TUTASTE

Bölüm 29|Final💧

Nefes zar zor göz ucuyla Tahire baktı.
Edebildiği kadar tebessüm etti.
Şimdi ne mi olmuştu;

Adamın göz yaşı dinmez,
Kadının acıları bitmez.....

                                   ****
Yazardan

Berra sessiz sessiz ağlayarak camdan onları izliyordu.
Aniden çalan telefonla gözlerini camdan kaçırdı.
Cebinde duran telefona elini atıp çıkardı.
Telefon ekranında çıkan isimle derin bir nefes verdi.
Nasıl derdiki annesine Nefes bu durumda diye.
Ama demek zorundaydı.
Telefonu açıp kulağına götürdü.

"Alo anne"
"Kızım nasılsınız?"
"Kötüyüz anne hemde çok kötü"
"Ne oldu kızım"

Annesi endişelenmişti.
Ses tonu titrek çıkıyordu.

Berra bir kaç dakika sustu.
Derin bir nefes aldı.

"Nefes iyi değil"

Hıçkırığını tutamayıp bıraktı.
Telefondan kopan feryatla
Elini ağzına bastırarak ağlamaya başladı.

"Neyi var kızımın söyle.Berra söyle annem nolur"

"Felç kaldı anne.Boş boş etrafa bakıyor.Desteğine ihtiyacı var gel nolur.
İzmirde ******* hastahanesindeyiz"

Diyip telefonu kapattı.
Cama gözlerini geri çevirdi.
Nisan yanına gelip elini omzuna attı.
Boşta kalan eliylede cama tutundu.
Hepsi ağlamaktan beter olmuş.
Gözleri kan çanağı içindeydi.

Tahir nefes'in yanına oturdu.
Asiye onları yanlız bırakmak için izin isteyip odadan çıktı.
Tahir sevdiği kadının eline binik  bir öpücük kondurdu.
Kadın ise boş gözlerle etrafa bakıyordu.
Tahir Nefes'in gözlerinden düşen yaşları tekrar tekrar sildi.

T:Nefes,Nefesim.
Çabuk iyileş olur mu?
Bak herkes perişan.
Nolur be kızım.
Sen güçlüsün.
Açılan yaralarını söz kapatıcam.

Adaman yataktan kalkıp Nefese baktı.
Kadın ise gözleri dolu onu izliyordu.
Tabi izleyebildiği kadar.
Tahir odadan çıkınca yere düşüp bağırarak ağlamaya başladı.
Nisan ve Ali onu kaldırıp sakinleştirmeye çalıştılar.

Ni:Abi yapma nolur.

Tahir nisana baktı.
Aniden kendine çekip sıkıca sarıldı ona.
Ali ise ağlayarak onları izliyordu.

Nisan ve Tahir ayrılınca,Tahir ayaklandı.Nisan ayağa kalktı.

Ni:nereye?

T:Kafamı dağıtmam gerek.
Nefese göz kulak olun.

Tahir hastahanenin kapısından çıktıktan sonra bir kaç metre ötede duran arabaya
Doğru yürüdü.
Arabanın kapısını açıp arabaya bindi
Kontağı çevirip,arabayı son hızla sürmeye başladı.
Nereye gideceğini çok iyi biliyordu.
İzmire 2 kez gelmişti.
Az çok tanıyordu buraları.
Arabayı park edip,arabadan indi.
Şuan kimsenin olmadığı
Sessiz,sakin bir yerdeydi.
Uçurumun kenarında....

Uçurumun en ucuna oturdu adam.
Aklı sürekli Nefes'deydi.
Yara bere içinde olan yüzü geliyordu aklına.
Göz yaşlarını akıtmamak için havaya baktı adam.
Daha sonrasında ise kafasını indirip göz yaşlarını serbest bıraktı.
Ne kadar zormuş diye geçirdi içinden.
Sevdiği kadın o haldeyken adamın içi paramparçaydı.

Adam saatlerdir oturuyordu.
Telefonu defalarca kez çalmasına rağmen bakmamıştı.
En sonunda uçurumun kenarından kalktı ve arabaya doğru yürüdü.Arabayı çalıştırıp hastaheneye sürdü.
  Hastahaneye vardığında hızlıca içeri girdi.
İçerden feryatlar kopuyordu.
Sesler tanıdıktı.
Yine bişey olmuştu.
Hemen Nefesinin odasının oraya koştu.
Önem kızını bu halde görünce dayanamıştı herhalde.
Tahir hemen yanlarına  koştu.
Önemi kucağına alıp sedyeye yatırdı.
Birkaç hemşire önem hanıma yardım ederken,Asiye berra ve Nisan onun başındaydı.
Tahir Nefes'in bulunduğu odanın camına doğru gitti.
Nefes uyuyordu.
Ama dudakları mosmor olmuştu.
Rengi atmış,beyaza çalan bir renk vardı yüzünde.
Kalp atışının gözüktüğü kısıma bakınca boğazına bir yumru oturdu.
Odanın kapısını açıp içeri daldı.
Nefesi defalarca kez sarsmasına rağmen uyanmıyordu.
Tahir kapıda ağlayarak onu izleyenlere baktı.

T:Doktor çağırın!

Murat odadan çıkarak doktorları çağırdı.
Doktorlar odaya girince Tahir Nefesi bırakıp dışarı çıktı.
Ölmüşmüydü?
Şuan hepsi Cansız yatan Nefesi camdan izliyorlardı.
Hepsi ağlıyordu.
Doktor cama bakıp başını eyince,Hepsi anlamıştı.
Ölmüştü o artık.
Tahir yere çöküp bağırarak ağlamaya başladı.
Önem ise "Nefes" diye bağırıyordu.
Nasıl dayanılırdı ki buna.
Enver (babası sanırım ismi buydu)
Bey ise öneme sarılmış bağırarak ağlıyordu.
Diğerleri zaten hayattan kopmuş şok içinde cama bakıyorlardı.
Doktorlar Beyaz çarşafı Nefes'in yüzüne çekti.

Kemal:Ölüm saati kaç?

H:23.45

Doktor kafasını sallayarak odadan çıktı.
Doktor yerde ağlayanlara baktı.
Tahir doğrulup Doktorun yanına gitti.

Kemal:Başınız saolsun.
Kurtaramadık.

Diyip oradan ayrıldı.
Nefes'in Cansız bedeni kapıdan çıkarken hepsi ayaklandı ve o tarafa koştu.

Hemşire Bembeyaz olmuş yüzünü açtı.
Annesi yüzüne defalarca kez öpücük kondurdu.
Şuan kimsenin aklı almıyordu ölebileceğine.

Ö:Kızım,annem uyan yavrum.Uyan kızım nolur.

Tahir ise ellerini yumruk yapmış,yumruğunu ısırıyordu.
Yüzüne bakmaya cesareti yoktu.
Hemşire yüzüne  kapatınca Herkes bir köşeye dağıldı.

                               ****
Bu gün Nefes'in Cenazesi gömülecekti.
İzmirden Trabzona gönderilmişti naşı.
Diğerleri ise hala yoldaydı.
Trabzona varır varmaz selası verilmişti.
Selayı duyanlar Çoktan cenaze evine gelmişti.
Tahir o eve girememişti.
Anıları geliyordu aklına.

                                       ****

Naşı yıkanıp kefenlendikten sonra cenaze arabasıyla mezarlığa getirildi.
Mezarı çoktan kazılmıştı.
Tahir tabutun kapağını açıp kenara koydu.
Şuan yüzünde nefret ve üzüntü vardı.
Ona bunu yapan Adamı bulacak aynısını ona yapacaktı.
Kefenli vücudunu iki kişi tutup kazılan mezara koydu.
Üzerine Tahir ve Murat toprak atıyordu şuan.
Tahir hıçkırarak ağlıyor,hemde sevdiği kadına toprak atıyordu.
Mezar tamamen kapandığında dua okundu ve herkes dağıldı.
Şuan sadece Ailesi kalmıştı mezarlıkta.
Hepsi mezarın başına oturmuş oraya bakıyorlardı.
Artık o yoktu hayatlarında.
Tahir Nefessiz kalmıştı..
Adam artık Yaşayan bir ölüydü sadece.

.
.
.
.
.
Finnallll👍

Sizinle buralara kadar geldim saolun.
Ama artık bu hikayeyi yürütmek istemiyorum.
Hepimizi çok ama çok çok seviyorum.
By❤
(Bölüm içime sinmedi🙄)