~•Μην τολμήσεις•~

Τατουάζ-προδωτης

Άνοιξα απότομα τα μάτια μου λες και ξύπνησα από εφιάλτη. Ήμουν σ ένα άγνωστο δωμάτιο με αφίσες συναυλιών, βραβεία και τα σχετικά. Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά ήμουν δεμένη.

-Βοήθεια! (ουρλιαξα αλλά το μαντήλι στο στόμα μου έπνιξε τα λόγια μου)

Τέλεια! Και τώρα;....

Άρχισα να κουνιέμαι προσπαθώντας να ισορροπήσω αλλά έπεσα από το κρεβάτι μου κάνοντας δυνατό θόρυβο.

Γρήγορα βήματα ακούστηκαν στο διάδρομο. Η πόρτα άνοιξε και έκλεισα τα μάτια μου περιμένοντας το αστροπελέκι που θα έπεφτε στο κεφάλι μου. Άκουσα κάτι ομιλίες...

-Α επιτέλους ξύπνησε! Κοιμόταν για 6 ώρες! Πρέπει να έβαλα πολύ υπνωτικό δεν εξηγήται αλλιώς...

-Εσύ πάλι δεν ηρέμησες ούτε δύο λεπτά μπας και κοιμηθώ λίγο σαν άνθρωπος. Άντε μην πω καμία κουβέντα τώρα!

-Μη μου πεις ότι δεν γουστάρεις να κοιμάσαι με τον αδερφό σου! Απλώς ζηλεύεις απίστευτα το σούπερ γουαου κρεβάτι μου!

-Αυτήν ζηλεύω που βρήκε ύπνο με την αναισθησία. Καλύτερα θα κοιμόμουν μαζί της πάρα με σένα που με κλοτσούσες σαν το παλιαλογο όλη τη νύχτα! Ούτε επίτηδες να το έκανες!

-Ε τι να κάνω, είχα υπερένταση!

-Κι έπρεπε να την ξεσπάσεις πάνω μου δηλαδή; Τι είμαι εγώ, ο σάκος του μποξ σου;

-Έλα τώρα, υπερβάλλεις!

Άνοιξα τα μάτια μου και πέτρωσα. Αδύνατον! Δε μπορεί!... Τα δύο καθυστερημένα στέκονταν στην πόρτα. Με κοίταζαν με ένα παράξενο, σκοτεινό βλέμμα που δεν είχα ξαναδεί ποτέ στα γελαστά τους μούτρα. Εκείνη την στιγμή και η γυναίκα του Λωτ θα ζήλευε την ακινησία μου. Ο ένας, με το πιο μακρύ μαλλί, έβγαλε ένα μαχαίρι από την τσέπη του. Με πλησίασαν. Κατάλαβα ότι αυτό ήταν το τέλος της ζωής μου, θα με σκότωναν. Δεν ένιωσα όμως την λαβή του μαχαιριού να χώνεται στο δέρμα μου και ξανάνοιξα τα μάτια μου. Ήμουν λυτή και αυτοί στεκόντουσαν από πάνω μου.

Ο- Παναγία μου! Που βρίσκομαι;

Tinus- Είσαι στο σπίτι μας, στο Trofors. Αλλά δεν θα σου πούμε το λόγο που είσαι εδώ. Όχι ακόμα τουλάχιστον.....

Ο- Θα...θα με σκοτώσετε;

Mac- Θα δείξει από την συμπεριφορά σου..... Λοιπόν κι εγώ και ο αδερφός μου ξέρουμε ποια είσαι και για ποίους δουλεύεις οπότε δεν μπορείς να φύγεις αν δεν μας τα πεις όλα.

Wtf! (welcome to Facebook!😂) Τι λένε αυτοί; Μήπως με πέρασαν για κατάσκοπο; Τι εννοούν όταν λένε (για ποιον δουλεύω);

Ο- Συγγνώμη αλλά δεν σας κατάλαβα;

Mac- Δεν μας τα λες καλά και θα θυμώσω.....

Ο- Δεν σας ξέρω καν! Γιατί με έχετε απαγάγει! Θέλω να φύγω! Βοήθεια!

Tinus- Ήρεμα! (μου έκλεισε το στόμα)

Mac- Τι θα την κάνουμε τώρα αυτήν;

Tinus- Ο μπαμπάς θα αποφασίσει....

Mac- Μπορεί και να λέει την αλήθεια και να μην ξέρει τίποτα.....

Tinus- Κράτα την ακίνητη!

Άνοιξε το φερμουάρ από το φουστάνι μου και και γυμνωσε ένα μέρος της πλάτης μου φανερώνοντας το τατουάζ- προδωτης.

Tinus- Τώρα κατάλαβες;

Mac- Αν είναι δυνατόν! Τόσο φίδια είναι πια, να βάζουν μικρά κορίτσια να μας κατασκοπευουν!

Tinus- Πάντως ωραίο κόλπο. Από δω και πέρα θα χρησιμοποιούμε κι εμείς κορίτσια για δόλωμα, μιας και δεν προκαλούν καμία υποψία....

Mac- Τώρα που έχουμε μια δικιά τους στα χέρια μας θα την κρατήσουμε όμηρη και θα τους απειλήσουμε να εμφανιστούν με τον αρχηγό τους. Αλλιώς θα την σκοτώσουμε αφού πρώτα τα μάθουμε όλα και θα κάνουμε επίθεση στο στρατόπεδο....

Άρχισα να κλαίω. Εγώ γιατί να πεθάνω για κάτι που δεν με αφορούσε καν; Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ήμουν όμηρη. Και το χειρότερο είναι ότι θα με σκοτώσουν κιόλας. Η ζωή μου θα είναι τραγικά σύντομη.

Ο- Μη με σκοτώσετε! Θα κάνω ό,τι θέλετε απλώς μη με σκοτώσετε! Δεν έχω κάνει κάτι κακό σας το ορκίζομαι!

Κοιταχτηκαν με νόημα.

Tinus- Καλό κορίτσι. Θα σε χρειαστούμε για μια δουλειά για να δούμε αν λες αλήθεια. Θα είσαι ή υπάκουη αλλιώς θα υπάρξουν συνέπειες.....

Ο- Τι δουλειά;.... (ψέλλισα)

Mac- Θα δεις σε λίγο..... Τώρα όμως θα σου κάνω μερικές ερωτήσεις. Καταρχήν πως σε λένε;

Ο- Όλγα Καρίπη

Mac- Πόσο χρονών είσαι;

Ο- Δεκαπέντε

Mac- Που μένεις;

Ο- Στο Όσλο αλλά πριν εφτά χρόνια έμενα στο Trofors.

Mac- Οι γονείς σου;

Ο- Η μαμά μου πέθανε πέρυσι. Έχω μόνο τον μπαμπά μου...

Mac- Τα σημειώσεις Martinus;

Tinus- Ναι.

Mac- Έλα τώρα κάτω μαζί μας....

Με πήραν από το χέρι και κατεβήκαμε τις σκάλες. Ένιωθα αγχωμένη. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι εννοούσαν με όλα αυτά που έλεγαν και τι σχέση είχα εγώ; Ήταν αστείο ή τραγικό το να σε απαγάγουν αυτοί που μισείς; Θα μάθαινα όμως πολύ σύντομα γιατί....

Γειά σας. Τι κάνετε; Ελπίζω καλά. Δεν θα γράψω πολλά! Ψήφο και σχόλια! Φιλάκια! 😘