~•Μην τολμήσεις•~

The Goblers

Olga's pov
Έκλεισε το τηλέφωνο. Ο αδερφός του με κρατούσε ακόμα.

Τ- Your phone Madame!

Ο- Τι θα της κάνετε;

Μ- Θα δούμε όταν έρθει γιατί αν δεν έρθει θα σου ετοιμάσουμε φέρετρο!

Ο- Δεν είναι τόσο ηλιθια για να χαψει τις μαλακιες σας. Ξέρει ότι θα της κάνετε κακό.

Τ- Επίσης ξέρει ότι αν δεν έρθει θα ζήσεις μόνο δεκαπέντε χρόνια.

Ο- Δεν πρόκειται να έρθει!

Μ- Καλά θα το δούμε αυτό....μπαμπά!

-Ορίστε;... Α ναι το κορίτσι! Δώστε μου τα στοιχεία της...

Τ- Πάρε....

-..... Χμμμ για να δούμε... Όλγα Καριπη, δεκαπέντε χρόνων....ορφανη από μητέρα.... Από το Όσλο.... Ρε Martinus, τι ορνιθοσκαλισματα γράφεις! Μετά βίας τα διαβάζω....

Μ- Μήπως ανέβηκε η πρεσβυωπία σου;

-Σταμάτα εσύ ανακατωσουρη! (του τράβηξε απαλά τα μαλλιά) Martinus δείξε μου το τατουάζ....

Μου ξαναγυμνωσε την πλάτη και έδειξε το τατουάζ μου. Όταν το είδε σοβαρεψε πολύ και μου κούμπωσε το φερμουάρ.....

-Ομολόγησε;

Τ- Όχι λέει ότι δεν ξέρει τίποτα...

Μ- Κι όμως το τατουάζ είναι εδώ μάρτυρας

-Δεν μπορούμε να αποδείξουμε ακόμα τίποτα.... Θα πρέπει να την κρατήσουμε εδώ για λίγο καιρό και να δούμε αν θα την ψάξουν....

Μ- Έχω μια καλύτερη ιδέα.

Κάτι του ψιθύρισε στο αυτί. Χαμογέλασε.

-Δεν είναι κακή ιδέα.... Μάλιστα αν είναι όντως αθώα θα μας χρησιμέψει για δόλωμα....

Έβαλα ξαφνικά τα κλάματα

Ο- Έλεος! Αν ήξερα ότι θα έπεφτα θύμα απαγωγής, επειδή επινόησα ένα τατουάζ μόνη μου θα έκανα από τα κοινά στο Internet!

Με κοίταξαν και οι τρεις με αγελαδισιο βλέμμα.

-Τι εννοείς "επινόησα";

Ο- Απλά ήθελα να κάνω ένα ξεχωριστό τατουάζ κι όχι από αυτά τα κοινά στο ίντερνετ. Δεν καταλαβαίνω τι έχετε πάθει με αυτό το τατουάζ ούτε γιατί είμαι αιχμάλωτη!

Κοιταχτηκαν κάπως απογοητευμένοι.

Τ- Δηλαδή δεν είσαι δικιά τους;...

Ο- Ποιανων;

-Των Goblers....

Ο- Ποιοι είναι αυτοί;