The KING's Princess [Wyorck series #1]

Princess👑17

Binalibag ko ang pintuan ko at ni locked 'yon. Kahit kumatok pa sil Abby at sila Kyline doon ay hindi ko pinansin. Tumakbo ako papuntang kama ko at umiyak ng umiyak. At nang hindi ko na kayang kimkimin lahat ay hinawakan ko ang vase at tinapon 'yon habang sumisigaw.

"I hate you all!"

Ngayon lang ako nasaktan ng ganito. It feels like a hurricane filled me. I was so broken and I don't know what to do anymore. Gustong gusto kong mabuo ulit.

I suddenly miss my family. Bakit si kuya nalang ang tunatawag saakin. Wala na ba silang pake saakin? Hindi ba talaga ako kamahal mahal? All I want is to be treasured and feel very important!

"Open this fucking door, Azriyah!"

Mas lalolang akong naiyak. Hindi pa siya nakuntento?

Mas lalo lang akong sumigaw. I threw my phone on the door na mas lalo pang kumalabog mula sa labas.

"Ahhh!" Umalis ako sa kama ko. Napaluhod nalang ako dahil sa panghihina. Hindi ako makahinga ng maayos pero tumayo parin ako at kinuha ang maleta ko. Nahulog pa iyon dahil nanghihina talaga ako. I suddenly felt weak. My energy was nowhere to be found. Iniwan na din ako.

"Open this goddamn door, Azriyah! Isa!"

"Yes, Zaceius! Aalis ako dito! Aalis ako! Hindi ka ba makapaghintay?!" Dahil sa inis ay nabato ko din ang alarm clock ko.

I packed all my things and directed it all inside my luggage. I can't wait to leave this kingdom! Kating kati na akong umalis. Sawang sawa na ang tenga kong marinig ang mga mura diyan sa labas.

Pagkatapos magimpake ay pagod na pagod ako. Hindi parin sila tumigil sa labas kaya naman sinuot ko na ang headphones ko. Rinding rindi na ako! Gusto ko naman magpahinga muna.

Finull volume ko yung headphones na connected sa phone ko via Bluetooth. Hindi ako mahikig sa mga rock music or any pop music kaya puro sad songs lang. Nakakainis, mas lalo lang kasi akong naluluha.

Hindi ko alam na nakatulog na pala ako. Pagod na pagod ako at medyo masakit ang ulo pagbangon. Wala na ding headphones sa ulo ko at naka ayos ng buhok ko. Nagukat oa nga ako dahil naka kumot ako. I don't remember I used a blanket a while ago. Kinusot ko nalang ang mata ko at bumangon. Aalis na nga pala ako dito sa pesteng bahay na 'to. Babangon na sana ako pero nakarinig ako ng pagsara ng door cabinet. Kumunot ang noo ko at bumilis ng paghinga ko nang makita kung sino ang nand'on at kung ano ang ginagawa niya.

He's busy fixing my things! Siya pa talaga ang nag ayos, ha! Pero... Pero bakit binabalik niya yung gamit ko sa cabinets? Patapos na din siya so ibig sabihin ay matagal siya dito? Paano siya nakapasok?

He's the king. Yeah, I forgot.

Pagkatapos niya ay lumingon siya sa'kin. My dearest heart betrayed me again for the nth time. It's beating so fast again. So uncommon of it.

I stared at him blankly. I hate him so much. Ako na ang nag iwas ng tingin at kinuha ang phone kong nasa ilalim ng pillow ko.

"You're planning to leave." It wasn't a question but indeed a statement. Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy sa pagkulikot sa cellphone ko.

"You know you can't,"

How dare he say that. How dare he uses his power over me. At bakit hindi? At bakit parang ayaw niya pa? Is he trying to start a new game again?

"I'm not planning. Decided na ako. And I don't know I can't. I believe I can."

I showed him my phone. I texted kuya to pick me up here ASAP. This kingdom has no help to me. This is just a big stress for me which can lead me to depression. Ayaw ko naman n'on! I'm not gonna waste my precious life over something or someone just to be played. His game is over.

Dumilim ang paningin niya. I saw how he clenches his jaw and closes his fist tighly. Nakagat niya din ang pang ibabang labi niya. Pinagtaasan ko lang siya ng kilay at nag iwaa ng tingin. The intensity of his eyes is too much to bear.

"I want us to talk," he said, walking near me.

"And so? Eh ayaw kong kausap ka kaya makakaalis ka na. Don't worry, I'm gonna leave your hell kingdom." I rolled my eyes and stood up. Sa kaliwa ako tumayo dahil nasa kanan ko na siya.

Lumayo layo ka sa'kin at baka masampal talaga kita.

Ang akala ko ay makikita ko pa ang mga basag na vases at alarm clock pero wala na akong nakita. I just saw a broom there, placed near the door.

"I don't want you to leave, Azriyah!" Iyan nanaman siya. Nagsimula nanaman siyang sumigaw sigaw. Bakit ba ang hilig nito sa skandalo?

"I don't care about your notion. At isa pa, ayaw ko na sa mga games mo. Your games are all boring. Go find another victim. Hindi na ako magpapagamit sa demonyong kagaya mo. Now, please leave." Diniinan ko ang delivery ng mga huling salita.

Ayaw niyang umalis. Ang tigas naman talaga ng bungo nito. Wala akong sinayang na oras. Ako na ang lumabas at ramdm ko ang pagsunod niya.

"Let's exchange room for the meantime. I don't wanna see you. I hate you." Malamig kong sinabi iyon at sinara ang pinto ng kwarto niya. Ayaw niyang umalis doon eh. Bahala siya diyan.

Dinala ko ang headphones ko kaya gan'on lang ang ginawa ko. Nakahiga habang nakikinig sa mga soft songs. Wala na sana eh. I am already relaxed not until someone came, pulling the sheets covering my body in a rude manner. What again?

Tumayo na ako. Papunta na sana ako sa kwarto ko pero mabilis niyang na locked iyong pintuan. Later on, I was pinned on the wall by the man wearing his cold expression and extreme aggressiveness. Kinabahan ako dahil sa bilis ng pangyayari.

"I said, I want us to talk." His eyes were darted to me.

Ayaw kong ipakita sa kanya na sobra akong naapektuhan pero kung ganito siya kalapit saakin, hindi ko na mapigilang maiyak.

"I don't wanna talk to you."

My lips were trembling. Ayaw ko siyang kausapin! Hindi ko kaya.

"Please? Nagkakamali ka, okay? I don't want you to leave. Ayaw ko lang na nakikipag away ka. And about sa game? Hindi naman kita pinaglaruan, ah. I didn't use you, okay?"

Umiling iling ako. Tears started to came out of my eyes. Wala na akong pakielam ngayon. Ibubuhos ko na lahat. Wala na din namang kwenta kung itatago ko pa ang nararamdaman ko.

Tinulak ko siya. Para siyang nanghihina na napaatras.

"Stop lying, you evil! Pinahiya mo ako kasi narinig mo na sinabihan ko ng walang kwenta si Jassana, hindi ba? Pinapaalis mo ako dahil ayaw mong marinig nila na pinaglaruan mo lang ako at ginamit! I really hate you, Zaceius! Puro nalang iba! Puro nalang siya yung iniisip mo. Paano naman ako, 'diba? Bakit hindi mo siya makalinutan eh nandito naman ako? Paano naman ako, Zaceius! Paano naman ako! Saan ako lulugar!" Sinigaw ko lahat ng iyon sa pagmumukha niya. Nahawakan ko ang dalawang tuhod ko dahil sa pagod. I can't breathe normally.

Tumahimik ang silid at ranging iyak ko lang ang narinig ko. Kaya gan'on nalang ang gulat ko nang tinulak niya ako pasandal sa pader. My eyes widened when he abruptly placed his dearest lips on my soft property.

He's kissing me!