JINNE ~ Your Choice

Deel 5: Picknick

"Daar moet je geen schrik voor hebben hoor. Ik vind je nog steeds even leuk." zei Tinne. Ze lachte naar hem. Juan lachte terug. Ze begonnen een staarwedstrijd. Die niemand ging verbreken. Of dat dachten ze toch. Marie kwam hen halen. De twee kwamen terug naar de realiteit. Juan vertrok, maar Tinne hield hem tegen. Hij keek haar onwetend aan. Ze kwam dichter en gaf hem een kus op zijn wang. Juan lachte naar haar. Hij ging met zijn hand naar die plek. -Had Tinne me nu net gekust. Vrijwillig. Zonder reden.- dacht Juan. Hij stond nog steeds versteld. Tinne nam zijn hand en trok hem naar de rest. Marie zag hen komen en haar mond viel open. "Zijn jullie?" vroeg ze. "Nee, totaal niet. Ik trok Juan tot hier. Want uit zijn eigen ging hij het niet doen." antwoordde Tinne lachend. Marie keek hen grijnzend aan. "Loopt het nog stroef tussen jullie?" polste Marie. "Nee, we hebben het uitgepraat. Het was gewoon een misverstand." reageerde Tinne. "Oké, dat is goed." ging ze op haar in. Tinne keek heel de tijd in de richting van Juan zonder dat ze het door heeft. Marie keek in de richting die ze zag. "Kan het iets minder opvallend?" vroeg ze lachend. "Wat?" gooide Tinne terug. "Je was naar Juan aan het staren." verklaarde Marie. "Nee, dat is niet waar. Ik keek niet naar hem." zei Tinne. "Ja, ja, en dat moet ik geloven." was Marie een beetje wantrouwig. "Juan is gewoon mijn beste vriend niets meer." reageerde ze. "Waarom moesten we komen?" informeerde Tinne haar. "Jullie moeten jullie scènes nog draaien. En wij hebben gedaan. Dus kunnen we niet voor zonder jullie." vertelde Marie. "Dan zullen we beginnen." vertrok Tinne naar Juan.

Beide liepen ze naar de plek waar ze moesten zijn. Juan lachte naar haar. En zij lachte terug. Ze was toch blij dat ze weer normaal deden tegen elkaar. Weer beste vrienden. "Tinne, heb je anders geen zin om deze avond samen met mijn iets te gaan eten?" vroeg Juan. "Ja, natuurlijk. Maar ik ga eerst zien of ik vanavond iets te doen heb voor ik echt zeg dat ik kom." antwoordde ze. "Oké, dat is goed. Laat wel op tijd weten of je kan of niet." reageerde hij. "Ik zal het je straks zeggen na de scène als ik op mijn gsm kijk. Maar ik denk dat ik niets te doen heb." ging ze op hem in. Ze legde haar hand op zijn arm terwijl ze dit zij. -Waarom was ze zo lief.- dacht Juan. Hij gaf haar een mooie glimlach. "Mag dat eens in mijn buurt zijn? Dan kom je gewoon bij mij in de logeerkamer slapen." stelde Juan voor. "Ja, dat is goed. Verras me maar." antwoordde ze. Ze speelden hun scènes en gingen dan terug naar de greenroom. Nu moesten ze even wachten. Ondertussen na Tinne haar gsm om eens op te zoeken of ze vrij was. "Juan, ik ben vrij. Maar ik wil het niet te laat maken, mits we nog moeten opnemen. En overmorgen nemen we een paar nachtscenes op." zei ze. "Ja, dat is goed voor mij. En je kan morgen vroeg in de auto nog even rusten. Als je echt moe bent." stelde Juan voor. "Wanneer spreken we af? Gewoon als we hier klaar zijn samen naar ginder gaan. En dan laat ik mijn auto hier staan voor morgen." vroeg Tinne. "Ja, we spreken hier af. Maar ik moet wel nog eerst een paar boodschappen doen ervoor. Anders is er geen eten in huis en mijn moeder kan niet naar de winkel." zei Juan. Tinne knikte instemmend. Juan had al een heel plan in gedachten en hoopte dat Tinne er niets van ging merken.

Juan en Tinne zaten samen in de auto richting Buggenhout. Ze waren snel langs Tinne gereden voor haar spullen te halen. Hij stopte snel nog naar de winkel. "Kom je mee?" vroeg hij. "Ja, ik ga hier echt niet in de auto blijven zitten." antwoordde ze. Juan en Tinne stapte uit de auto en gingen binnen. "Wat moet je allemaal hebben?" vroeg Tinne. "Ik moet broodjes, aardbeien, radijsjes, pasta, kaasblokjes en koffiekoeken." somde Juan op. "Als jij nog iets wilt dan mag je ook altijd iets voor jou nemen." "Dat hoeft niet." reageerde ze. "Ook niet voor morgen. Of deze avond?" vroeg hij. "Ik zal eens gaan kijken. Maar ik beloof niet dat ik iets neem." reageerde ze. De twee liepen samen in de winkel. Ze praten er op los. "Ik moet toch niet opgekleed zijn deze avond?" vroeg Tinne. "Nee, dat hoeft niet. Wat je aan hebt is goed genoeg." antwoordde hij. "Nu maak je me echt nieuwsgierig." reageerde ze. "Ik ga echt niets zeggen van wat we gaan doen. Dat ga je straks zien." ging hij op haar in. Ze gingen naar de kassa met alles wat ze gevonden hadden en betaalde alles. Tinne had uiteindelijk iets gekozen. Juan bleef maar zagen dat ze ook iets moest kiezen.

Ze kwamen thuis bij Juan. "Zet je spullen maar hier. We brengen dat straks wel naar boven." zei Juan. "Dag Juan." zei Beatrijs. "Dag mama." reageerde hij. "Mama, Tinne blijft hier deze nacht slapen in de logeerkamer." "Ja, dat is goed. Moet ik voor jullie beide koken?" vroeg ze. "Nee, we gaan weg deze avond. Ik ga Tinne Buggenhout eens laten kennen." antwoordde hij. "Oké, dat is goed. Gaat het laat worden?" informeerde Beatrijs haar. "Euhm... Niet dat ik weet. Dat kan. Maar we proberen het niet te laat te maken, want we moeten morgen nog werken." ging Juan op haar in. Tinne stond er maar een beetje bij. Ze vond het toch een beetje raar bij hen te zijn. Hij nam de boodschappentas. Hij haalde het leeg en nam een mand. Tinne keek hem raar aan. "Ja, dat is iets voor later." verklaarde hij. Tinne schudde met haar hoofd. Beatrijs zette haar in de zetel. Juan had alles wat hij gekocht had in de mand en zette er nog andere dingen bij. "Ga jij picknicken?" vroeg Tinne. "Ja, dat ziet er naar uit dat ik ga picknicken." reageerde hij. "Wanneer?" informeerde Tinne haar. "Dat ga ik nu niet aan jouw neus hangen." antwoordde hij speels. Tinne liet hem gewoon doen.

Na een paar minuten zaten Juan en Tinne neer in Juans kamer. Lisa was thuis gekomen en ze kon het niet laten om Juan te plagen. "Ik zou deze kamer echt niet aan jou koppelen." zei Tinne. "Ja, ik wou een neutrale kamer. Voor later als logeerkamer te gebruiken. Nu ik werk heb ga ik verhuizen. Alle papieren voor het appartementje zijn in orde. Ik kan er overmorgen al in." vertelde Juan. "Tof." reageerde Tinne. "Zullen we anders vertrekken?" polste Juan. "Ja, natuurlijk. Ik ben echt benieuwd waar we gaan eten." stond Tinne recht. Ze vertrokken beide. Juan reed naar de plek. Tinne fronste haar gezicht. -Waar ben ik nu beland?- dacht Tinne. "Tinne, ik heb je meegenomen naar Buggenhout bos. Dat is een heel mooi bos en daar gaan we..." zei Juan en stapte uit. Tinne volgde zijn voorbeeld en volgde hem naar de koffer. Hij deed die open en daar stond de picknickmand. "Ah, we gaan dus toch picknicken." lachte Tinne. "Ja, vind je het een goed idee?" voeg hij onzeker. "Ik vind het een tof idee. Dat is altijd leuk." antwoordde ze. Juan en Tinne liepen samen door het park. Eerst even een korte wandeling maken, terwijl dat stond hun monden nooit stil. Ze waren constant aan het praten. Er was ook een moment stilte. Een rustige en mooie stilte. De twee gingen, op een mooi plekje, zitten. Juan haalde alle spullen uit de mand. Ze aten op hun gemak al het eten op. Ondertussen waren ze nog steeds aan het praten. Het was precies of ze nooit klaar waren met woorden te wisselen. Juan en Tinne zette hen beide aan dezelfde kant van het laken en legde hen neer. Juan keek naar Tinne en zij draaide haar hoofd naar hem. Hun lippen waren op nog geen tien centimeter van elkaar. Juan ging dichter. Tot zijn lippen die van haar raakten. Tinne loste de kus meteen.