KARANLIĞIN YENİLMEZ NEFESİ

🌜 Nefret'in Kaynağı 🌛

                                           __3 yaş__

Siyahın içinde tek beyaz onlardı.
İnsanın aklını alacak kadar güzellerdi.
Gökyüzümde pırıl pırıl parlayan,
İp gibi dizili olan beyazlıklar...

Kız çocuğu annesine
'Anne bunlar ne?' Dedi. Annesi küçük kızının gösterdiği yere baktı, boylarını eşitledi. 
'Onlar yıldız tatlım, senin yıldızların.' Küçük kız eliyle hilal şeklideki olan ayı gösterdi.

'Şu ne?' Annesi henüz daha yeni yeni konuşmaya başlayan, düşünceleride kendisi kadar saf ve temiz olan küçük kızının minik parmaklarını tuttu.
'O ay güzelim. Bütün şehrin Karanlığını senin gibi aydınlatan ay'

Küçük kız karanlıkta parlayan aydan o kadar çok etkilenmişti ki gözlerini alamıyordu. 'Benim gibi aydınlatan ay' diye geçirdi içinden.
'Ben onu istiyoyum' dedi. Küçük dudaklarını büzerek.

Simsiyah gökyüzümü tek aydınlatan varlığı yani Ayı istiyordu. Gecesini sadece onun aydınlatacağına inanmıştı.

'O senin gibi çok güçlü Gecem' dedi annesi.

Kızının gözlerinde ki parlayan aya baktı.
Ne çok yakışmıştı mavi gözlerinde parlayan ay.

'Sen benimsin' diye bağırdı küçük kız. Sesi tüm ormanda yankılanmıştı.

Annesi kızının çok güçlü olacağına inanıyordu. Onun bütün zorlukların üstesinden geleceğine, ay'a ulaşmak için savaşacağına inanıyordu, çünkü Gece'si tıpkı annesine benziyordu...

'Ben olmasam bile Ayın var artık' dedi kızının duyamayacağı kadar kısık bir ses tonuyla....

      

                                    __19 Yaş__

Telefonumun alarm sesiyle uyanmıştım. Gözlerim hala açılmamak üzere kapanmak için direniyordu. Koridorda yankılanan sesleri duyduğumda nerde olduğum aklıma geldi.

Dün akşam yine kötü bir kabusla abimin evine gelmiştim. Oflayarak yataktan kalktım. Odadaki banyoya girdiğimde morarmış göz altlarım günaydın demişti bana resmen.

Elimi yüzümü yıkayarak banyodan çıktım.

Odamın kapısını kapatırken bir yandan da saçımı topluyordum.

Merdivenleri indiğimde abimin ve Bartu'nun hareketli bir şekilde konuştuğunu gördüm.

'Abim' sesim hala uykulu olduğumun kanıtıydı. Abim ve Bartu tüm dikkatini bana verdiklerinde merdivenlerin son basamaklarınıda inerek ikisinin yanına ulaştım.

Abimin yanağından öperek
'Günaydın' dedim. Soğuk bir ses tonuyla. Alışkındım bu ses tonuna. Çevremde ki herkes alışıktı.

'Günaydın Gecem' dedi kısık bir ses tonuyla. Bartu'nun sırıttığını gördüğümde gözlerimi gözlerine diktim. Kaşlarım istemsizce çatıldı.

'Hayırdır' diyerek onunda yanağından öptüm.
'Kıyafetlerin çok güzelmiş' dedi işaret parmağıyla üstümü göstererek.

Kendimi baştan aşağı süzdüğümde, abimin uzun tişörtü ve eşofmanı vardı.

Dün akşam alel acele evden çıkınca kendime gecelik getirmeyi unutmuştum, abimin evindekiler de kirli olunca etek giymektense abimin üç kat büyük kıyafetleri daha mantıklı gelmişti.

'Ama çok yakışmış Gökyüzüm' dedi. Bakışlarımı Bartu'ya çevirdiğimde hemen yanında olan abimin bıyık altından sırıttığını gördüm. Bartu utanmasa kahkaha atacaktı.