LOVE,POSESSION AND OBSESSION (completed)

CHAPTER 46

Not edited.

-CLOUDE

Hindi ko na matandaan kung ilang araw na akong nakakulong dito magmula ng akoy madukot. Wala akong ka alam alam kung ano na nga ba ang nangyayari nagyon sa labas, lalong lalo na sa kanila.

I miss all of them so much. Gusto ko na uli silang makita lalo na si Lola. I miss her. Sobra ..

Please god let her be safe hindi ko alam ang gagawin ko pag may nangyaring masama sa kanya. Hindi ko kakayanin pag nawala si Lola sakin. Sana lang talaga ay hindi nila sinabi sa kanya ang nangyari sakin.

Natatakot ako sobra...Natatakot ako na baka ito pa ang ikamatay nya pagnagkataon. Oh! No!! No! No! Please...please wag naman po sana...

Hindi ko naman ulit mapigilan ang di maging emosyonal ngayon. Kusa na naman tumulo ang mga luha mula sa aking mga mata ng maalala ko siya.

CHASE ..

The man I love and the one I want to spent the rest of my life with is the same man who did this to me. Halos hindi ako makapaniwala sa nalaman ko.

Why? Why it has to be him of all people?! Bakit sa lahat siya pa talaga!

Ang sakit sakit sobra... I don't know what to do anymore....

Chase why?

-Flashback

"Good morning sweetheart, how was your sleep?" He asked me using his sweet voice that made me want to throw up. Pinili kung wag siyang sagotin at pilit na pinagsiksikan ang sarili sa headboard ng kama kung nasaan ako.

My heart beats so fast dahil sa sobrang takot at kaba ...ayokong lumapit siya sakin!

I heard him shut the door and move closer to where I was. Naramdaman ko din ang pag upo nya sa kama. Na naging dahilan ng panginig ng katawan ko. Nakatali at may piring parin ang aking mga kamay at mga mata.

STOP! LEAVE ME ALONE!! I scream in my head.

"Here...may dala akong pagkain sweetheart cause I know your hungry now. Last time di ka kasi kumain. Tsk! But It's okay I'll make sure makakakain kana ngayon dahil susubuan kita" He said. Umiling ako sa kanya..

"No!! Stay away from me!" I said to myself.

"Come on now...say aahhh" Nagmatigas ako at di binuksan ang aking bibig.. Ilang beses ko din yun ginawa hanggang sa mawalan na sya ng pasensya sakin.

"Tsk! I'm warning you sweetheart...hindi mo gugustuhin ang gagawin ko sayo...you'll going to eat or I'll make you.. now choose" He said in his cold voice. Dahil sa ayokong masaktan ulit kaya kahit ayaw ko ay pinilit ko paring lunukin ang pagkain na binibigay nya sakin.

Gusto kung umiyak ngunit pinilit kung wag nalang...

Please ... Chase save me...

Pagkatapos ng pang-anim na subo ay tuluyan na akong umayaw. Hindi ko na talaga kaya pang kumain. Hindi naman sya nagalit sakin bagkos ay natuwa panga siya dahil halos maubos ko daw ang hinanda nya...

Para naman akong nabuhayan ng dugo ng sabihin nya sakin na i papasyal nya ako sa labas. Finally!! After how many days makakalabas na din ako. Sobra namang bumilis ang tibok ng puso ko ng makaisip ako ng isang idea.

Alam kung walang kasiguraduhan ito pero susugal ako.. makaalis lang sa lugar na ito. Ito na ang pagkakataon kung makatakas sa kanya. Alam kung napaka imposible pero bahala na .Sana lang talaga magkaroon ako ng lakas ng loob para gawin ito.

---
Nang nasa labas na kami ay nag hindi matigil sa pagtibok ng malakas ang puso ko. Nagsisimula na din akong mamawis. Kinakabahan din ako ng sobra.

Nang makakuha ako ng pagkakataon ay agad kung tinuhod ang kanyang hinaharap kahit na wala akong makita dahil sa nakapiring kung mga mata sabay takbo ng mabilis. Habang tumatakbo ay inalis ko ang aking piring. Nakatali parin ang aking mga kamay ngunit hindi ko na ito ininda pa dahil sa kagustuhan kong makatakas.

Rining ko ang kanyang malutong na mura dahil sa ginawa ko. Ngunit hindi ko sya pinansin at nagpatuloy lang sa aking ginagawa. Narinig ko pa ang pagtawag nya sa pangalan ko.

Kahit sobra akong nahihirapan dahil sa nanghihina kung katawan at madamo at mapuno kung dinaan ay sige parin ako...

I really need to escape! And this is my the only chance I have.

Ilang beses din akong nadapa at pilit parin akong bumabangon para tumakbo ulit. Wala akong ka idea kung nasaan at kung anong lugar ito. Hindi ko alam kung nasa pilipinas parin ba kami o wala na.

Wala na akong pakialam dahil ang importante sakin ay makaalis at makatakas sa lugar na ito.

"C-come...o-on clo-clou...de...you c-can do th...this!!" I said to myself while running... nag hindi ko natalaga kaya pang tumakbo ay dun ko lang napagpasyahan na huminto muna saglit at magpahinga sa malaking puno na nasa paligid lang. Wala akong makitang iba kung puro puno at damo lang. Para bang nasa isang gubat kami na hindi ko alam kung saan.

Sana lang talaga walang mababangis na hayop dito.

Pilit kong hinabola ang aking hininga. I felt like my body would collapsed any second from now... sobrang naghihina na ako at nagsisimula na din lumabo ang paningin ko..

But I can't stop now... ngayon pat malayo na ako sa kanya at maaari na akong makauwi. Hindi ako susuko! Kakayanin ko to!

Nang pakiramdam ko na medjo okay na ako ay napagpasyahan kong ipagpatuloya ang ginawa kung pagtakbo. Ngunit hindi paman ako nakakahakbang ay bigla nalang may humablot sa braso ko.

My hearts stop at halos takasan ako ng hininga ng makilala ko ito.

"Do you think ganun mo lang ako kadali matatakasan sweetheart? ...tsk! Nagkakamali ka kung inaakala mo ay makakawala ka sakin ng ganun ganun lang..baka nakakalimutan mo AKIN KA! Kahit san ka magpunta kahit sa langit o empyerno payan ay susundan at susundan parin kita because you.are.mine!" He said dangerously to me.

Gumuho bigla ang katiting na pag-asang meron ako. Akala ko makakawala na ako sa kanya ngunit hindi papala.

Bigla nalang tumulo ang aking mga mula.

"P-please...ju-just let m-me go....please" Pagmamakaawa ko sa kanya.

"Oh! No...no...no! sweetheart but ...I can not do that" Sagot nya sakin na naging dahilan ng pagbuhos ng mga luha ko.

Wala akong nagawa kundi ang sumuko nalang sa kanya. Wala na kahit anong gawin ko ay makikita at mahahanap nya parin ako.

Pinaharap nya ako sa kanya ta dun gumuho ng tuluyan ang mundo ko ng makita ko ang mukha nya...

I don't want yo to believe what I just saw but .....

Standing infront of me is no other than the love of my life ...

Chase ...

And in that moment my heart broke into million pieces.

-End of flashback

Ayokong paniwalaan anh nakita ko ngunit hindi eh... totoo ito.

Yung sakit na naramdam ko nung una ay mas double pa ito ngayon.

I am hurting so much right now....para na akong mababaliw ngayon..

Why? Why is this happening to me? To us?

Someone please.....save me..

**********

A/N: Finally as promise here's an update.. pasensya na sa wrong grammar and mga typos. Pasensya na din kung ito lang ang nakayanan ko... huhu...

Love nyo naman parin ako diba?