မင်းခန့်မောင်ကျောင်းမှ ပြန်မလာခင် မိုးမခနှင့် လှေကားတွင်ထိုင်ကာ စကားပြောဖြစ်ကြသည်။
"မင်းငါ့ကို အစကတည်းက ဘာလို့မပြောခဲ့တာလဲ..."
"မင်းခန့်ကို စာလာသင်တိုင်း တွေ့ဖြစ်ပေမယ့် ကိုယ့်လိုပဲ အတိတ်က လာတာမှန်း တကယ်မထင်ခဲ့ဘူး..ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ရူးနေတယ်ထင်ခဲ့တာ.."
မိုးမခဘက်ကိုလှည့်ပြီး စာနာစိတ်ဖြင့်ကြည့်လိုက်သည်။
"ငါလည်း မင်းလိုပါပဲ.."
ထို့နောက် လေသံအေးအေးနှင့် ပြောလိုက်သည်။
"ဒါနဲ့ မင်းခန့်လည်း..."
မိုးမခစကားမဆုံးသေးခင် အဝေးမှလာနေသော မင်းခန့်မောင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ဘေးတွင် သူ့ကောင်လေး ဇွဲလည်း ပါနေသည်။
နှစ်ယောက်သားရယ်မောစကားပြောလာကြရင်း တိုက်ရှေ့ရောက်ခါနီးတော့ ဇွဲက ဟိုဘက်လမ်းသို့ ကွေ့သွားသည်။
မင်းခန့်သွားများပေါ်သည်အထိ ပြုံးပြကာ လက်ပြလိုက်တာကို ဇေယျာဟိန်းထက် ဒေါသထွက်စွာကြည့်နေမိသည်။
ဘာကြောင့်ဒေါသထွက်နေမိမှန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် နားမလည်သော်လည်း နေရာမှ ထကာ မိုးမခကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
"မိုးမခ...မင်းလည်း အိမ်ထဲဝင်တော့.. မင်းခန့်လည်း လာနေပြီဆ်ိုတော့ နောက်နေ့မှ ဆက်ပြောတာပေါ့.."
"ဟုတ်.."
ခပ်သုတ်သုတ်လေးအပေါ်တက်သွားသော မိုးမခကို ဇေယျာဟိန်းထက်အောက်မှ ကြည့်နေမိသည်။
မင်းခန့်မောင်လာတော့ စာသင်ချိန်တွေကို ဖြတ်ကျော်ပြီး အကဲခတ်နေသည်။
မင်းခန့်လည်း သူ့လိုပဲလားဆိုတာ သိချင်စိတ်ဖြင့် တစ်ခုခုမေးရန် ပြင်နေသည်။
သို့သော် မအောင်မြင်ခဲ့ပါ။
အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေသော မင်းခန့်ပုံကိုကြည့်ပြီး စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ထွက်လာခဲ့ရသည်။
ဧည့်ခန်းထဲတွင် မင်းခန့်အမေကိုနှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်သွားသည်။
YOU ARE READING
Past and Future
Romanceသံယောဇဉ်တစ်ခုက ငါ့ရင်ထဲ အမြစ်တွယ်နေခဲ့ပြီ... အခုချိန်ထိ ငါတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အတိတ်ကအရာတွေကို ပြန်လိုချင်နေမိတုန်း.....
