Beslissingen

Hoofdstuk 3

Het moment, waar ik al deze hele avond naar verlangd heb, is daar. Ik loop zachtjes naar buiten, kijk of er niemand is die mij kan zien en wacht. Ik durf nog niet meteen naar het kind (want, dat is het.) toe te lopen, ik hoop dat het kind naar mij komt, maar ik weet ook wel dat kinderen vaak bang zijn, zeker van die kleine kinderen, die de goedheid in de mens niet kennen. Nu loop ik rustig op het kind af, het sprint weg en gaat jankend op de grond zitten. Ik zet de grote stap, ik doe het onwillekeurig, de jongen die zijn hoofd net nog in zijn schoot had gestopt, kijkt nu verbaasd naar me op. 'Schrik alsjeblieft niet, ik wou alleen vragen wat jij zo laat nog op straat doet, kleine jongen. Heb jij geen huis, geen familie?' De jongen knikt, nog te bang om zijn stem te gebruiken. 'Mag ik vragen hoe je heet?' 'Ik heet Charlie, mevrouw. Charlie Gregson.' Zegt de jongen. 'Nou, Charlie. Zou je misschien wat te eten en te drinken willen? Je hebt vast honger en dorst.' Ik pak Charlie vast, dan zegt hij: 'Heel erg graag, mevrouw. Als het mag.' 'Natuurlijk mag dat en noem je alsjeblieft Edith.' Zeg ik als we naar binnen lopen. Op de trap zijn we stil, pas wanneer we in de kamer zijn, praten we weer. 'Hebt u water en wat brood, juffrouw Edith.' De kast doe ik open, ik pak er wat brood uit en een fles water, ik geef een glas water en een schaaltje met een broodje aan de kleine Charlie. Natuurlijk wil ik graag alles van Charlie's afkomst weten, ik vraag het hem. Het lukt niet, Charlie wil niks zeggen. Ik geef na een paar minuten de hoop op en vraag of hij misschien hier wil slapen. 'Ja, dat zou ik dolgraag willen. Mag ik hier dan slapen?' Ik knik. De extra deken uit de kast, pak ik en geef ik aan hem. 'Je mag wel op mijn bed slapen.' Zeg ik tegen hem, als hij zijn deken op de grond legt. We lopen de zitkamer uit en de slaapkamer in. Gelukkig slaapt Jane diep. Ik help Charlie om op het bed te komen en zeg welterusten. Wachten, dat doe ik, tot ik zie dat Charlie in slaap is gevallen. Daarna kleed ik me uit en ga ook in het bed liggen, waar de kleine Charlie al ligt te dromen. Ik hoop over een fijne wereld, zonder kinderen die alleen over straat zwerven, met geen ouders.