The KING's Princess [Wyorck series #1]

Princess👑16

I don't know why instead of feeling nervous, I felt convenient after seeing him right now. He's now in front of me, kneeling for the second time which made all of them gasped in shock. I can't blame them. Kahit naman ako kapag nakakita ng isang royalty, at hindi lang basta royalty, na luluhod ay magugulat talaga ako.

His face was covered with complete wrath and annoyance. He gently pulled up my gown until it reached my knee. At hindi na ako nagulat nang may nakitang galos doon. Ang lakas kaya ng impact. For sure, tatawanan ako ni Tatty kapag nakita niya ako sa ganitong sitwasyon.

"I already ordered all of you to take care of her! Look what happened!"

Hindi ko alam kung sino ba ang sinisisi niya. There's no one to be blamed! Ako ang gumusto dito. At isa pa, hindi ko inasahan utong mangyayari.

"Who started the game?" His brows creased like the waves in the ocean. His voice was so scary to the point that no one dared to answer his question. Mas lalo lang ata siyang nainis.

"Abby, who started the game?!"

When he started to mention a name, I was triggered to react. Para bang ang natahi kong bibig ay bumuka. Ayaw ko lang talaga Ang may napapahamak dahil sa'kin.

"Kuya---"

"Ako! I, uhm, I was the one who invited them here. Gusto ko lang naman maglaro."

Kumunoy ang noo ng iilan. Siguro na gets din nila. Pero itong si Ezekiel ay oarang nanunuod lang ng variety show. Nakangisi siya habang naka ekis ang mga braso. Para kasing may pinupunto yung tingin niya at hindi ko alam kung ano 'yon.

Napailing iling nalang siya. My eyes almost fell when he started lifting me up before he carried me like a bride. Mas lalo pang nagukat ang iba. Si Ivory nga ay nagawa pang takpan ang bibig.

Nahihiya man ay hindi nalang ako nag react. There's something in him right now that I don't want to contradict.

"Yzon, feed the horses. 'Wag mo na muna akong sundan. Today is your free day." Sinabi niya iyon habang naglalakad at diretso ang tingin. Dumaan kami sa napakhaba nilang staircase. Ngayon ko lang napansin na sobrang back ng tibok ng puso ko pero grave ang kalabog.  This is really inexplicable.

Binukas niya ang pintuan ng kwarto niya at pumasok kami. Gusto kong magtanong kung bakit dito sa kwarto niya pero parang tinakbuhan ako ng bibig ko. I can't utter words! This is really not me.

Dahn dahan niya akong pinatong sa kam niya. Mabilis naman akong umupo ng maayos at nikingon siyang nagkakalkal sa cabinet niya.  Inangat niya ang isang box at bumalik sa'kin.

"Pwede bang 'wag kang labas ng labas kapag wala ako?" May bahid ng inis ng tinig niya.

"Okay," tanging sagot.

Umupo siya sa harap ko at tinignan lang ako. Napanguso ako habang tinitigna din siya. Para siyang frustrated na ewan. Yung itsura niya parang hindi niya na alam ang gagawin niya sa'kin. Am I becoming a pain in the ass?

"Sorry, king Dark."

Tinaasan niya ako ng kilay. Parang hindi makapaniwala sa ginawa ko.

"Tsk. So naughty."

Siya na ang nagtaas sa palda ko. Siguro kung ibang tao ang gagawa nito, kanina ko pa nasampal. Hindi din naman ako kinakabahan ngayon. Hindi kagaya niya na parang nauubusan ng hininga. It's too obvious on how his shoulders move up and down. Ang bilis. Para siyang kabado.

"Okay ka lang?" Tanong ko at nilingon ang mukha niyang namumula. Bakit uso ang namumulang mukha ngayon?

"Yes. Just... Just shut up, please. I am focusing."