Kailan ba kita makikita ulet? Pinipilit kong kalimutan ka pero naging bahagi ka pa rin ng buhay ko. Naging malawak ang espasyo mo dito sa puso ko. Isang kang nakaraan na kahit na anong pigil ko ay hindi ka nawawala dito sa isipan ko lalo na sa puso...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
I am just wearing a boxer shorts. Nakaharap ako sa buong village. Nakatayo ako at nakahawak sa edge ng balcony habang may sigarilyo sa kanang kamay ko.
Maliwanag na ang buong paligid. Sinadya ko talagang magising ng quarter to six ng umaga para abangan ang sunrise. Hindi para kumuha ng magandang litrato kundi para talaga sa pagkatao ko.
Sa tuwing aangat ang araw, ang pakiramdam ko'y gumagaan dahil alam ko sa sarili ko na may pag-asa pa. Nagpapasalamat ako na binibigyan ako ng pag-asa ng buhay ko kahit na minsan hindi ko na kilala kung sino ba ako.
At sunrise, every soul is born again. Isang biyaya na binibigyan ako ng oportuninda na matuto at gumawa ng mga bagong bagay na mapapakinabangan ko't pati na rin ng ibang mga tao.
I meet new people because of my work as a photographer but it doesn't mean I forget someone. Makipagrakrakan man ako sa kama ay iba ang naiisip ko. Tuwing kukuhanan ko ang mga tao ng magandang litrato ay iba ang nakikita ko. Siguro naging successful ako bilang photographer dahil binibigyan niya ako ng dahilan para mag-stay sa trabahong ginagawa ko.
