Τους είχα δει από την φανερή πλευρά της δημοσιότητας. Ξανθιές μακριές φράντζες. Κάστανα ματιά γεμάτα παιδικοτητα, ενίοτε και ανωριμότητα. Γελούσαν και έκαναν πλάκες όλη την ώρα σαν χαζοχαρουμενα πεντάχρονα. Τους μισούσα! Κάποια στιγμή όμως ένα λάθος...
Η πόρτα άνοιξε και μείναμε εμβρόντητες... Δεν έφυγαν;
Από μέσα βγήκε ένα κοριτσάκι γύρω στα δέκα. Αυτή ήταν
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Σας θυμίζει κάτι.... Γκουχ γκουχ... 😂)
Μαρ- Α η Emma!
Ο- Η ποια;!
Ε- Α γειά! Εσύ πρέπει να είσαι η Όλγα (είπε κι έδειξε την Μαριτινη)
Μαρ- Αυτή είναι η Όλγα εγώ είμαι η Μαριτινη!
Ε- Emma χάρηκα!
Μαρ- Καλέ σε ξέρω!
Ο- Εγώ πάλι όχι....
Μαρ- Είναι η αδερφή των Marcus and Martinus....
Ο- Όντως; Παράξενο...
Ε- Χαίρομαι που το λες. Οι περισσότεροι με λένε τυχερή! Τελικά δεν είμαι η μόνη που πιστεύει το αντίθετο....
Μαρ- Γιατί το λες αυτό;
Ε- Ε να δεν είναι ωραίο να έχεις διάσημα αδέρφια. Δεν είναι ότι δεν μ αρέσει που είναι αδέρφια μου αλλά θα ήθελα να τους έβλεπα πιο συχνά σαν κανονικά αδέρφια.... Λείπουν όμως συνέχεια και μένω μόνη μου!
Ο- Μιλάς σαν ενήλικας...
Ε- Έτσι με έμαθε ο μπαμπάς.
Ο- Πόσο χρονών είσαι;
Ε- Δέκα.
Μαρ- Και μένεις μόνη σου εδώ;
Ε- Με τη μαμά.
Ο- Δεν είναι εδώ;
Ε- Λαγοκοιμάται...
Μαρ- Βαριέσαι ε;
Ε- Α μπα, σε λίγο θα έρθει η φίλη μου η Amy να παίξουμε...
Μαρ- Ωραία! Εγώ πάω να ξαπλώσω γιατί είμαι έξω, όλο το πρωί.
Ο- Οκ όνειρα γλυκά μπουφοι!
Μαρ- Μπααιιι!
Ανέβηκε πάνω. Έμεινα μόνη μου με την Emma. Στην αρχή την κοίταζα αμήχανα αλλά πήρα θάρρος και της έπιασα κουβέντα.
