JINNE ~ Your Choice

Deel 3: Afspraakje

"Ik wil graag nog met jou mee." zei Juan. "Met de auto of laten we hem hier staan?" vroeg Tinne. "We kunnen de auto nemen. Dan moet ik dat straks niets terug tot hier wandelen." zei Juan. "Ja, dat is goed." reageerde Tinne. Ze stapte in de auto en Juan reed naar Tinne's huis, door haar aanwijzingen. Tinne nam al haar spullen en samen gingen ze naar binnen. "Ben je alleen thuis?" vroeg Juan. "Mijn ouders zijn deze avond naar een bijeenkomst gegaan. Mijn broer slaapt al en mijn zus zal op haar kamer zitten." antwoordde Tinne. "Wil je iets drinken?" "Een beetje water, alsjeblieft." reageerde Juan. Tinne ging naar de keuken en nam twee glazen. Juan zag op de kast een paar foto's staan. Hij bekeek ze. Tinne kwam terug en zag hem naar de foto's kijken. Ze gaf hem zijn glas en begon een beetje over de foto's te vertellen. "Dat is een vakantiefoto van vorige zomer. Samen met heel het gezin. Die is van mij en mijn zus." zei Tinne. Juan lachte. Het was wel een leuke foto. De twee zussen stonden er knuffelend op.

"Je woont hier wel mooi." zei Juan. Hij keek rond. "Dank je." reageerde Tinne. "Wat wil je nu doen?" "Maakt niet uit." antwoordde Juan. Tinne was aan het denken en Juan ook. Waardoor een stilte ontstond. Het ging over naar een gênante stilte. Geen een van beide wou iets zeggen. Of durfde. Eline kwam beneden. "Hey." zei ze. "Dag Eline." reageerde Tinne. "En trouwens, dit is Juan." "Dag Juan." zei ze. "Ik ga slapen. Het is al laat en ik moet morgen naar de les." Tinne zwaaide haar uit. "Mama en papa, gaan binnenkort thuiskomen." zei Eline nog snel. "Ja, dat is goed." reageerde Tinne. Eline was weg. "Ik denk dat het beter is dat mijn ouders jou hier niet zien. Ze stellen nogal rap conclusies. En ook met het auto ongeluk gaan ze vragen stellen." zei Tinne. "Oké, dat geeft niet. Ik zie je morgen?" vroeg Juan. "Ja, dat is goed." antwoordde Tinne. Juan gaf Tinne twijfelend een kus. Zou ze dat wel goed vinden? Hij gaf haar snel een kus op de wang. Daarna vertrok hij.

De volgende morgen stond Juan op. Vandaag hadden ze hun eerste draaidag. Voor hem een halve dag en Tinne ook. Hij zou haar vragen om iets samen te doen, gewoon om elkaar beter te leren kennen. Gisteren vond hij het wel leuk in haar bijzijn. Juan maakte zich klaar en stuurde een berichtje naar Tinne.

Hey, heb jij geen zin om samen naar de set te gaan?

Juan pakte zijn zak om mee te nemen naar de set. Hij vond het raar dat hij nog steeds geen berichtje had ontvangen. Misschien was dat ook logisch. Hij moest vroeger opstaan omdat hij van Buggenhout moest komen. Dat was iets verder om naar het DAM te gaan.

Hey Juan, sorry voor het late antwoord, maar ik ben pas wakker. Dat hoeft niet, maar als je het wilt doen dan mag dat altijd.

Juan kreeg een lach op zijn gezicht. Ze had eindelijk geantwoord.

Oké, ik zal je wel komen halen. Ik vertrek binnen een tiental minuutjes. Dat wil zeggen dat ik binnen een halfuur bij jou ben.

Ik maak me klaar. Dank je wel dat je dat wilt doen.

Tinne maakte haar snel klaar. Ze moest klaar zijn voor Juan hier was. "Mama, Juan komt me halen. Dus ik moet snel zijn." zei Tinne. "Ja, dat is goed. En die Juan is dat die dat tegen de auto is gereden?" vroeg Inge. "Ja, dat is hem. Maar hij valt nog mee." antwoordde Tinne. Ze maakte haar verder klaar.

Een half uur later kwam Juan aan. Hij belde aan. Inge deed open. "Hallo, ik ben Juan en kom Tinne halen." zei Juan. "Ah, dan ben jij Juan." zei Inge. Juan knikte. "Kom, maar even binnen." zei ze. "Dank je." reageerde hij en stapte naar binnen. "Tinne is bijna klaar." vertelde Inge. Tinne kwam beneden. "Hey Juan." zei ze. "Ben je klaar?" vroeg hij. "Ja, bijna. Nog snel even mijn spullen bijeen rapen." antwoordde Tinne. Ze vertrokken samen. "Dank je dat je me wou meenemen." zei Tinne. "Dat is graag gedaan. Het ligt toch op de weg naar de set." reageerde Juan. "En zo moest ik niet onderhandelen met mijn ouders om de auto of het openbaar vervoer moest nemen." lachte Tinne. "Heb jij geen eigen auto?" polste Juan. "Nee, ik heb nog maar mijn voorlopig rijbewijs. Binnenkort doe ik mijn examen." antwoordde Tinne. "Ow, tof. En je hebt dan twintig uur in de rijschool gedaan dan? Want je rijdt alleen." informeerde Juan zich. "Ja, dat was makkelijker en zo kan ik altijd alleen rijden." reageerde ze. "Wanneer ga je je examen doen?" vroeg Juan. "Dat weet ik nog niet. Wanneer ik tijd heb en over sommige dingen ben ik nog niet zeker over." antwoordde Tinne. "Ik heb mijn rijbewijs ook nog niet zo lang. Maar ik heb mijn examen ook twee keer gedaan voor ik er door was." reageerde Juan. "Ah, oei." lachte Tinne.

Ze kwamen aan en parkeerde hem in de buurt. Ze mochten niet in de straat parkeren. "Tinne, voor we binnengaan. Zou jij deze namiddag samen met mij willen gaan bowlen?" vroeg Juan onzeker. "Het moet niet. Als je niet wilt dan geeft dat niet." "Euhm... Ja, dat is goed. Dat lijkt me leuk." antwoordde Tinne. "Tof. Dan kunnen we samen meteen vertrekken na de opnames." reageerde Juan. "Dat is ook logisch. Ik heb geen auto. Of mijn fiets niet." lachte Tinne. Juan lachte mee. Samen gingen ze naar binnen. "Dag iedereen." zei Tinne. "Dag Tinne." reageerde Marie. "Heb je zin in vandaag?" vroeg ze. "Ja, heel veel." antwoordde ze.

Na een halve draaidag gingen Juan en Tinne samen naar de bowling. Juan betaalde en gingen naar hun baan. "Oké, wie begint er?" vroeg Juan. "Dat maakt voor mij niet uit." antwoordde Tinne. "Dan begin jij. Ladies first." reageerde Juan. "Kan jij bowlen?" vroeg Tinne. "Nee, eigenlijk niet. Maar ik vind het leuk om te doen." antwoordde hij. "En jij?" "Ik ben er een ramp in. Ik ga al blij zijn dat ik de vijftig punten haal." lachte Tinne. "Waarom doen we dit dan? We konden even goed iets doen wat we wel kunnen." zei Juan en type zijn eigen naam in. "Begin maar." Tinne zocht naar een bowlingbal, maar er waren geen lichte ballen enkel van die zware met grote gaten. "Vind je een bal?" polste Juan. "Nee, niet echt. Ik zal daar eens gaan kijken." wees Tinne naar de buren. Daar vond ze een bal en nam hem op. Juan ging ondertussen op zoek naar een tweede bal voor Tinne. Ze gooide de bal. "Wie zegt er hier dat ze niet kan bowlen?" vroeg Juan lachend. Tinne had zonet negen kegels omver gegooid. "Beginnersgeluk zeker. Dat heb ik altijd. Maar die een kegel gaat niet lukken." zei ze. Tinne focuste haar even en gooide de bal. Hij kwam er net naast. "Ik zei het toch." zei ze. "Je weet nooit, hé. Misschien had je die kegel wel omver gegooid." reageerde Juan.

"Ik vind het wel tof om hier samen te zijn met jou." zei Tinne. "Ik vind dat ook." ging Juan op haar in. Ze lachte naar hem. "Nog een keer?" vroeg Juan. "Ja, dat is goed. Maar deze keer betaal ik. Jij hebt al eens betaald. Ik moet toch iets terug doen, omdat je me bent komen halen deze ochtend." reageerde ze. "Dat is goed voor mij." zei Juan. Tinne ging even weg en reserveerde hun baan nog eens. "Jij moet toch nergens naartoe?" vroeg Juan. "Nee, ik had nog niets gepland voor vandaag." antwoordde Tinne. "Oké, want anders moesten we de tijd in het oog houden." reageerde Juan. "Zullen we na dit uur iets gaan drinken?" stelde Tinne voor. "Ja, dat is goed." ging Juan op haar in. "Ik ken een rustig cafeetje." zei Tinne. Ze speelden op hun gemak het uur af. Ze hadden samen veel plezier.

"Zullen we terug doorgaan?" vroeg Tinne. "Natuurlijk." antwoordde Juan. Ze deden terug hun schoenen aan en vertrokken. "Wil jij misschien rijden?" polste Juan. "Mag ik dat wel?" vroeg ze. "Maar ja, waarom niet. Zo oefen je misschien nog een beetje." antwoordde Juan. Juan gaf de sleutels aan Tinne. Ze reed naar het cafeetje. Het was in de buurt van haar huis. "Als je eens wilt dan gaan we eens bij jou in de buurt naar een café of zo iets gaan." zei Tinne. "Oh, dat hoeft niet. En hoe ga jij dan thuis geraken?" vroeg Juan. "Dan neem ik de auto van mijn ouders en zet ik jou af." antwoordde Tinne. "Dat is dan een te grote omweg voor jou. Dat hoeft niet." reageerde Juan. "Vind je het eigenlijk niet erg om altijd van Buggenhout tot Antwerpen te rijden?" informeerde Tinne haar. "Het is niet altijd even simpel. Er is vaak file. Maar ik ga binnenkort op zoek naar een appartement in Antwerpen." antwoordde hij. Ze bleven de hele tijd praten. Ze besloten om naar huis te gaan. Juan zette Tinne af. Juan wou Tinne een kus op haar wang geven als afscheid, maar Tinne wou hetzelfde doen. Waardoor hun lippen dicht bij elkaar kwamen.