ေဆးစစ္ခ်က္တစ္ခု ကဘဝတစ္ခုလုံးနဲ႔ဆိုင္
မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္မေတြးမိခဲ့.....
ေသြးျဖဴဥကင္ဆာဆိုတဲ့ေရာဂါက
အလြန္ဆုံးခံသုံးလတဲ့...
အစားထိုးကုသဖို႔ ဆိုတာကေသြးအမ်ိဳးအစားတူၿပီး ေသၿပီးတဲ့သူဆီကမွယူလို႔ရမွာမ်ိဳးမို႔..
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္သီးသန္႔ေသေပးရမွာမ်ိဳး..
ဘယ္သူက အေသခံၿပီး အစားထိုးေပးမွာတဲ့လဲ..
ေသရမွာထက္ သူ႔ကိုထားခဲ့ရမွာကြၽန္ေတာ္ပိုေၾကာက္မိသည္။
ေဆးစစ္ခ်က္စာရြက္ကို ကိုင္ရင္း
ေဆး႐ုံေလ်ွာက္လမ္းေပၚမတ္တပ္ရပ္ေနမိသည္ကိုေတာင္သတိမထားမိ...
ဘုတ္...အင့္...
"ရရဲ႕လား...ဟင္...အကို..."
Dinတစ္ေယာက္ ဝင္တိုက္လို႔ၾကမ္းျပင္ေပၚျပဳတ္က်သြားတဲ့
့အကို႔အားေခၚေနမိေပမယ့္ ၾကားသည့္ပုံမေပၚ...
"အကို....ကြၽန္ေတာ္ေခၚေနတယ္ေလ...
အကိုလို႔...."
ငုတ္တုတ္ေမ့တယ္ဆိုတာဒါမ်ိဳးေနမွာ....
"ညီ မင္းဘယ္တုန္းကေရာက္ေနတာလဲ..."
ငိုထားပုံရတဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့
အကိုျဖစ္သူေၾကာင့္ စိတ္မခ်မ္းသာမိ...
ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ အကိုရယ္....
"အကို ေဆး႐ုံကိုဘာလာလုပ္တာလဲ
လက္ထဲကစာရြက္ကေကာ...."
အကိုျဖစ္သူကိုစိတ္ပူၿပီးေမးေနမိသည္မွာ...
"အကို ဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲလို႔..."
အသံနည္းနည္းျမႇင့္ကာေအာ္လိုက္မိတာေၾကာင့္ထင္ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြက ေငးသြားတဲ့အထိ...
"ငါ....ငါ....အခ်ိန္သုံးလပဲရေတာ့တယ္..."
တစ္ေယာက္တည္းမ်ိဳသိပ္ေနတာထက္စာရင္
ေသြးသားရင္းျဖစ္တဲ့ ညီျဖစ္သူကိုေတာ့ေျပာျပ
ခဲ့ခ်င္မိသည္။
"ဘာလို႔ အကိုကသုံးလပဲအခ်ိန္ရတာလဲ...."
သိခ်င္တဲ့ေမးခြန္းကိုေမးရင္း အကို႔ကိုပုခုံးကဆြဲထူကာ
လူသြားေဘးကခုံတန္းမွာထိုင္ေစရင္း
Din ပါဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
![C.o.v.e.r [Zawgyi+Unicode]](https://img.wattpad.com/cover/145976763-64-k306415.jpg)