Dengesiz

-4-

Ben gözlerime inanamayarak kapıyı kapatıp arkamı döndüm ve kapıya yaslandım. Derin bir nefes alarak gözlerimi bir kez sıkıca açıp kapattıktan sonra kapıyı tekrar açtım. Selim tek kaşını kaldırmış bana bakıyordu.

"Sel..Selim? Buraya neden geldin?" diye kekeleyerek sordum.

 "Ne o gelmemi istemiyor muydun yoksa?" diye sordu alaycı sesiyle.

Ben tam ağzımı açıp bir şey diyecekken içeri girdi. Tanımadığı birinin evine neden geliyordu ki? Hem onu isteyen de yoktu zaten. Kapıyı kapatıp ona baktım o çoktan koltuğa uzanmıştı. Ben hızla yanına giderek "Ne yaptığını sanıyorsun?"İstediğin gibi giremezsin bu eve! Şimdi çık git." Dedim sinirle.

Selim kahkaha atarak alaycı sesiyle "Ha-Ha nedenmiş o güzelim?" dedi.

 "Burası senin evin değil. hatırlatırım canım. Hadi şimdi çık git evimden!" dedim bağırarak ve sinirle.

Ne laf anlamaz çocukmuş bu böyle. İstemediğimi söylediğim halde gitmedi. Üstelik hakkın da hiç bir şey bilmiyorum. Hayır hayır! Bu çocuk burada kalamaz. Asla izin veremem. Asla.

Dediklerimi duymamış gibi yaparak " Su getirir misin? " diye sordu yorgun sesiyle.

Hah! Bak sen şu işe. Kendi evim de hizmetçilik yapacak değilim ya tabi ki ben de onun yaptığı gibi sorduğu soruyu umursamadan onun oturduğu koltuğun yanında ki koltuğa oturdum. Ben onu incelerken o da evi inceliyordu.

 Selim " Fazla küçük deil mi eviniz?" Annenle baban nerede? " Diye sordu düz sesiyle.

Ben " Hayır gayet şirin ve güzel bir ev seviyorum burada yaşamayı. Diğer soruna gelirse ev de tek yaşıyorum artık annemle babam iş için başka ülkeye gitti. En kısa zaman da geri dönecekler. " diye cevap verdim.

O hiç bir şey demeden evi incelemeye devam etti. Sonun da ayağa kalktı sanırım gidecekti. Gitse iyi olurdu yani sevinirdim cidden. Ama hayal kırıklığına uğradım maalesef benim odama doğru ilerliyordu. Ah! Hayır o odaya girmemeli kıyafetlerim eşyalarım hiç birini toplamamıştım. Onun kolunu tuttuğum da

" Ne var? "diye sordu soğukkanlı sesiyle.

Ben " O odaya girme. " dedim.

Selim " Ne o ? Yoksa içeri de biri mi var? " diye sordu kahkaha atarak.

Ben sinirden elimi yumruk yapıp sıktım.

 Bağırarak " Ne saçmalıyorsun sen? Seni ilgilendirmez. Seni bu eve kim cağırdı ki? Evim de olmanı İ-S-T-E-M-İ-Y-O-R-U-M! " Heceleyerek söylemiştim.

O ise hiç bir tepki vermeden beni itip odaya girdi. Ah! Şimdi rezil olcaktım işte.

Selim " Bu odaya neden girmemi istemiyorsun ki? Dağınık olsa utanmamak için girmememi isteyebilirsin ama öyle bir şey de yok. " Dedi alaycı sesiyle.

Ben hemen koşarak odama gittiğim de ağzım açık kaldı. Kim bu odayı toplamıştı acaba? Tabi ki de annem başka kim toplar ki benim odamı. Ha bir de ben, o da ara sıra. Anneme gerçekten minnettradım. Ağzı açık halde odanın kapısının orda dururken

Selim " Ağzını kapatmayı düşünüyor musun? " diye sordu sesli gülerek.

Benim yanaklarım kızarmıştı buna emindim. Bu çocuk tuhaftı cidden.

Ben "Artık çıkabilirsin odamdan. " Dedim düz bir sesle.

Selim " Gerçekten çıkmam mı gerek? " diye sordu alaycı bir şekil de ve kahkaha atarak.

Bu çocuk gerçekten beni sinir ediyordu. Acaba bu çocuğu burada öldürürsem birilerinin haberi olur mu? Ne saçmalıyorum ben tabi ki de olur. Çocuk zengin beni hemen bulurlardı. Kendi kendime düşünürken kolumdan çekip duvara yasladı.

Şaşkın şaşkın gözlerimi büyülterek ona bakarken " Ne yaptığını sanıyorsun? " Dedim sinirlenerek.

Selim " Gördüğün gibi güzelim. " Dedi alaycı sesiyle ve göz kırptı.

Ondan kurtulmaya çalışıyordum ama çok zordu. Onu iteklemeye çalışırken dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Yumuşak dudaklarına karşı gelemiyordum. Ah! Hayır buna izin vermemelisin Pelin. Kendine gel! Daha fazla dayanamayıp ona karşı direnmeyi bıraktım. Ben de karşılık vermeye başladım. Ellerini belime doladı daha çok kendine bastırdı. 1 dakika 13 saniye öpüştükten sonra nefes nefese kalmıştım.

Ben " Yeter! İlk önce çıkalım bi. " dedim merkalı sesimle.

 Ne diyordum ben hayır hayır bunu ben söylemiş olamazdım.

Selim " Ha-Ha çıkmak mı? Ben kimseyle çıkmam yazık zaten tüm kızlar böyledir." Dedi alaycı sesiyle ve göz kırptı.

Kahkaha atıp bana acıyarak baktıktna sonra çıkıp gitti. Oyuna getirilniştim. Ayakta öylece duruyordum. Ne için böyle bir şey yapmıştı bu? Gözyaşlarımı tutmamıştım. Ağlıyordum. Ayakta duramıyordum bacaklarım titriyordu. Kendimi yatağın üstüne atıp yüzümü yastığa dönüp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

Keşke karşılık vermeseydim kaçmak için bir fikrim vardı ama fikirler hep olay yaşanıp bittikten sonra insanın aklına geliyordu....