~•Μην τολμήσεις•~

No Return....

Μπήκα στο σπίτι και βρήκα την αδερφή μου και το αγόρι της περιτριγυρισμενους από 17ρηδες.

Ο- Καλώς τα τσουλακια! Τα λέτε τα λέτε; 😏😂

-Το ονοματάκι σου; (είπε ένας χοντρός)

Ο- Αυτά δεν τα λέμε....

Ρ- Αδερφή μου είναι. Δυστυχώς....

Ο- Σε άκουσα!

-Χαίρω πολύ το κατάλαβα πως είναι αδερφή σου! (γέλασε)

Δ- Χαλο Ολγητς! Που ήσουνα;

Ο- Δε σου λεωωω!

-Κατάσκοπος είναι; (είπε ένας άλλος)

Ρ- Πως πήγε με το τατουάζ;

Ο- Σκάσε μωρή γαμω το κεφάλι σου!

-Έκανες τατουάζ; ΟΜΙΤΖΙ να το δω; (είπε ένας κοκκινομαλλης)

Ο- Μαλακιες λέει.... Δεν έκανα τίποτα.

-Έλα δειξτο μας δεν θα σε φάμε κιόλας (είπε ο προηγούμενος)

Ρ- Μήπως έκανες τίποτα Marcus and Martinus και δεν μας το λες;

Ο- Ίου! Γαμιεστε ρε;

Ρ- Τότε;

Ο- Απλώς δεν θέλω!

Ρ- Δεν πιστεύω να το έκανες στο στήθος σου;

Ο- Αχ θεέ μου τι ακούω σ αυτό το σπίτι 😰

-Δειξτο μας dude απλά γαμάμε δεν δαγκώνουμε! (είπε και σκασανε όλοι στα γέλια)

Ο- Θα σας θάψω όλους και θα χορεύω από πάνω σας!

Δ- Ελάτε μωρέ αφήστε την ήσυχη!

Ο- Ευτυχώς που υπάρχεις κι εσύ ρε!

Ρ- Να σου πω, δεν θα μου κλέψεις και τον γκόμενο μικρή!

Ο- Αντε πηδηξου μωρή φώκια!

Μπήκα στο δωμάτιο και κλειδώθηκα μέσα. Για κάποιο λόγο αισθανόμουν χάλια και είχα μια τρομερή όρεξη να βάλω τα κλάματα. Ξάπλωσα και κοιμήθηκα. Όταν ξύπνησα ήταν απόγευμα. Η Ρεβέκκα είχε βγει με τον Διονύση για πίτσα και ο μπαμπάς κοιμόταν. Ήμουν μόνη μου! Έφαγα το παστίτσιο που περισσεψε από το μεσημεριανό (ΧΟΝΤΡΉ!) και ξετρύπωσα από το ψυγείο μια Coca-Cola. Ήπια μια γερή δόση κι άρχισα να σκαλίζω το συρτάρι μου μπας και βρω κάτι αντιστρες. Το ντιν ντιν στο κινητό μου με διέκοψε. Άνοιξα να δω. Ένα μήνυμα... ΩΧ!

-Σε έχουμε στο χέρι. Ο χρόνος που έχεις στη διάθεσή σου είναι περιορισμένος. Σε παρακολουθούμε. Κινδυνεύεις. Αν θες να παραμείνεις ζωντανή στις έξι η ώρα, να είσαι στο Platinum Square. Μην ενημερώσεις κανέναν. Αλλιώς....ο χρόνος μετράει αντίστροφα....