DREADFUL SERIES #1: EON INTERSTICE

KABANATA 10

SICK DREAM

(SOPHIE DIANNE'S POV)

Hindi ko inasahan ang narinig at nakita ko. Well oo hindi ko naman sya pagmamay-ari.

"Oh? Mr. King?" I asked and fake my reaction like I am shocked.

"Let me explain first" I look at the both of them emotionless.

Hindi ko alam kung bakit ganito ako towards that thing. I scan him and look at him with questionable look.

"Ahm Mr? Sorry but why? Pardon me?" napanga-nga sya I bid goodbye bago lumabas.

Napailing ako grabe. Nadagdagan ang stress ko ng tumawag ang mother nya.

"Do what ever para lang maging kayo!"

Yan ang huling bintiwang salita sa akin ng mother ni Drake. Napailing ulit ako.

Pagod akong umuwi ng bahay. Sumalampak lang ako kama ko at tumingin sa kisame.

"I dunno what to do!" halos parang mababaliw ko ng sambit.

Mali ba ang actions ko?

Nafall na ba ako?

Ano itong kirot?

May karapatan ba ako?

Gusto nya din ba ako?

Nagisip ako hanggang sa makatulog ako. Dumaan ang araw na hindi kami nagkakasalisi ni Drake.

"Good Morning Psyche!"I look at Snow ng makaramdam ako ng pagkahilo. Umalalay sya agad sa akin.

"Are you okay?" pilit akong ngumiti at tumango.

Weird I am experiencing this ilang beses na pero pilit ko iyong binabalewala.

"Namumutla ka! Stress ka na naman ba? O baka gutom ka?" umiling ako sakanya.

Napapadalas ang pagpupuyat ko dahil sa dalawang bagay iyon ay tungkol sa feelings ko kay Drake at sa studies ko.

Mabilis ba masyado? Ewan ko pero hindi ko alam kung bakit.

"Bye!" paalam ni Snow sa akin ng maihatid nya ako sa room.

Tahimik akong umupo sa assigned seat saakin.

Discuss.

Discuss.

Discuss.

Quiz.

Lunch Break.

Loner kung titignan ako why? Dahil ito ang madalas kong gawin tatambay sa may garden magisa.

"Hey!" nagangat ako ng tingin sa isang boses it is Marco.

"Totoo nga na ang napakagandang dating student council ay loner" sinamaan ko sya ng tingin matapos nyang tumawa.

"I am not a loner" i just have trust issue.

"Alam mo maganda ka pwede kitang ligawan? Di joke lang" napailing ako sa joke nya.

Inilagay nya sa backrest ng bench ang braso nya na parang nakaakbay sa akin.

I was about to move away when someone grabbed my hand at pinatayo ako.

"What the hell!" I look up just to see Drake's blazing eyes.

Ayaw kong mag assume na may gusto sya sa akin at nagseselos lang sya kaya nya ginawa ito.

Baka kasi sa huli MASAKTAN ako.

"Marco tara sa canteen" I let go Drake's hand at inabot ang kamay ni Marco na gulat.

I am avoiding him yes? Kahit pa utos nang mama nya na paibigin ko sya.

Ayaw kong mangamit. I will redeem the contract.

"F*ck saan ka pupunta!" gigil na sambit ni Drake ramdam ko ang pagbaon ng kuko nya sa braso ko.

"Aray!" daing ko at nakaramdam ng hilo at panghihina napaluhod na sana ako ng tulungan ako ni Marco.

I felt weak and dizzy until everything turns black.

(THIRD PERSON'S POV)

Matapos mawalan ng malay agad binuhat ni Drake si Sophie at dinala sa kotse para madala sa Ospital.

Sinalubong sya ng mga doktor at tinanong ang nangyari kinuwento naman nya.

Makalipas ang ilang oras nagmulat ng mata si Sophie. She look pale na para bang walang dugo.

"Leave!" mataas na tonong sambit nito na nakaturo pa sa pinto.

Napayukong lumabas si Drake. Pumasok ang doktor ni Sophie. She tried to smile.

"Hija? Do you still take your medications?" tanong ng doktor.

Sophie suffered from depression niresetahan sya ng sleeping pills at anti-depressant.

"Hindi na po." pagtatapat nito napailing ang doktor sa narinig.

"Tatapatin na kita Sophie. You have anemia developed maybe dahil sa pagod at stress. Hija alagaan mo ang sarili mo. Anemia is somewhat kaya pang maagapan pero wag sanang lumala at humantong sa Leukemia." natigilan si Sophie at napayuko.

Hindi nya inasahan iyon. She know na may anemia sya dahil ayon sa research nya ang sintomas na nararamdaman nya ay naayon sa sakit na iyon.

"Sa ngayon take this medications. Ituloy mo ang nauna idagdag mo ito. Alalahanin mo Hija nagiisa ka man nandyan ang Diyos" tumango sya.

Walang narinig si Drake pero pagpasok nya nakita nya ang isang Sophie na mahina.

Kita nya ang tuloy-tuloy na pagbagsak ng mga luha nito. Nagwawala ito. Inalis nito ang swero sa inis.

Thingking na baka maglaslas ito ng makita ang kutsilyo. Pumasok sya at pinindot ang button sa bedside ni Sophie.

Dunating ang mga doktor at tinurukan ito ng pampakalma. Drake tried to asked what is happening pero tanging iling ang isinagot ng doktor.
Binalaan ni Sophie ang doktor na huwag sasabihin ang tungkol sa sakit nya.

She never be cured she thought tuwing iinom sya ng gamot minsan ay hindi nya na pinapansin ang mga gamot kadalasan she is skipping it.

Habang mahimbing na natutulog si Sophie sa panaginip nya nagpakita ang isang babae na hindi nya inaasahan.

"Mom!" she called at parang batang tumakbo sa ina at yumakap dito.

"Dianne! You grow really like a fine lady." nakangiting komento ng ginang.

Gulat na tinignan nya ang sarili. She is wearing a wedding dress.

"Anak, alam mong mahal ka namin diba?" tanging tango ang sagot nya.

"Think before you act. Gamitin mo ang puso mo kasabay ng utak mo. Anak" nagulat sya ng unti-unting nagkaroon ng blood stains ang wedding dress na suot nya.

"Balang araw, malalaman mo kung ano ang ibig sabihin nito. Sa ngayon pinapayuhan kita anak" tumango sya at yumakap sa ina.

Unti unting naglaho ang ina at sandaling iyon nagmulat ang kanyang mata sa realidad.

(SOPHIE DIANNE'S POV)

Alam kong nasa ospital ako. 2 araw na akong nadito at sinasabing madidischarge na ako mamaya.

Pumasok ang 2 nurse iyan ang utos ng doktor na dapat 2 ang nurse lagi.

"Uy alam mo yung patient sa kabilang kwarto?" kwentuhan nito wala akong pakielam sakanila.

"Ah yung babaeng dumating na duguan ang wedding gown. Tsk masamang pangitain iyon" nakuha noon ang atensyon ko.

"Bakit?" tanong noong isang nurse sinimula nilang ayusin ang kakainin ko.

"Narinig ko na iyon sa Mama ko. Isang masamang pangitain sa ikakasal. Sakto yung babae coma so naniniwala ako. Nagsusukat pa lamang daw iyon tsk." at doon ako natigilan.