The KING's Princess [Wyorck series #1]

Princess👑8

Maaga akong nagising. Ako nanaman ang unang nagising. And since I like spending my morning time alone, I went in the kitchen. Maganda ang view dahil habang nakaupo ka sa high stool, kaharap mo ang napakalaking bintana. You can see clearly how the sun rises beautifully. Walang katulad.

I really don't know why watching the sun rises makes me relax. It's just so enjoyable to watch. Parang bagong buhay bagong pag-asa. Wait... What?! Did I really said that?

I sipped on my hot chocolate. Parang pinapantayan ng init ng hot chocolate ang lamig ng katawan ko. Ewan ko din ba kung bakit naligo ako ng pagkaaga aga. This past few days, napapansin ko talagang ang weird ng mga actions ko. Minsan may mga nagagawa akong bagay na hindi ko mapaliwanag kung bakit ko nagawa. Even if it is normal.

The silence I was enjoying suddenly exploded like a bomb. Biglaang may tumabi saakin na napakaingay na nilalang.

"Hey, wazzup!" Bati ni Ezekiel. Feeling close. Hindi naman kami ganon ka close pero kung makaasta natalbugan niya pa ang mga kababata ko.

"Masaya ka?" Walang ekspresyon kong tanong. Ganito ang ginagawa ko kapag naiinis. Sabi nga ni Azure nakakaasar daw ako kaoag ginagawa ko 'to.

"Awtsu. Bakit feeling ko nabara ako."

Nag iwas ako ng tingin. Nakaka-aliw kasi ang mga mata niya. Halos lahat ata sila may magagamdang mata.

"Kailan ka pa naging inidoro?"

"Double kill!" Tawa niya ng malakas. Akala ko pa naman nagsilipadan na ang mga ibon dahil sa ingay niya. Isn't he sware na may natutulog pa? O sadyang wala lang siyang pakielam dahil masyado siyang makasarili?

May nga tao kasing ganon. Minsan hindi na nila naiisip ang iba dahil sa sarili nilang kasiyahan. Yun bang gusto nila sila lang yung nabebenefit. Ang panget kaya ng gan'on. Duh, according sa bible, love isn't selfish. And from Jesus: Love you neighbor. Mahalin mo ang kapwa mo.

Biglang tumahimik siys at kagaya ko, pinapanuod niya din ang araw.

"Are there times that you ask yourself,  how is the feeling of being a sun?"

Hindi ko alam kung matatawa ako sa sinabi niya pero nang mapansin kong seryoso siya, pinigilan ko ang sarili ko. I don't know but I feel like there's something behind his question.

I remained quiet.

"Siguro masaya. Madaming humahanga sayo. Umangat ka man o bumagsak, they will always see you as beautiful. You give shine to everyone. Minsan nga hinahanap ka pa nila kasi kailangan ka nila. Parang sobrang importante mo kapag naging araw ka. Pero of course, hindi mo naman mararamdaman 'yon. Sun doesn't have life. Gusto ko pa namang mabuhay ano! I still want to have history about my sex-life."

Okay na sana eh. Alisin lang yung sex-life thingy. Pero infairness, he got me by that. Kahit umangat ka man o bumagsak, everyone will always see you as beautiful. Eh ang kaso, we can never be sun.

"Hindi ka ba kuntento sa buhay mo?" I asked out of nowhere.

"I don't know. Parang may kulang." Sagot niya saka ako nilingon.

I arched a brow at him,  "Anong kulang?" I asked.

"Ikaw"

Wala akong ibang naramdaman pero nagulat ako. Biglaan kasi siyang lumapit. Kaunti nalang talaga malapit na kaming magkiss! What the heck!

Humalakhak siya ng malakas. Nakakainis, akala niya siguro affected ako. Hindi pa ako nakakasalita ay natumba na siya. Natawa ako ng malakas kahit hindi ko naman alam kung bakit siya natumba. Wala namang sumapak sakanya ah.