Öncelikle her zamanki gibi keyifli okumalar dilerim. Bu bölüm katilin notlarına ait olan bir bölümdür yani bunun üzerine yazılmıştır. Bölümdeki çoğu yazılar facedeki enfeksiyon kalem adlı sayfadan ve cehennemlik.tumblr' dan alıntıdır, bilginize.Her zamanki gibi bölüm hakkındaki görüşlerini beklerim.
‘’Kemirgen hayatçıllar! Hepiniz kendi ölünüzü yiyeceksiniz, sevgisiz topraklarda!’’
Gökhan bitap bir haldeydi. Merkezin kapısında durmuş içeri girip girmeme arasında kararsız kalmıştı. Eninde sonunda girecekti, biliyordu. Belki de yalnızca zaman kazanmak adına böyle yapıyordu. ‘’Biraz cesaret’’ dedi kendi kendine. Arkadaşına ne diyecekti? ‘’Vazgeçtim, biraz daha zaman’’ dedi bu sefer. Kafasını sağa döndürdüğünde acele acele yürüyen insanların arasında bir bank gördü. Kimse yoktu. Ona doğru yürüdü. Üstüne oturdu ve ceketinin cebinden sigarasını çıkardı. Bu neydi şimdi? Bu kadar genç yaşında olmasına rağmen kendini 70 yaşında hissetmesi de neydi? Sadece bu olay mıydı üstüne gelen? Evet, buydu. ‘’Başardın Kırmızı Raptiye, çöktüm’’ diye düşündü. Gözleri adeta kan çanağına dönmüştü. Siyah saçları arasında dolandırdı ellerini. Birkaç tel düştü eline. Umursamadı. Ruhunun hissettiği yorgunluk yanında bunlar azdı bile. Sigarasından son bir yudum çekti ve yere fırlattı. Üstüne bastı. İşte! Hayatta aynı bu şekilde kendisini ezmişti. Kafasını ellerinin arasından geçirdi ve:
-Of! Dedi.
Kararından vazgeçmeden hızlı adımlarla içeri girdi. Merdivenleri ikişer üçer çıktı ve odasını girdi. Cengiz bıraktığı gibi ve bıraktığı yerdeydi. Yanında da eşi vardı. Gözleri tek bir noktaya odaklanmıştı. Eşi ağlıyordu. O kadar zamandır ağlıyordu ki gözyaşları tükenmek üzereydi:
-Cengiz diye fısıldadı. Yüksek sesi çıkaracak güç bulamıyordu kendinde.
Cengiz robot gibi döndü ona. Soğuktu ve donuktu bakışları:
-Getirdiniz mi kızımı? Dedi.
-Yolda, diyip başını eğdi.
-Aynı durumda mıydı?
Cevap veremedi. Cengiz bu sefer daha yüksek sesle:
-Aynı durumda mıydı Gökhan?
-E- Evet…
Karısı çığlığı basıp kendini parçalamaya başlayarak ağlamaya devam etti. Onu durdurmaya çalıştı ama Cengiz sabitti. Hastaneye telefon etti Gökhan. Yakındaki hastaneden bir ekip geldi ve sakinleştirici bir iğne yapıp koltuğa uzandırdı eşini. Cengiz hala sabitti. Korkuyordu Gökhan. Daha sonra içeri Candemir girdi. O toparlanmış gibiydi:
-Başımız sağ olsun, dedi.
Kimse cevap vermedi. Daha sonra devam etti:
-Bu olay üzerine bizden üst makamlardan bir yazı geldi, Cengiz deyince tüm gözler ona döndü.
- Sen ve ben görevden men edildik. Bir süreliğine.
- Olmaz, dedi kısa ve net bir şekilde.
-Bırakamam.
-Üzgünüm, dedi Candemir. Yapabileceğim bir şey yok.
- Olmalı! Diye bağırdı. Omzunu tuttu ve ‘’Sus’’ dermişçesine ona baktı Gökhan. Cengiz kafa salladı. Candemir çıktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Katilin Notları
Mystery / Thriller... Uzun süre temizlenmemiş tozlu raflar, camı kırık bir televizyon, eskiden kalma gazete ve dergiler... Bu evde yeni olan sadece iki şey vardı: Küvetteki yarım ceset ve bir kahvaltı sofrası. Cesetlerin devamı gelecekti,çünkü oyun oynamayı seven bi...
