Ubojnia motyli

zwolnij

Za chwilę święta.
Śniegu brak, ale temperatura zgadza się ze schematami listopadowymi.

Zaraz zacznie się przedświąteczna gonitwa.
Tak naprawdę pośpiech towarzyszy nam na co dzień.
Jutro ostatni dzień listopada; ten miesiąc zatrzymał się w miejscu.

A może tak naprawdę to ja przystanęłam.

Zwolniłam.

Rozejrzałam się.

Doceniłam.
Doceniłam to co mam i na co pracuję.

Zwalniając zaczęłam zauważać detale.
Detale, które razem tworzą całość, otaczającą nas.
Bardzo często idąc gdziekolwiek, rozglądam się i zauważam.

Gawrona, który sprytnie rzuca orzech włoski na ziemię, aby przejeżdżające auto, rozłupało jego twardą skorupę.

Poranny szron, okrywający rośliny.

Wyschnięte liście pędzące z wiatrem po drodze.
Ostatnio, czekając na autobus, wpadło mi do głowy pytanie:

Liść też jest unerwiony, czy to czyni go żywym?

Śpiesząc się w tamtym momencie, nie zadałabym sobie tak filozoficznego pytania; więc jeśli chcecie przeżyć to życie ciekawiej, zwolnijcie. Choć na chwilę.

Nie wiedziałam, że wcześniej wspomniane życie może nagle przyspieszyć i zwolnić w jednej chwili; że mogę się stać tak szczęśliwa jak nigdy, dzięki jednej, wyjątkowej osobie.

Kiedy jestem przy niej, czas staje w miejscu, a otoczenie robi się rozmyte i nieważne. Jednocześnie te chwile mijają za szybko.
Zawsze czuć niedosyt.
Ale może to jest ważne i dobre, żeby nigdy nie nacieszyć się w pełni drugą osobą.
Żeby czekać i usychać samemu, aby zaraz potem odrodzić się na nowo, przy kolejnym spotkaniu.

Zatrzymujcie się więc, rozglądajcie, bądźcie uważni i doceniajcie.

Życzę wam wszystkiego co dobre!