KARANLIĞIN YENİLMEZ NEFESİ

Siyah Gözler

'Abiiii' etrafıma bakındım. Zifiri karanlıkta tek kişiydim.

'Abiii' boğazlarım ağrıyordu bağırışlarımı kimse işitmiyordu. Nerdeydim ben?
Abim, O ölmemiş miydi?

'Burdayım' duyduğum sesle tekrar etrafıma bakındım.

'Kurtar beni Gece' ağlamaya başladım.
'Ölmedim, kurtar beni, bul beni'

'Göremiyorum' diye bağırdım.

'Hissedebiliyorsun' dedi.

Omzuma dokunan elle arkamı döndüm ama yoktu.

'Nerdesin?'
'Bul beni'
'Nerdesin?'
'Bul beni Gecem, bul beni, bul beni' yankı yapan sesi kulağımı parçalarken özlediğimi fark ettim.

'Abi' sıçrayarak kalktığım yataktan etrafıma bakındım. Kimse yoktu.
'Bulucam seni' diyip terleyen anlımı ve enseme yapışan saçlarımı sweatin tersiyle sildim.

Yataktan kalktığımda ellerimin titrediğini fark ettim.
Ağlayarak evden çıktım kimsenin Rüzgar'ın uyuması işime gelmişti. Telefonumu yanıma almıştım ve bu bana yetecekti.

Onu özlemiştim. Abimi özlemiştim beni çağırıyordu yanına.

Ağlayarak abimin mezarının yanına geçtim. Saat gecenin üçüydü ve sağanak yağmur yağıyordu.

'Abim' dedim mezarlığa yaklaşırken. Korkuyordum ilk defa bu kadar korkuyordum.
'kurtarmaya geldim seni' gözümden akan yaşlarla akan yağmura dayanamayan topraklar yokuş aşağı akarken mezarlığın hemen yanına çöktüm.

'Abim' yanağımı yakarak süzülen yaşlar yağmurla karışırken ruhum çektiği acıyla inlemeye başlamıştım.
'Özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim' dizlerim çamur olmuştu ama ne hoş ki bu abimin toprağıydı.
'Bulucam seni abim' arkamdan gelen sesle arkama dönerken az ilerideki ağacın orda hareketlilik hissettim.

Gözyaşlarımı silip iki adım attığımda birden bire çalan yıldırımla aydınlanmıştı ki ortalık ağacın arkasında abim ve tam yanında biri daha vardı.
'Abi' diye bağırdım beni görünce koşarak uzaklaşmıştı. Peşinden gitmek için adım attığımda arkamdan gelen ayak sesleriyle arkama döndüm yine şiddetle çakan yıldırımla beraber önümden geçen beyaz ışığı görmem bir olmuştu.

Korkuyordum ve ilk kez bu korkuyu iliklerime kadar hissediyordum. Arabaya binip kapıları kilitledim abimi görmüştüm, kaçmıştı benden kaçmıştı.
Arabayı çalıştırmamla çamura saplanan tekerleri hareket edememek üzere saplanmıştı topraka.

Titreyen ellerime telefonu alarak Rüzgar'ı aradım.
Uykulu ve şaşkın ses tonuyla
'Gece' diyince
'Rüzgar yardım et lütfen' diyerek aynalarıma baktım.
'Nerdesin sen?' Kükremesiyle gözümden yaşlar akmıştı.
'M...Mezarlıkta korkuyorum lütfen gel'
'Sakın korkma geliyorum' diyip kapattı. Başımı direksiyonun üstündeki ağaca yasladığımda camdan gelen sesle başımı cama çevirdim. Ağaç dalları camıma çarpıyordu. Tekrar aynı pozisyonu alıp kendime korkmamam gerektiğini tekrarladım.