Παρασκευή. Στο κρεβάτι. Όχι μην φανταστείτε ότι είμαι άρρωστη απλά έπλενα το αμάξι του μπαμπά όλη μέρα και τώρα είμαι τέζα! Πονάει η μέση μου..
Τι έγινε ρε Όλγα γεράσαμε; 😏😂
ΣΚΑΣΜΟΣ εαυτε μου!
Ο- Μπαμπααααα!
Μπ- Έλα
Ο- Η Ρεβέκκα που βοσκει;
Μπ- Στο δωμάτιο. Ετοιμάζεται..
Ο- Που πάει πάλι; Πριν λίγο έφυγε
Μπ- Στον Διονύση.
Ο- Θέλω να πάω κι εγώ. Έχω πλήξει εδώ μεσα!
Μπ- Δεν νομίζω ότι θα σε αφήσει..
Ο- Γιατί μωρε;
Μπ- Τέλος πάντων ρώτα τη
Ορμησα στο δωμάτιο. Η Ρεβέκκα είχε κιόλας ντυθεί κι έβαζε τις μπότες της.
Κρεμαστηκα στην πλάτη της...
Ο- Ρεβη! Που πααας;
Ρ- Σιγά διαολιτσα θα με σακατεψεις!
Ο- Πάρε με μαζί σου πλιιιζ!
Ρ- Άπαπα με τίποτα! Πάω στον Διονύση τώρα. Θέλω να είμαστε μόνοι.
Ο- Αχού τη μωρέ θέλει και ησυχία! Έχει ραντεβουδακι με το αμόρε της..
Ρ- Σκασμος μικρό!
Ο- Πέταξε με μέχρι το σπίτι του Διονύση και μετά θα πάω πλατεία. Βαριέμαι να περπατήσω ελααααα!
Ρ- Αυτό που μπορείς και με κάνεις ότι θες.. Αντε έλα!
Ο- Είδες άμα θες, τι καλή που γίνεσαι
Μπήκα στο δωμάτιο για να ντυθώ. Διάλεξα να βάλω αυτά
Έβαλα το κράνος μου και ανέβηκα στη μηχανή της Ρεβέκκας. Τρελαίνομαι οπότε ανεβαίνει η ταχύτητα στη μηχανή! Πόσο μάλλον όταν οδηγώ εγώ. Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να πάρω το τιμόνι. Χα το βρήκα! Άναψα ένα Τσεστερφιλντ.
YOU ARE READING
~•Μην τολμήσεις•~
FanfictionΤους είχα δει από την φανερή πλευρά της δημοσιότητας. Ξανθιές μακριές φράντζες. Κάστανα ματιά γεμάτα παιδικοτητα, ενίοτε και ανωριμότητα. Γελούσαν και έκαναν πλάκες όλη την ώρα σαν χαζοχαρουμενα πεντάχρονα. Τους μισούσα! Κάποια στιγμή όμως ένα λάθος...