JINNE ~ Your Choice

Deel 4: Anders

Wanneer Tinne op nog geen vijf centimeter van Juan verwijderd was wendde ze haar haar hoofd. "Sorry, ik kan dit niet." zei ze. "Sorry, ik wist niet wat ik deed." reageerde hij. Tinne stapte uit en gingen naar binnen. Ze gunde Juan geen blik meer. Juan sloeg op zijn stuur. Hoe dom kon hij zijn. Sowieso ging hij nu een vriendin kwijt zijn. Hij wist echt niet meer wat hij moest doen. Hij reed naar huis en ging meteen slapen. Hij was echt stom. Hoe kon hij niet weten dat Tinne hem ook wou kussen op de wang en ze kozen beide de foute kant. Beatrijs kwam in de kamer en zag Juan liggen. "Hey, scheelt er iets?" vroeg ze. "Nee, het gaat. Ik ben gewoon moe." loog Juan. "Jongen, ik zie dat er iets is. Zeg het maar, hoor." reageerde ze. "Gewoon, Tinne en ik wouden afscheid nemen met een kus en we kozen dezelfde kant en zo hebben we bijna gekust." ging hij op haar in. "Oei, dat is niet zo leuk, maar het was een stom toeval." zei ze. "Wie weet wil ze niets meer met me te maken hebben?" stelde Juan de vraag. "Praat er morgen over met haar. Wie weet stelde het niet veel voor en maak jij je drukt voor niets." gaf Beatrijs haar zoon goede raad. "Ik ga nu wel slapen." kroop hij onder het deken.

De volgende dag werd Juan wakker. Hij wreef in zijn ogen en keek naar zijn wekker. De cijfers gaven vijf voor zes aan. Nog vijf minuten kon hij blijven liggen. Juan kroop nog iets verder onder het deken. Hij lag zo goed en binnen vijf minuten moest hij zijn bed verlaten. Opeens dacht hij aan gisteren. -Zou Tinne nog steeds boos zijn?- dacht Juan na. -Ik zal afwachten. Misschien haar vandaag een beetje ruimte geven.- De vijf minuten vlogen voorbij en Juan stond op. Hij ging ontbijten en maakte hem klaar. Normaal zou hij nu met Tinne aan het sturen, maar nu durfde hij niet. Juan stond klaar om te vertrekken, toen zijn moeder beneden kwam. Ze mocht veel later pas naar haar werk. Maar ze moest niet in Antwerpen gaan werken. Hij wel.

Juan kwam aan in de greenroom. "Dag iedereen." zei hij. "Oei, is Tinne er niet bij?" polste Marie. "Nee, ik heb ze vandaag niet gehoord." antwoordde hij. "Dat is niet van haar gewoonte." reageerde Marie. Juan keek haar aan en wandelde verder naar zijn kluisje. Hij stopte er alles in en ging naar de kleedkamers. "Is er iets gebeurd?" kwam Marie bij hem staan. "Nee, waarom zou er ruzie zijn? Het is toch niets dat ik een keer zonder Tinne kom." vroeg hij retorisch. "Dat mag maar je staat er ook triestiger bij. Juan ik zie dat er iets gebeurt is." antwoordde Marie toch. "Het is niets. Oké." reageerde hij. Juan nam zijn kleren en deed ze aan. Marie ging weg. Juan deed niet zoals hij gewoonlijk doet. Volgens Marie.

Tinne kwam de greenroom binnen samen met Matthew. Marie kwam tot bij Tinne. "Hey, kan ik je even spreken?" vroeg Marie. "Ja, waarom?" polste Tinne. "Het gaat over Juan." antwoordde Marie. Ze zag meteen Tinne's gelaatsuitdrukking veranderen. "Hij kwam hier toe en was zijn eigen niet. Toen ik hem erover vroeg dan negeerde hij me. Weet jij misschien wat er met hem is? Jullie komen zo goed overeen." vroeg Marie. "Nee, ik weet niet wat er is. Hij heeft me gisteren niets meer laten weten toen hij me thuis afzette en deze ochtend ook niet." antwoordde Tinne. "En is er niets tussen jullie gebeurd? Want je gezicht daarnet was wel meteen veranderd toen ik over Juan begon." informeerde Marie haar. "Er is niets. Ik zeg het toch." reageerde Tinne als door een adder gebeten zijn. "Wow, rustig. Ik laat het al." vertrok Marie. "Marie, wacht. Sorry. Ik heb gewoon slecht geslapen." zei Tinne. Ze wou geen ruzie hebben met haar. "Het is niets." ging ze op haar in. "Maar ik vind het gewoon raar dat Juan zo reageerde deze ochtend." zei Marie. "Ik zal eens met hem spreken." reageerde ze.

Tinne zette haar spullen in haar locker. Ze moest meteen beginnen. De eerste scène was ook met Juan. Daar zag ze een beetje tegen op. Ze wist niet hoe ze haar moest gedragen tegenover hem. Ze kwam hem tegen in de kleedkamer. Juan liep meteen weg zonder één blik of één woorden. Tinne keek hem na. -Waarom doet hij nu zo? Zou dat omwille van gisteren zijn?- dacht Tinne. "Juan!" riep ze, maar hij verdween net door de deur en hoorde haar niet meer. Ze maakte haar maar klaar en ging straks eens met hem praten.

Ze stonden op de set. Momenteel moesten Tinne en Juan een scène samen spelen. Het was wel een beetje raar. Zeker sinds gisteren. "Juan en Tinne, jullie zijn precies als vreemde voor elkaar. Speel eens meer op elkaar in." zei Gert- Jan. Tinne en Juan keken elkaar aan. Maar veel had die opmerking niet gedaan. Ze bleven afstandelijk. "Stop maar. We zullen straks wel hervatten." Het geduld van Gert - Jan was op. Hij ging het even laten rusten. Misschien ging het beter gaan. Juan liep naar de greenroom voor zijn gsm te halen. "Juan, wacht!" riep Tinne. "Wat is er?" "Wat denk je?" vroeg hij. "Is het door wat er gisteren gebeurd is?" informeerde Tinne haar. "Nee, het is niet over dat." antwoordde hij. "Dus er is iets? Maar je wilt het niet zeggen." reageerde ze. Juan zuchtte. Hij kon toch niet zeggen dat hij verliefd is op haar. "Het is iets anders. Maar het is te ingewikkeld om te zeggen." vertelde Juan. "Probeer het toch gewoon. Ik zal wel zeggen als ik het niet begrijp." ging Tinne op hem in. "Ik vond het gewoon stom dat je gisteren zo plots weg was na de mislukte poging om afscheid te nemen. En dat deed pijn." zei Juan. "Sorry, ik weet dat ik dat gedaan had, maar ik wist niet wat er gebeurde en was in paniek." verontschuldigde ze haar. "Ik was bang dat je me niet meer leuk vind." zei Juan.