Ξαφνικά μπήκε μέσα ένα ξανθό αγόρι. Ήταν ο ένας από τους δύο βλακες που άρεσαν στη Μαριτινη. Κάθισε στον καναπέ κι έβγαλε το κινητό του. Για μία στιγμή η περιέργεια μου νίκησε το μίσος μου γι αυτούς. Έβγαλα τη ζακέτα μου.....
Ο- Ουφ....εσκασα!
-Κι εγώ. Περίεργη ζέστη αυτό το ΣΚ!
Ο- Κι εσύ για τατουάζ ήρθες;
-Α... Όχι περιμένω τον αδερφό μου κάπου αλονιζει κι αυτός....
Τον καλοκοιταξα. Είχε και μια ελιά στα χείλη. Ναι νομίζω ήταν ο Martinus δεν είμαι σίγουρη. Αποφάσισα να το παίξω ανηξερη
Ο- Αυτά παθαίνεις όταν έχεις μικρά αδέρφια!
Με κοίταξε λες και του μίλησα κινέζικα....
Tinus- Μα....εεε....είμαστε δίδυμοι! Νόμιζα πως μας ξέρεις.
Ο- Γιατί διάσημοι είστε;
Tinus- Παγκοσμίως.....
Ο- Τώρα που το λες....η κολλητή μου της αρέσουν κάτι τέτοιοι....
Tinus- Λογικά εμείς θα είμαστε....
Θεέ μου τι ψώνιο!
Ο- Νομίζω λέγονται Marcus.....κάτι....
Tinus- Marcus and Martinus.
Ο- Ναι....
Tinus- Εμείς είμαστε!
Ο- Και είσαι ο;.....
Tinus- Martinus.
Ο- Έτσι και σας δει η κολλητή μου...
Tinus- Γιατί εδώ είναι;
Ο- Ναι κάνει τατουάζ το σήμα σας....
Tinus- Θα κάνεις κι εσύ;
Ο- Ναι κοίτα...
Του έδειξα το χαρτί. Μόλις το κοίταξε έχασε το χρώμα του, έγινε άσπρος σαν κι αυτό κι άρχισε να βήχει. Αναρωτήθηκα αν έχει καρδιακά προβλήματα.
Tinus- Οκ.... (είπε και μου το πέταξε σχεδόν λες και φοβόταν μη σκάσει στα χέρια του)
Εκείνη την στιγμή μπήκε μέσα ο αδερφός του.
Mac- Που ήσουνα ρε! Σου έκανα αναπάντητη...
Tinus- Δεν την είδα σόρι....
Mac- Έχεις κάτι; Είσαι λίγο χλωμός...
Έκανε νόημα με τα μάτια του προς το μέρος μου
Mac- Δεν κατάλαβα... Τι έγινε;
Tinus- Θα σου πω.....
Την ίδια στιγμή βγήκε και η Μαριτινη.
Μ- ΟΜΙΤΖΙ! ΟΙ MARCUS AND MARTINUS! Αχ αγόρια είστε τα είδωλα μου! Μια φωτογραφία σας παρακαλώ!
Κάπως έτσι τους απασχόλησε όσο εγώ κοιτούσα το χαρτί και αναρωτιόμουν τι θα μπορούσε να τον κάνει να αντιδράσει έτσι. Ξαφνικά τον είδα να ψιθυρίζει κάτι στον αδερφό του. Ήρθε προς το μέρος μου....
Mac- Μπορω να δω λίγο το χαρτί;
Του το έδωσα. Μόλις το είδε σοβαρεψε πολύ. Έβγαλε το κινητό του φωτογράφισε το χαρτί, μου το έδωσε και πήγε στη Μαριτινη.
-Κουκλίτσα είναι η σειρά σου.
Ο- Έρχομαι.....
Μπήκα σε έναν θάλαμο. Ο κύριος μ έβαλε να καθίσω. Του έδωσα το χαρτί.
-Ωραίο. Μόνη σου το σκέφτηκες;
Ο- Ναι.
-Που θα το κάνεις;
Ο- Στην πλάτη.
-Οκ, έτοιμο σε πέντε λεπτά....
Αυτός δεν έκανε τίποτα ούτε αντέδρασε παράξενα. Μήπως δεν υπήρχε κάποιος λόγος και απλώς το παιδί είχε καθυστέρηση; Μπορεί. Ίσως και να είχα άδικο.....
Όταν τελείωσα με το τατουάζ βγήκα έξω. Η Μαριτινη με περίμενε. Τα αγόρια είχαν φύγει. Μόλις με είδε άρχισε το μπλα μπλα.
Μ- Έχασες Όλγα έχασες! Μιλάμε πέρασα ΤΈΛΕΙΑ! Να φανταστείς ότι τα αγόρια μιλούσαν συνέχεια για σένα! Με ρώτησαν τα πάντα! Το όνομα σου, το τηλέφωνο σου! Σε γουστάρουν λογικά....
Ο- Δεν πιστεύω να τους τα έδωσες;
Μ- Μα....ναι.
Ο- ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΛΕΕΙ?!
Μ- Γιατί δεν χαίρεσαι;
Ο- Κάτσε να βγούμε έξω....
Πληρώσαμε τον αμήχανο καταστηματαρχη και βγήκαμε έξω. Καθίσαμε σ ένα παγκάκι δίπλα από ένα συντριβάνι που άλλαζε χρώματα.
Ο- Ετοιμάσου να πεθάνεις!
Μ- Μα δεν έκανα κάτι κακό! Απλά του έδωσα το τηλέφωνο σου.
Ο- Και που ξέρω γω αν αυτός ο Marcus κι ο κάθε Marcus δεν είναι κανένας μανιακός δολοφόνος ή κάτι τέτοιο.....
Μ- Τι λες τώρα τα παιδιά είναι μια χαρά! Άλλωστε έτσι κούκλες που είμαστε τους πιάνουμε άνετα και γκομενους. Όχι τίποτα άλλο θα δουν χαρά τα σκέλια μας!
Ο- Έλεος ξενέρωτη προσγειώσου! Πρώτον είναι διάσημοι και δεν πρόκειται να γίνει κάτι μεταξύ σας. Και δεύτερον ποιος σου είπε εσένα ότι τους θέλω γκομενους; Δεν πηδαω καλύτερα από το παράθυρο!
Μ- Μία ζωή στουρνος ρε Ολγα! Γιατί δεν τους βλέπεις από την θετική πλευρά τους;
Ο- Έτσι είμαι και σ όποιον αρέσω!
Μ- Καλά εγώ πάω σπίτι ββ!
Ο- Ββ!
Έτσι πήγα σπίτι. Εδώ που τα λέμε δεν είχα καν πει στη Μαριτινη ότι είχα κάνει συζήτηση με τον Martinus. Μα γιατί ασχολήθηκα μαζί του! Αφού τον μισω! Τον ΜΙΣΏ!
Χει γιουνικορνς! Τι μου κάνετε; Δεν προλαβαίνω να γράψω πολλά θα τα πούμε στο επόμενο πάρτ. Ψήφο και σχόλια πλιζ! Ββ! ♥️
BẠN ĐANG ĐỌC
~•Μην τολμήσεις•~
FanfictionΤους είχα δει από την φανερή πλευρά της δημοσιότητας. Ξανθιές μακριές φράντζες. Κάστανα ματιά γεμάτα παιδικοτητα, ενίοτε και ανωριμότητα. Γελούσαν και έκαναν πλάκες όλη την ώρα σαν χαζοχαρουμενα πεντάχρονα. Τους μισούσα! Κάποια στιγμή όμως ένα λάθος...