JINNE ~ Your Choice

Deel 2: Van vijand tot vriend?

Juan stond daar. Recht voor haar. Wout hoorde wat Tinne zei. "Kennen jullie elkaar?" vroeg hij. "Kennen is een groot woord." zei Juan. "Ik moet even naar buiten gaan." zei Tinne en liep even naar buiten. Voor een frisse neus. Marie liep achter haar. Juan keek haar na. "Hey, wat is er misschien gebeurd tussen jullie?" vroeg Marie. "Euhm... Gewoon een tijdje geleden. Toen ik mijn oma ging vertellen dat ik mee mocht doen. En op de terugweg heb ik een auto ongeluk gehad. En die bestuurder was..." "Juan." maakte Marie haar zin af. Tinne knikte. Ze ging verder vertellen wat er was, maar eerst nog een diep ademhalen. Zodat ze er klaar voor was. "Die avond stuurde hij mij veel berichtjes. In begin antwoordde ik er nog op, maar ik vond het niet leuk dus is negeerde ik hem." legde Tinne. "En nu speelt hij mee in de serie en wordt hij jouw tegenspeler. Jullie hebben veel scènes samen. Jullie personages worden zelfs verliefd op elkaar." vertelde Marie. "Wat dat kan niet." reageerde Tinne. "Jawel, het is zo. Ze hebben het gezegd." zei Marie. Tinne nam de beschrijving van haar personage. Daar stond het onderaan. Word verliefd op personage Jonas. Gespeeld door Juan Gerlo. -Nee, dat kan niet.- dacht Tinne.

"Kom, we gaan terug naar binnen gaan." zei Marie. Tinne stond recht en samen liepen ze terug naar de zaal. "Ah, daar zijn jullie. We gaan al een kleine briefing geven over de locatie en zo." zei een medewerker. "Er zal nog een mail gestuurd worden voor verdere details." Iedereen ging naar huis. "Tinne, wacht. Ik zou eens met je moeten praten." hield Juan haar tegen. "Waarom?" polste Tinne. "We moeten veel samen spelen in de serie. Dus ik dacht dat we misschien toch wel normaal tegen elkaar kunnen doen. Ik heb de kosten van je auto toch vergoed." antwoordde Juan. "Dat is het niet alleen. Je hebt mijn nummer zonder ik het wou. En dan blijf je me tienduizend berichtjes sturen." reageerde Tinne. "Sorry, dat had ik niet moeten doen. Maar ik moest toch een manier verzinnen hoe we elkaar nog konden bereiken voor de rekening." zei Juan. "Ik had het formulier nog. Daarop staat je e-mail adres." ging Tinne op hem in. "Kunnen we niet met een propere lei beginnen? Of gaan we de hele tijd ruzie staan maken?" polste Juan. "Wat mij betreft is dat eerste geen goed idee." antwoordde Tinne bot.

"Ik stel voor dat we samen iets gaan drinken en dat je beslist na deze avond wat je doet." stelde Juan voor. Tinne wist niet wat te doen. Zo'n hele tijd in Juan zijn buurt zijn. "Oké, dat is goed. Maar niet te lang. Ik ben iemand die haar slaap nodig heeft en morgen moet ik nog naar school gaan." zei Tinne. Juan lachte naar haar. Zijn plan had gewerkt. Nu nog deel twee uit voeren. Daar moest zij voor buigen. Hoe kon hij ook zijn gevoelens voor haar zeggen als ze zo boos doet tegen hem. Maar hij vind dat een relatie met zijn tegenspeler niet kunnen. -Eens zien wat Tinne daarvan zegt.- dacht Juan. "Van waar kom je ongeveer?" vroeg Juan. "Waarom moet je dat weten? En heb je dat niet onthouden? Dat stond ook op het formulier." vroeg Tinne bot. "Nee, dat heb ik niet onthouden. En het om te zien dat we in de buurt van elkaar blijven om iets te gaan drinken. Zodat we niet lang onderweg moeten zijn van elk hun huis." antwoordde Juan. "Ja, dat is goed." zei Tinne. "Ik woon in Wilrijk." "Ik heb een appartement op het oog in Wilrijk. Tot nu toe woon ik nog in Buggenhout." reageerde Juan. "Ik dichtbij het kerkhof." zei Tinne. "Ik weet wel een plekje. Je kan naar toe rijden door mij te volgen als je wilt." reageerde Juan. "Ja, is goed." reageerde Tinne.

Ze stapte in auto en Juan wachtte aan de uitgang van de parking op Tinne. Juan reed naar de plek waar hij naartoe wou. Mits het toch al zeventien uur dertig was, dacht hij om naar Speedy Snack Wilrijk te gaan. Dan konden ze er ook iets eten als het gezellig was. Maar dan moest Tinne toch iets vriendelijker tegen hen doen. Ze kwamen aan en parkeerde hen. Ze stapte uit en gingen de snack binnen. "Dag Tinne, dat is lang geleden." zei de persoon achter de toog. "Hey." reageerde ze. Ze gingen zitten en namen de menu. Ze kozen wat ze wouden om te drinken. "Hoe kent die man jou?" vroeg Juan. "Ik woon hier op één minuut vandaag en we kwamen hier vaak." antwoordde Tinne. "Oei, dat wist ik niet. Anders waren we ergens anders geweest." zei Juan. "Dat is niets." ging ze op hem in. "Zeg eens wat mag het zijn?" polste een bediende. "Voor mij een watertje." koos Juan. "Voor mij een cola." zei Tinne. "Waarom doe je zo boos tegen mij deze morgen?" vroeg Juan voorzichtig. "Gewoon. Ik was verschoten dat jij daar stond." antwoordde Tinne. "En ook gewoon ik was zo blij die dag. En dan heeft dat mijn dag kapot gemaakt." "Hoezo was je blij die dag?" polste Juan. "Ik kreeg te horen dat ik door de auditie was. En dat ik de rol had." reageerde Tinne. "Oei, sorry. Ik kreeg het pas de dag erna te horen dat ik de job had." ging Juan op haar in. "Sorry, je verdient een eerlijke kans. Zelfs ben je tegen mij gereden." "Daarvoor heb ik al tienduizend keer verontschuldigd. En de kosten betaald. Zoveel was dat nu ook weer niet." lachte Juan. Tinne lachte mee. "Maar ik het vervolg vraag je mijn nummer en onthoud je die niet van een papier." zei ze. "Beloofd." zei Juan. "Ik zal niets meer stiekem doen." zei Juan met een glimlach. "Heb je zin om iets te eten? Ze hebben hier lekkere broodjes." zei Tinne. "Ja, dat is goed voor mij. Dan heb ik een beetje tijd om je te leren kennen. Want we hebben veel scènes samen." antwoordde Juan. Tinne lachte naar hem.

Ze deed teken dat ze wouden bestellen. Ze gaven hun keuze door. Tinne hielp Juan even om te zeggen welke hij moest zeker proeven. "Hoe oud ben je eigenlijk?" vroeg Tinne. "Tweeëntwintig jaar." antwoordde Juan. "En jij?" "Ik ben er twintig." ging Tinne op Juan in. De hele tijd stelde ze vragen om elkaar te leren kennen. Ze lachte tussen door en kwamen veel te weten over elkaar. "Dus jij zit nog op school?" vroeg Juan. "Ja, nog volgend jaar en dan ben ik afgestudeerd." antwoordde ze. "Dit telt als een stage. Om te kunnen slagen." "Leuk, en jij wat heb jij gestudeerd?" polste Tinne. "Ik heb eerst Wetenschappen-Wiskunde gestudeerd en daarna ben ik naar het Koninklijk Conservatorium in Brussel geweest." antwoordde Juan. "Dat zijn ook twee uiteinden." reageerde ze. "Ja, maar ik deed beide graag." zei hij. "Je moet doen wat je je graag doet." ging Tinne op haar in. "Inderdaad." zei Juan. "Jij woont nog in Buggenhout?" vroeg Tinne. "Ja, ik woon voorlopig nog bij mijn moeder. Tot ik mijn eigen job heb. Dan ga ik verhuizen. Maar nu eerst nog even sparen." reageerde Juan. "Was je daarom te laat?" polste Tinne. "Ja, er was een beetje file. Dat is niet wist." legde Juan uit. "En jij woon ook nog bij je ouders?" informeerde Juan. "Ja, ik blijf daar tot ik een vaste relatie heb om dat samen te gaan wonen. Maar ik heb nog geen vriendje." vertelde Tinne.

Juan werd vanbinnen heel gelukkig. Ze had geen vriendje. Dus hij kon zijn gevoelens zeggen tegen haar. Enkel durfde hij niet. Ze was deze morgen nog zo boos op haar. Misschien kan hij best even rustig zien hoe het verloopt tussen hen. "Of een vriendinnetje?" lachte Juan. "Nee, ik val niet op meisjes." lachte Tinne mee. "Zou jij op collega's vallen?" informeerde Juan zich. "Misschien. Maar ik heb liever van niet. Een relatie met je collega is niet evident." antwoordde ze. Juan werd er een beetje triest van. Hij dacht dat hij kans maakt bij haar. Niet dus. Hij deed alsof er niets aan de hand was. Maar dat was alles behalve. Er was iets dat hij voelde voor haar. En er was al een klik tussen hen, zelfs was Tinne zo boos geweest op hen. "Ik ook niet. Tenzij ik niets meer aan kan doen." reageerde Juan teleurgesteld, maar hij probeerde normaal te klinken. Het was niet waar wat hij zei. Hij wou niets liever.

Ze bleven een hele tijd nog praten. "Is er iets?" vroeg Tinne. "Nee, er is niets. Ik heb gewoon mijn klop gekregen. En begin moe te worden. Het was vroeg deze morgen." reageerde Juan. "Gaan we doorgaan of blijven we nog even?" polste Tinne. "Volgens mij moeten we doorgaan." zei Juan en wees naar de mensen die al begonnen op te ruimen. "Ja, misschien is dat slimmer." reageerde Tinne. Ze stonden op en deden hun jas aan. Daarna gingen ze naar buiten. "Dag. Tot een volgende keer." zei die achter de toog, toen ze naar buiten liepen. "Dag." zeiden Juan en Tinne samen. Ze lachten naar elkaar. "Wil je straks misschien nog even tot bij mij thuis komen of gaat het te laat zijn om terug naar huis te rijden?" vroeg Tinne.