The KING's Princess [Wyorck series #1]

Princess👑28

"Huy." Tawag ni Kyline. "If I were you, I will just stay in my room. Bakit ka pa aalis?" Sinundan niya ako.

Sinamaan ko siya ng tingin. "Eh bakit? Gusto ko ngang mag swimming, okay? Uuwi din naman ako ng maaga, eh." Inayos ko na ang bag ko saka nilapag sa kama ko. I smiled at them lalo na kay Abby na halatang problemado.

"Please, Sam. Manuod nalang tayo ng movies! Ako ang papagalitan dito eh," Nakahiga parin siya at tamad na tamad na pinapanuod ako.

Hindi naman siya papagalitan kasi nagpumilit talaga ako. At isa pa, ipagtatanggol ko naman siya eh. Hindi naman ako heartless na tao.

"Sus, ako ang bahala sa kuya mo, Abby. Kapag pinagalitan ka niya, just tell me. Gusto ko lang talagang mag swimming. Pakiramdam ko ayaw ko nang mag swimming bukas."

Ayaw kasi nilang pumayag sa desisyon ko. Sabi pa nga ni Kyline ay ipapasara niya ang gate sa likod. Hindi din daw niya ako pagagamitin ng kabayo.

"Hindi nga kasi pwede! Ang kulit mo naman, eh." Medyo naiinis na anas ni Kyline.

"Bakit ba kasi? This is my life." Naiinis na din kasi ako. Ang daming gustong kumotrol sa kung anong gusto mo. Ang daming hadlang. Pero di ko din naman sila masisi. They are just concern about me.

"Kyline, please, don't tell it to Agustus! O kahit kay Zaico!"

Di ko pa din pala nakikita si Zaico. Sabi nila nakauwi na siya pero di parin siya nagpaparamdam eh. Miss ko na din yun kahit papaano.

Napamura nalang si Kyline nang isuot ko ang bag ko. "Bilisan mo, Sam! Saglit ka lang d'on, gaya ng sabi mo, diba?" paninigurado niya na tinanguan ko nalang. I am really excited.

As a matter of fact, I am going to the pond for purpose. Aside from I really want to swim, I also want to piss Zac for pissing me off. Hindi ko alam. Basta naiinis ako. Ayaw kong sabihin yung totoong dahilan dahil alam kong napakababaw n'on. Tss.

Mabilis akong sumakay sa kabayo ko at pinalakad 'yon papuntang pond. Hindi pa naman gan'on kadilim pero pawala na kasi ang araw. Kaya din siguro ayaw nils Kyline. Delikado na talaga ang oras ngayon.

Mabilis naman akong nakarating sa destinasyon ko. I didn't waste any time. I spread the mat on the grass and prepared the things i'll be needing. After all, I removed my dress and went to the pond. Ewsn ko kung bakit pond 'to eh wala namang isda.

Nang palubog na ang araw ay pumunta na ako sa hinanda kong upuan saka nagbihis na din. No one's here so I am not conscious nor concern. Wala namang tao dito eh.

Pinanuod ko ang paglubog ng araw. Walang text kahit isa sa phone ko kaya ayon, pinalangoy ko sa tubig kanina. Wala namang kwenta eh kaya nilunod ko na. Mas lalo lang akong nabwibwisit.

"Hmp! Dumating lang siya nakalimutan na niyang may girlfriend siya!"

Pinunasan ko ang tumakas na luha sa mata ko. I don't know why I am crying! Hindi naman takaga ako ganito eh. I am a tough girl and I seldom cry. Kahit kapag inaaway ako ni kuya hindi ako umiiyak. Pero bakit ganito? This is too much! These are all foreign to me!

"Nakakainis ka naman, eh. A-akala ko ba---" hindi ko na napigilan ang paghagulgol ko. Naghalo halo na ang nararamdaman kong emosyon.

The hardest thing to manage is the mixture of terrible feelings. You can never control yourself if you're hurt. You can't do anything but to cry it all out. Ang hirap. Ang hirap hirap!

You know what I am feeling right now? I feel alone. I feel emtpy and lonely and left behind. Hindi ko alam. Hindi ako mababaw na tao pero alam kong hindi lang ito tungkol kay Jassana at Zac. This covers something more different. I can't name it!