IJlend van wat haar net was overkomen, rent ze stikkend in haar eigen snot en tranen naar de metro. Ze checkt in en schiet door de poortjes heen als een raket die net is gelanceerd. Omkijken durft ze niet, wat als ze gevolgd wordt?
B Nesselande, 1 min.
Het geluid van de aanrijdende metro wordt steeds tastbaarder. In grote stappen laat ze de trappen achter zich en net wanneer de bel klinkt die aangeeft dat de metro dicht gaat en weer vertrekt, propt ze haar fragiele verschijning tussen de deuren door en is ze veilig. Ze zakt tegen een stoel aan, mensen kijken naar haar chaotische hoofd. Rook, verbrande plekken en bloed zijn op haar kleren en lichaam te zien.
Trillend van angst en schaamte meldt ze zich aan de balie van het ziekenhuis. De assistente schrikt zich drie hoedjes van het toegetakelde meisje en verlaat haar post zonder enige aarzeling, neemt haar mee naar een dokter. De doktoren zijn lief voor haar, vooral die vrouwelijke dokter die haar doet denken aan de moeder van Roeland. Door al haar tranen heen ziet ze helemaal niet in dat het daadwerkelijk de moeder van Roeland is.
'Adelyn, hoor je me? Wat is mijn naam?'
'Je naam is Franka.'
'Franka? Wie is Franka?'
'Mijn... zus. Mijn tweelingzus.'
'Lieverd, je hebt geen zus...'
'Ja, die heb ik wel. En haar naam is Franka. Mijn... zus. Tweelingzus.'
.
.
.
Hé, nu je toch hier beneden bent, kun je hopelijk even stemmen... :)
