'Waarom hoor ik je nooit meer over-'
'We zijn geen vrienden meer', onderbrak Franka haar moeder, wanhopig om zijn naam maar niet te hoeven horen. Een seconde lang keek ze haar dochter verward aan, maar toen knikte ze maar. Na dat moment had ze nooit meer naar hem gevraagd. Ze keek terug naar haar schrift, waarin ze haar verslag aan het plannen was. Waar ze het over wilde doen, wist ze nog niet.
Op die manier ging het leven door, zoals het altijd door zou blijven gaan. De wereld staat niet stil om het feit dat je getraumatiseerd bent omdat je beste vriend zijn handen niet thuis kon houden, het boeit mensen niet en ze vergeten het wanneer je het aan ze verteld.
Zo verdween hij langzaamaan uit haar leven, maar niet de impact die hij op haar had achtergelaten, die bleef tot op de dag van haar dood nog heftig aanwezig.
.
.
.
Hé, nu je toch hier beneden bent, kun je hopelijk even stemmen... :)
