NEPENTHE ( YENİ HALİ İNTERNET SİTEMDE RZGARKESKİN.BLOGSPOT.COM)

NEPENTHE Bölüm 7

~Sylwia

Yanıma birinin yaklaştığını hissederek gözlerimi açtım, o tam karşımda duruyordu.

Bu tıpkı rüya gibiydi, hatta gibi değil, rüya olmalıydı. O gitmişti bundan emindim, bilinçaltım bana oyun oynuyor olmalıydı ama bu zevkli gözüküyordu ve oyuna katıldım.

Gülümseyerek elini hafifçe tuttum,

"Gelsene."

Şaşırmış gözüküyordu hızla diğer elini alnıma dokundurdu,

"Ateşin mi var?"

"Hayır sadece senin elin çok soğuk."

Dedim ve belinden tutup yatağa çektim, bedenini pek oynatamadım sadece belden yukarısı üstüme düşebilmişti, alnımda olan elini, düşmemek için başımın hemen kenarına koymuştu, diğer eli ise karnıma gelmişti başı biraz başıma yakındı, birkaç saniye sadece bana bakakaldı.

Bana öyle şaşkınca bakması kahkaha atmama neden oluyordu, çünkü çok masum duruyordu, üzüldüğüm tek şey muhtemelen uyandığımda hepsini unutacak olmamdı.

Kahkaha atmam onu korkutmuş gibi hızla geri çekilip beni soru yağmuruna tuttu,

"İhtiyacın olan bir şey? Su, wc, yastık?"

Geri çekilince bir süre kendimi sorguladım, o kadar kötü mü gülüyordum yani? Zaten nadir gülüyorum onda da korkutuyor muyum cidden? Bir şey demeden gözlerimi kapattım, eğer kaparsam uyanacağımı düşündüm. Çünkü bu rüyanın sonu istediğim gibi bitmeyecek gibi görünüyor.

Gözlerimi kapatsam da yine de gitmiyordu hala sesini duyabiliyordum,

"Uykun mu olmak?"

"Neden sadece susup yanıma uzanmıyorsun ki?"

"Ben böyle iyiyim..."

Diyerek yatağın yanına oturdu

Bunu demesi ile bunun bir rüya olmadığını anladım ve gözlerimi açarak yatakta doğruldum, bunu toparlamam gerekiyordu.

"Yok ben uyuyacağım zaten, çıkabilirsin... Çık hatta, sen eve gitsene! Niye gitmedin?"

"Arkadaşın gelmedi sanırım o yüzden ben kalacağım yanında."

"Hayır gelmesini istemedim çünkü gerek yok, bir şeye ihtiyacım da yok, kimseye ihtiyacım yok, git kalma burada. "

Beni dinlediğini sanmıyorum çünkü koltuğa uzandı ve gevşek gevşek konuştu,

"Tamam çok bağırma."

"Gider misin? Kalmana gerek yok dedim algılayamıyor musun?"

Üstüne örtü örtüp bana arkasını döndü,

"Susarsan söyle."

"Ya istemiyorum seni! Çık git buradan hadi! Burada kaldığın süre içersinde de susmayacağım, hem insan istenmediği yerde durmaz."

Tüm dediklerime rağmen ses çıkarmadan yatmaya devam etti, insanda biraz gurur olur gider diye düşünüyordum. Ama ben yine de durmadan onu kovmaya devam ettim...

Ne kadar konuştuğumu bilmiyorum ama en son pes ettiğimde gözlerim kendi kendine kapanmıştı.

...

-James

Bir süre ses çıkarmayınca arkama dönüp ona baktım, Hareket etmiyordu, biraz telaşlanarak ayağa kalktım ve yanına yaklaştım. Gözleri kapalıydı, büyük ihtimal uyuyordu.

Yeniden alnına baktım bu sefer de çok soğuktu, eli de buz gibiydi. Üstünü örttüm ama bir faydası var gibi durmuyordu.

Uykulu sesi ile konuştu, gözleri açık bile değildi,

"Benimle uğraşmayı kes, git yat uyu, ya da kalk evine git... Ama beni rahat bırak."

Telaşlanmaya başladım,

"Üşüyor musun?"

"Sana ne git uyu!"

Yatağın hala köşesinde duruyordu, havaya baktım içimden bunu yaptığıma inanamıyorum diyip yanına yattım üstünü güzelce örtüp sıkıca sarıldım.

Ama bundan hoşnut durmuyordu onu bırakmam için beni itiyordu, gücü yetmese de yine de çırpınmaya devam etti,

"Kalkıp koltuğa geçsene!"

"Kapa çeneni zaten utanmak ben! Zevkine burada değilim ısınman için! Isınınca kalkacağım, gözlerini kapat ve uyumaya çalış."

"Bide zevkine burada olsaydın! Isındım ben zaten çokta üşümüyordum, hem konuşup konuşmayacağımı da sana mı soracağım?"

Ona daha da yaklaştım,

"Isındıysan zevk için kalabilirim."

Beni olabildiğince tüm gücüyle ittirdi ama hiçbir şey olmadı, sadece kendi biraz belini acıttı,

"Sen çok iğrenç düşünceli bir insansın!"

Ağzını hızla elimle kapatıp başını öptüm ve yataktan kalktım. Koltuğa doğru yürürken cebimden içinde toz olan kağıdım düştü. Bir an korku ile Sylwia'ya bakıp hemen onu yerden aldım ve koltuğa uzanıp uyumaya çalıştım.

...

Yaklaşık yirmi dakika sonra gördüğüm kabus nedeniyle aniden uyandım, uyandığım an bana baktığını gördüm. Çok utanmıştım, neden ona sarıldığımı ya da öptüğümü hiç bilmiyordum sanki sarhoş gibiydim. Sanırım ondan hoşlanmaya başlıyordum. Hızla arkama dönüp çarşafla yüzümü kapattım.

~Sylwia
Beni görünce arkasını dönüp çarşafla yüzünü kapatması, bir an önce sabah olmasını ve benden kurtulmak istemesinin işareti değil miydi? O yüzden gözlerimi yumdum bir an önce sabah olması için dua ettim.