatakip ako sa bibig ko ng lumuhod sya at nakangiting tumingin sa akin.

Marami na ang nanonood sa tabi namin. Ramdam ko ang pagkahiya.

"Tumayo ka ano ba" inis pa kunwaring sambit ko he chuckled.

"Paano ako tatayo hindi mo pa ako simasagot" napataas ang kilay ko sa narinig.

"What?!" hindi makapaniwalang sambit ko.

"Ms. Sophie Dianne Rojales can I officially court you?" hindi ako makapaniwala sa narinig. Akala ko naluluka na ako sa naisip ko na maaring iyan ang itanong nya.

Napahawak ako sa noo ko. Hindi makapaniwala pero dahil sa mukhang nahihirapan na sya.

"Oo" maliit na boses na sambit ko pinagmalaki naman nya agad iyon sa mga tao.

Nagpalakpakan ang mga tao. Bakas ang galak sa nakita.

End of Flashback...

"What?! O M Gee! Grabe! Kainis ka"at niyugyog na naman nya ako.

Pero natigil iyon ng mapansin ang reaksyon sa mukha ko.

"May hindi ka sinasabi sa akin" totoo ngang tunay ko syang kaibigan dahil alam na nya ang pasikot sikot ng bituka ko.

Napayuko ako at sinimulang ikwento ang tungkol sa kontrata bakas ang pagkainis sa mukha nya.

"Wag mong sabihin Sophie Dianne Rojales na pumayag ka dahil lang sa kontrata?" hindi ako nakasagot napahugot sya ng hininga bago tumayo.

Akmang magsasalita ako ng maunahan nya ako.

"That's bullshit! Alam mo ba ang pinasok na gulo mo?" she asked I nod at magsasalita na sana ulit namg putulin na naman nya.

'Leche! Hindi muna pakinggan ako'

"Naluluka ka na pala talaga at kalahati eh! Ano papaanong mahal ka noong tao tapos gaganyanin mo?" napailing sya. Hindi ko na napigilang samaan sya ng tingin ng akmang dadada pa sya.

"Leche ka! Pwedeng makinig ka muna! Hindi mo muna kasi tinanong yung feelings ko!" duon sya natigilan at bumalik sa tabi ko.

"So ano nga?" dikit sya ng dikit na akala mo magkakapalit na kami ng mukha itinulak ko sya.

"Gusto ko rin sya! Tanga ba ako kung sasagu-" naputol iyon ng malakas nyang tili.

Leche! Bwisit na babae ito! Kung hindi ko sya kaibigan nasipa ko na sya kanina pa.

"Pero naguguluhan pa rin ako" duon sya natigilan.

Ikinuwento ko naman sakanya ang tungkol sa panaginip ko. Natigilan sya ng ilang sandali.

"Tigilan mo yan. Naku Naku we are living in the 21st society hello! Uso pa ba ang pamahiin ekek na iyan?" and just I thought ay ganoon ang sasabihin nya.

Pero hindi ko ito pwedeng ipagsawalang bahala. Sa isip isip ko nandoon pa rin ang bunubulong kong konsensiya na makinig pa rin sa Mama ko.

I still believe that 'Mother's knows best' motto.

"Grabe ano ito may pinabibigay nga pala sa iyo si Marco" nagulat ako ng iaabit nya ang isang tila sulat.

Nakalagay pa iyon sa isang scented paper na kung aakalain mo ay babae ang nagpadala pero hindi maamoy po ang panlalake pa rin na pabango.

"Basahin mo dali" mas excited pa sya kaysa sa akin.

Dear Sophie:

Matagal na kitang tinatanaw sa malayo. Isa ako sa humahanga sa iyo.

Nagulat ako sa unang sentence.

At ng bigyan ako ng pagkakataon na makasalamuha ka. Hindi ko iyon pinalagpas.

Sana hindi lang pagkakaibigan ang maialok mo sa akin. Gusto ko sanang magtapat.

Gusto kita at sana pumayag kang ligawan kita.

Nagmamahal,
Marco

At lalong napatili ang bestfriend ko. Napasapo na naman ako sa noo ko grabe.

"Ang haba ng hair mo Sophie naapakan ko ata"

Hayss kung anong plano ng tadhana,diyos at ni kupido grabe isang gulo ito.

................

Dedicated to all my readers.

See you next update!