Past and Future

<19>

ရွှေဝါရောင်မီးဆိုင်းများအောက် ရောင်ပြန်ဟပ်နေသော ကြွေပြားများထက် ပြုံးရွှင်စွာ လျှောက်လှမ်းလာသော သွန်းခတ်နွယ်။

ညာဘက်တွင် ဘုန်းစစ်သွေးလက်ကိုချိတ်ထားပြီး ဘယ်ဘက်တွင် ရှင်းသန့်မြတ်ပိုင်လက်ကို ချိတ်ကာ ရယ်မောနေသောကြောင့် ဖြတ်သွားဖြတ်လာ လူများ ကွက်ကြည့် ကွက်ကြည့်။

အိမ်နေရင်းပုဆိုး မျက်နှာပြောင်နှင့် ရှင်းသန့်မှာတော့ ရှုံ့မဲ့ကာ စိတ်ညစ်နေပြီး ညီမဖြစ်သူသွန်းခတ်နွယ်မှာတော့ ရယ်မောကာသဘောကျနေသည်။

ဘုန်းစစ်သွေးမှာလည်း ထုံးစံအတိုင်း သွားများအကုန်ပေါ်သည်အထိ ဖြီးနေတော့သည်။

Myanmar Plaza ထဲမှ ထွက်လာကြပြီး လမ်းခွဲရန်ပြင်ကြသည်။

"ကိုငယ်နဲ့ပဲ ပြန်လိုက်တော့မယ်နော်.. ကို.."

"ကို လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ သွန်းကလည်း..."

"ကိုငယ် ပါနေတာပဲ.. ရပါတယ် ကိုရဲ့.."

နားပန်းနားမှ ဆံနွယ်ပါးလေးတစ်ချို့မှာ လေဒဏ်ကြောင့် ဝေ့ဝဲနေသောကြောင့် နားနောက်ညှပ်တင်ရင်း သွန်းခတ်နွယ် ပြောလိုက်သည်။

အမြင်မကြည်သော အကြည့်များဖြင့် ဘုန်းစစ်သွေးကို အောင်နိုင်သူအလား ကြည့်နေသူ ရှင်းသန့်မှာလည်း ဘေးတွင် လက်ပိုက်ကာ ရပ်နေသည်။

ပြင်လာခဲ့သော ဆံပင်ကို ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး လက်နဲ့သပ်တင်ရင်း ဘုန်းစစ်သွေး ရယ်ကျဲကျဲပြောလိုက်သည်။

"ရတယ်.. ကိုက.. အဲ့ဒီဘက်ကပြန်မှာဆိုတော့ လမ်းကြုံတယ်လေ.. အတူတူလိုက်ခဲ့လိုက်မယ်.."

ရှင်းသန့် မျက်နှာပျက်သွားသည်။ ပိုက်ထားသော လက်ကိုချကာ အရှေ့မှ ဦးဆောင်ထွက်သွားတော့သည်။

"အမ်.. ကိုငယ်.. ခဏနေဦးလေ.."

"ငါ့ကို အဲ့လိုမခေါ်နဲ့လို့ပြောထားတယ်လေ.."

အနောက်မှ ပြေးလိုက်လာသူ သွန်းခတ်နွယ်ကြောင်တောင်တောင်လေးဖြစ်သွားသည်။ ခြေလှမ်းများရပ်ကာ ရှင်းသန့်ကို စူးစမ်းကြည့်ရင်း

"သွန်းက..အဲ့လိုပဲခေါ်နေကျလေ.. ကိုငယ်.."

ရှင်းသန့် အနောက်လှည့်ကြည့်ရင်း ချက်ချင်းအရှေ့သို့ပြန်လှည့်ကာ မသိချင်ယောင်ဆောင်ထွက်သွားသည်။