Princess👑11

10.1K 326 37
                                    

 
Sometimes we blame others instead of blaming ourselves because we don't wanna be losers. Sino ba naman kasi ang gugustuhing maging loser, right? We always want to win over something.

Even I know I shouldn't put the blame on Zaceius, I just can't help. I am blaming him for making me fall for him that fast! I was like a beginner in surfing who fell easily after one big wave. Everything is so foreign. And I don't know what to do!

Matapos ko kasing sabihin na lalayuan ko si Zac, umalis na ako. Hindi pwedeng magtagal ako doon. Knowing me, I am like a furniture stocked inside of a room for decades. Masyadong marupok.

"Sure ka bang kaya mo iyang panagutan? Hmm? Ikaw talaga!" bakit parang inis na inis si Tatty. This is not what I was expecting. Ang buong akala ko ay matatawa siya o kaya naman ay suportado niya ako sa plano ko but I was so wrong. I don't know what gotten into her.

I told her everything just like what she demanded. Detail by detail. So here I am, not taking my dinner for her own satisfaction. I don't know why I feel like it's my responsibility to supply her demands lalo na sa mga ganitong hinihiling niya. Maybe because she's my bestfriend?

"Bakit hindi? Nasanay akong walang Zaceius Dark sa buhay ko. So trash the thoughts of yours. I am not in the midst of ocean deep if that's what you think. I am still above it, sailing my boat. Finding an escape for this damn situation!" huminga ako ng malalim. I don't know why I am so hot tempered right now.

Humagalpak siya ng tawa. Namuo ang inis sa loob ko. Ang akala niya ba ay biro lang ang lahat ng 'to?  Hindi ko na napigilan ang inis na dumadaloy sa mga ugat ko dahilan kung bakit pinatayan ko na siya ng phone. I am talking to her for hours anyway. Baka na bored na dahil sa buhay lang kami nakatutok.

Huminga ako ng malalim at humiga. I am enjoying the coldness of my room. It's helping me release the stress I am feeling right now. Ang sarap sa pakiramdam dahilan kung bakit gustuhin ko nalang matulog. I was about to close my eyes but desperate knocks filled my room. What. The. Heck?

Padarag akong tumayo kasabay ang pagsabog ng maalon kong buhok. Ano nanaman ba? Hindi ba sila makakain nang wala ako? Should I spoon-feed them? Ano bayan!

I opened the door and his bestfriend, the butler, welcomed my sight. His expression was seething desperation. Ano nanaman bang pakulo 'to?

"What?" I arched a brow. Respeto naman sa peaceful kong moment. Bwisit.

Hindi pa ako nakakapagsalita nang mistulang sumabog ang kwarto ni Zac dahil sa kaingayan. Is he wrecking some things?! Parang nagwawalang leon ang nasa loob ng silid na iyan.

"What's behind his tantrums?" Medyo kabado kong tanong. Bumalik na ba iyong Jassana? O namatay na? Ano? Nilingon ko yung butler niya at nakatitig lang 'to sa'kin. Anong nangyare? "Titigan nalang tayo, kuya?" Humalukipkip ako.

He blinked thrice and I almost screamed when he carried me like a sack! Mabilis na bumukas ang kwarto sa harap ko at basta nalang akong ibinaba at ni locked ito. What the heck is happening? Agaran kong inayos ang pajama top ko na medyo tumaas.

If my room is cold, this room is thrice colder. Anong klaseng kwarto ba ito? Akala mo morgue dahil sa lamig. Mamaya magulat nalang ako may lobo na dito, ha.

Pagkaharap ko ay laglag ang panga ko. His room was a mess! This is more like a jungle! Ano nanaman kayang problema nitong brat na 'to?

I looked up and our eyes locked. He's looking at me with his blistering eyes. What have I done again? Tungkol ba ito sa kanina? Will he punish me for that?

"Come near me, Azriyah." Gusto ko nalang atang lumuhod sa harap niya. Why is his voice so husky? At ang tindig niya ngayon ay kakaiba. He's like his showing off his burly  generality. Damn.

The KING's Princess                  [Wyorck series #1]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon