JINNE ~ Your Choice

Deel 18: Abortus

Thuiskomend ging Tinne naar haar kamer. Momenteel had ze geen zin om met iemand een gesprek aan te gaan. Tinne plofte neer op haar bed. Met de echografie in haar handen. Nu ze die foto zag, wist ze niet meer of het de juiste keuze is om het weg te halen. Ook al was het nog zo klein. Het had veel invloed op haar. Door dat kleine wezentje veranderde veel processen in haar lichaam.

De volgende morgen liep ze door de gangen van het abortuscentrum. Ze had een afspraak bij de gynaecoloog. Nu ging er een gesprek plaatsvinden plus een echografie. Binnen de week zou ze dan voor de abortus moeten terugkomen. Eigenlijk heeft ze totaal geen idee wat ze zou kunnen verwachten. In de wachtzaal nam ze even haar gsm erbij. Haar jas legde ze op haar benen.

"Mevrouw Oltmans." werd er afgeroepen. Tinne keek op en nam haar spullen en volgde de vrouw richting de onderzoeksruimte. "Hallo, ik ben Wendy Claes." stelde ze haar voor. Tinne lachte. Ze was zenuwachtig. "Dus Tinne, jij bent hier voor een abortus?" vroeg Wendy. Tinne knikte. "Oké, maar de abortus gebeurt pas binnen zes dagen. Daartussen heb je tijd om na te denken of je het echt wel wilt doen. Er zijn er nog veel die last minute van idee veranderen." Ze nam er een paar papieren bij. "Hoever ben je al?" polste ze. "Ik ben ongeveer vier weken ver." antwoordde Tinne. "Weet de vader van het kind?" informeerde Wendy haar. "Ja, hij is ervan op de hoogte." reageerde Tinne. "Vertel je verhaal maar. Waarom kies je voor abortus?" "Ik euhm... Weet niet zeker of ik het wel wil houden. Het zit namelijk zo. De vader van het kind is een collega van mij. Er spelen wel gevoelens tussen ons, maar we willen niet met een collega zijn. Samen waren we op een feestje en waren een beetje zat. Dan is het gebeurd. Ik zit er al een paar dagen mijn hoofd erover te breken. Eerst wou ik totaal geen abortus, maar ik weet niet of ik het kan laten adopteren en als ik het hou dan word ik altijd terug naar die ene fout gezogen. Daar kan ik ook niet mee leven. De vader die kwam altijd tot bij mij om te helpen, maar het werd een beetje te nauw en dan heb ik maar voor abortus gekozen. Dan is er geen twijfel meer nodig." vertelde Tinne. "Is dat niet een beetje te overhaast? Gewoon omdat je je in het nauw gedreven voelt, zeggen van ik laat het weg doen? Pas op voor alle gevoelens hier na. Sommige vrouwen hebben schuldgevoelens of hebben spijt van hun beslissing. Ik zeg niet dat het voor jou niet zo gaan zijn, maar let daarvoor op. Beslis niets te snel. Je kan hier altijd terecht als je wilt praten. Wie weet er allemaal van en kan je er mee praten?" vroeg ze. "Mijn oma, mijn moeder en Juan weten het. Voor de rest niemand. En met mijn oma en moeder kan ik er over praten. Met Juan, de vader, weet ik het niet echt. We hebben er eens over gepraat en toen had ik het gevoel dat hij het niet wou." zei Tinne.

"Kom, we gaan eens een echografie maken om te zien hoe het kindje is." zei Wendy. De twee stonden op en gingen naar de onderzoekstafel. "Mag ik vragen om je broek en onderbroek uit te doen?" polste Wendy. Ze legde haar neer. Dit was echt heel vreemd. Wendy nam alle spullen en begon eraan. Daarna toonde ze het scherm. Daar was een klein vruchtje te zien. Wendy wees aan wat de vruchtzak was en het vruchtje zelf. Maar dan kon Tinne wel zelf afleiden. Voor de rest was er nog niet veel te zien. "Wil je het hartje horen?" vroeg Wendy. Tinne knikte. Wendy liet de hartslag weergalmen door de ruimte. Daarbij kon Tinne het niet laten om toch enkele tranen te laten. Er werden enkele foto's gemaakt die Tinne mee naar huis kreeg. In de auto kon ze het niet laten om toch terug naar de foto's te kijken. Een kleine glimlach verscheen op haar lippen.

Tinne reed de parkingplaats recht tegenover haar huis. Ze nam haar spullen bij de hand en stapte uit. Onderweg naar de voordeur zocht ze al naar haar sleutels. Tinne kon haar sleutels niet meteen vinden dus moest ze voor haar deur even staan. Ze hoorde een auto achter haar en keek om. Ze zuchtte toen ze Juan zag. Daar had ze echt geen zin in. "Tinne, we moeten praten." zei hij. "Kom binnen." deed Tinne de deur open. De twee gingen binnen. Eerst hingen ze hun jassen aan de kapstok voor ze in de zetel gingen zitten. "Tinne, over dat berichtje. Dat meen je toch niet? Dat kan je echt niet maken. Abortus. Eerst wou je het niet en nu opeens doe je het weg. Waarom dat? Gewoon omdat het van mij is of wat? Dat is een slechte reden. Ik weet dat ik te laat ben, maar zo'n kind is echt iets moois. Hoeveel liefde je het kan geven en krijgt is echt onbeschrijfelijk. Ik hoop dat je in het vervolg beter nadenkt over zo'n keuze en eerst met mij beslist over wat je gaat doen. Ik heb ook recht om iets te zeggen over dat kind." vertelde Juan. "Juan..." onderbrak Tinne hem. "Nee, laat me eerst uitspreken." zei Juan. "Ik snap dat je kwaad bent om mij omdat ik te veel bemoei, maar ik wil gewoon dat je het juiste doet. Zowel voor jou, voor mij, als voor het kind. En als jij het kind niet moet hebben, oké, maar misschien wil ik het wel hebben en dan neem je het niet van me af. Ik heb er nog eens goed over nagedacht en ik wil dat kind wel hebben. Ik wil er voor gaan. Dus wat je ook beslist je mag het niet van mij afpakken als jij het niet wilt." Tinne keek hem met grote ogen aan. Ze had echt geen idee dat hij dit zou willen. "Maar..." zei Tinne. "Nee, alsjeblieft, Tinne. Doe het voor mij. Geeft mij het kind als je niet wilt. Ik zal er alles voor doen." smeekte Juan. Om hem zo kwetsbaar te zien, was het moeilijker voor Tinne. Ze had ook echt geen idee wat hem had laten veranderen van idee. Ze had een paar dagen geleden echt het gevoel dat hij het niet wou. Maar ze was aan de andere kant ook blij dat hij het ook wou. Nu wist ze dat ze er niet alleen voor stond. Ook al was hij er al die tijd voor haar. Nu weet ze echt waar ze stond met hem. "Tinne..." begon Juan. "Heb je misschien nog een..."

"Juan stop!" riep Tinne. Ze zag het geschrokken gezicht van Juan. Voorzichtig legde ze haar hand op Juan zijn handen. "Het is niet zo. Vandaag had ik maar een gesprek in het centrum. De abortus is pas over zes dagen. Vandaag hebben we enkel gepraat en ze heeft me informatie gegeven erover. Nu weet ik aan wat ik moet verwachten als de abortus echt doorgaat. Maar dat is niet het enige waar we over gepraat hebben. We hebben ook over mijn keuze gepraat omdat ik nog altijd twijfel om het te doen. De gynaecoloog heeft me echt goed geholpen. Door haar heb ik mijn definitieve keuze gemaakt. Als laatste hebben we ook een echografie gemaakt. Ze toonde op het scherm een klein vruchtje. Toen ik dat zag en het hartje hoorde, was ik opslag er verliefd op geworden. Het was echt mooi om te zien. Dat zoiets kleins hier in mijn buik groeit. Oké, dat het van jou is daar zal ik mee moeten leren leven, maar ik kan het niet meer wegdoen. Ik ben van gedachten veranderd en ik hou het toch. En ik ga het opvoeden, met of zonder jou." Haar linkerhand legde ze op haar buik. Waar nog altijd het kindje zit dat er nog lang in gaat zitten.