SAFOZ!

2. Bölüm "Hey, dur!"

2. bölümü yazmaya devam ediyorum iyi okumalar canımın ciğerleri ❤️🙈
Bu arada Tunç'un resmini koydum bakmayı unutmayın 😘
______________________________________

Zil çalar çalmaz herkes dağıldı. Kimisi sinemaya, kimisi evine, kimiside kütüphaneye gidiyordu. En azından bizim sınıfta böyleydi

Bende okuldakilere veda edip aklımdaki o yere doğru yürümeye başladım.
                         *********
Burası bir ev veya bir mekan değildi.Tren raylarını geçip az ilerde olan su barajlarına yürüdüm. Asıl olay bundan sonra başlıyordu.

Yangın merdivenlerininin en üstüne  çıkıp karşı tarafa atladım.

Yaklaşık onbeş dakika sonra istediğim yere gelebilmiştim. Sessiz ve sakin bir yerdi burası. Tam benlik...

Sonuçta terk edilmiş tren raylarında kimsenin işi olmaz. Uyuşturucu bağımlıları hariç.
Onlarda genelde daha ileride olurlar.

Her zamanki yerime oturup arkama yaslandim. Çantamı yanıma bırakarak kulaklıkla müzik dinlemeye karar verdim.

Son ses açıp kendi kendime, babamın yanımda olmayışının 9. Yılını kutladım

"Sensiz 9. Yıl"

Kelimeler boğazıma takılmıştı.
Söylemek çok zor geliyordu. çünkü acı veriyordu. Canımı yakıyordu. Ağlamak istiyorum ama hayır, şimdi değil.

"Baba" diye çıktı ağzımdan. Onsuz zaman geçmiş sayılmazdı.

Ama beni bırakan biri için senelerdir ağlamak çok saçmadır. Yani bu gerçekten çok saçma.

Gözlerimi silip halsiz olduğumun farkına vardım.

Yorgundum. Uzun uzun düşündükten sonra, kendimi yorgunluğun karanlığına bıraktım...

                             *********
Güneşin doğuşu okadar güzel bir manzaraya sebep oluyordu ki insan sadece izlemekle yetiniyordu. Herşeyi  unutup sadece onu seyrediyordu.

Gözlerimi açtığımda karanlık çoktan çökmüştü. Yanımda duran telefona uzanıp saate baktım.

"04.29 mu?" Uyuya kalmışım. Ama iyi geldi. Ekrandaki bildirimler dikkatimi çekmişti.

Annem kişisinden 12 cevapsız arama

Annem kişisinden 5 mesaj

Ablam kişisinden 7 cavpsiz arama

Ablam kişisinden 2 mesaj

"Tunç kişisinden 8 arama mı?"

"Lanet olsun!" Yemeği tamamen unutmuşum.
Mesajlarda, beni çok merak ettiklerini ve neden cevap vermediğimi sormuşlar.

Ayağa kalkıp çantamı aldım. Telefonum elimdeydi. Kulaklığın sadece birini takip müzik dinleyerek geldiğim yöne doğru yürümeye başladım.
                               *******

Henüz daha tren raylarının oradayken ayak sesleri duyduğumu fark ettim. Az sonra sesler kesilince umursamadan yoluma devam ettim.

Ama erken davranmıştım. Cidden safoz muydum yoksa?
Kendime gelmeye çalışıyorken ışıkların yanıp sönüyor olması dikkatimi çekmişti. Cidden korkmaya başladım. Işıkların yandığını daha önce görmemiştim.

Tren mi geliyor yoksa? Diye düşünürken o an anladım tahminimin yanlış olduğunu.

Biri aniden eliyle ağzımı kapatıp beni hızla kenara çekti. Ne olduğunu bile anlamadan eliyle ağzıma bastırdı. Kalbim yerinden fırlayacakmışcasına atıyordu. Çırpınmalarım boşunaydı.

Çok güçlüydü yada ben fazla çaresiz hissediyordum. Karanlık olduğu için çok göremiyorum. Koyu bir saç rengi vardi. Gözleri kahverenginin en koyu tonunu almıştı. Beni duvara yaslamış göz gezdirirken, sessiz olmamı işaret etti.

Hızlı davranarak elini ısırdım.

"İmda-" oda hızlıydı.
Aynı pozisyona girdik ve tekrar ayak sesleri duyuldu.

"Ses buradan geldi!!"

"Nerdesin Kıvanç, NERDESİN?!"

Kıvanç? Jeton sonradan düştü. Bu adamlar onun peşindelerdi. Ve adı Kıvanç'tı...

"Seni öldüreceğim âdi herif!!" Bunları söyleyen kişi resmen haykırıyordu.

"Siz şuradan giden, diğerleri benimle!"

Uzaklaşan ayak seslerinden sonra etrafı kontrol ederek beni bıraktı. Bir kez daha baktı. Başıma gelenlerden sonra öylece gidemezdi. En azından açıklama istiyorum. Onlar kimdi?

O giderken kolundan tuttum.

"Hey, dur!" Dönüp baktı ama cevap vermedi. Geldiği yöne doğru koşmaya başladı....

                               *******
Eveet bölümü beğendin mi?
Sence Kıvanç onun gerçek ismimiydi?
Kıvanç ne iş karıştırıyor?

Canımın ciğerleri 2. Bölüm hazır umuyorum ki beğendiniz..
3. Bölümü bekleyin🙈❤️
Aslında bölüm daha uzundu ben kısa kesme taraftarıyım.
3.bölüm daha uzun olacak sözüm olsun 🙈😘