~•Μην τολμήσεις•~

Με τον Marcus

Μαρ- Τι εννοείς μιλούσατε;

Την έβαψα... Έτσι και δεν βρω τρόπο να το καλύψω θα υποψιαστεί....

Ο- Ξέρεις την παροιμία που λέει: η περιέργεια σκότωσε τη γάτα;

Μαρ- Πες μου ότι δεν είναι αυτό που νομίζω έτσι.....

Ο- Εχμ...Δεν είναι αυτό που νομίζεις!

Με κοίταξε με δυσπιστία...

Ο- Να... Δηλαδή... Μου υπόσχεσαι ότι θα το πάρεις ψύχραιμα;

Μαρ- Εξαρτάται.

Ο- Μάλλον.... Με συμπαθεί....

Με κοίταξε μην ξέροντας αν έπρεπε να με αγκαλιάσει ή να με χαστουκίσει. Δεν έκανε τίποτα... Έβαλε τα χέρια στις τσέπες και με κοίταξε λες και ήθελε να εξετάσει την αλήθεια με τα μάτια της.

Μαρ- Κι εσύ έτσι;

Ο- Εγώ... Τι;

Μαρ- Τον συμπαθείς κι εσύ έτσι;

Χεχ δεν τη γλιτώνω την ανάκριση!

Κοίταξα το βλέμμα της. Δεν ήταν θυμωμένη κάτι μεταξύ λύπης και άγχους συντελούσε την έκφραση της.

Με έσωσε η πόρτα που άνοιξε απροειδοποίητα. Ήταν ο Martinus.

Ιιιιιιιιιιιιι! Έτσι και με πει Ολγακι μπροστά της θα βρω το μπελά μου! 😱

Ευτυχώς δεν έκανε τίποτα τέτοιο.

Τ- Τι κάνετε;

Ο- Εδώ συζητάμε....

Η Μαριτινη δεν μιλούσε μονάχα με κοίταζε λες και φοβόταν μην κάνω κάτι περίεργο.... Ήρθε και ο Marcus....

Ο- Πως πήγε η συνέντευξη;

Μ- Όπως πάντα... (μουρμούρισε ξεφυσωντας από την ζέστη)

Είχε βραδιάσει κι όμως έκανε τόση ζέστη... Ο Marcus με κοίταζε εξεταστικά....

Αααα μα τι πάθανε όλοι σήμερα και με κοιτάζουν συνέχεια;

Ο- Γιατί με κοιτάτε έτσι; Τι έκανα;

Μ- Για να δούμε... Χμμμ... Βρήκαμε κάτω σωρούς από σχοινιά, μαχαίρια κι ένα παμπάλαιο όπλο... Επίσης βρήκαμε το αγαπημένο Black Label του μπαμπά ανοιχτό, το χάλι της κουζίνας καμένο και την τηλεόραση ανοιχτή στο mega. Όχι καλέ τίποτα δεν έκανες μη το συζητάς...

Ο- Εεεεμ... Χεχεχ... Να εξερευνούσα....

Μαρ- Καλά... Τα κανες έτσι όπως τα κανες μπάλωσε τα τώρα όπως μπορείς

Ο- Τα λάθη είναι ανθρώπινα....

Μ- Μα εσύ είσαι γκοτζίλα δεν είσαι άνθρωπος....