Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sayıner Ailesinin düğün yorgunluğunu deniz keyfiyle atmasının üstünden üç gün geçti. Hiçbir bireyden haber alamayan yazarınız çok mutsuz. -kartanesi"
Önceki günlerde insanın içini ısıtan güneş bugün yüzünü göstermemekte kararlıydı. Genç adam yavaşça gerindi ve sarı saçlarını karıştırdı. Uykusunu güzelce almış, keyfi yerindeydi. Ve karşısında dolabını düzelten kadın görmek istediği ilk kişiydi.
"Günaydın Ulya."
"Günaydın," dedi Ulya gülerek ve gömlekleri asmaya devam etti. Yaman yataktan kalkmak istese de, içinden bir ses kalkmamasını söylüyordu. "Kalkmazsam işine engel mi olurum?" dedi yavaşça. Ulya tebessümle ona döndü.
"Biraz."
Yaman tekrar yattı ve ellerini başının arkasında birleştirdi. "O zaman kalkmıyorum," dedi gülerek. Ulya buna karşı gülerek kaşlarını çattı. Böyle yapacağını biliyordu çünkü. Ne kadar iyi tanıyordu bu adamı. Belki kendinden iyi tanıyordu Yaman'ı. Ne sevdiğini, ne bildiğini, ne giydiğini her şeyi biliyordu Ulya. Onun hizmetçisiydi çünkü.
"Kalkmazsan zorla kaldırırım," dedi genç kız ama bu sözü genç adam tarafından omuz silkmeyle karşılandı. Ulya ellerini beline koyarak yatağa doğru ilerledi. "Kalkman için ne yapmam gerek?" dedi gülerek.Yaman çok az da olsa doğruldu.
"Mesela... bir öpücüğe ne dersin?" dedi çapkın gülüşüyle. Ulya anında utanarak yüzünü astı. Genç adamın bu konularda rahat ve deneyimli olması onu daha çok utandırıyordu.
"Yaman," diyebildi sadece. "Beni öpecek kadar sevmiyor musun Ulya? Bunu öğrendiğim iyi oldu," dedi Yaman ciddi bir sesle. Ulya ne yapacağını bilemeden öylece kaldı. Ondan istediği basit bir şey olabilirdi ama Ulya için büyük cesaret istiyordu bu.
"Öyle değil. Seni çok seviyorum ama-" derken Yaman araya girdi. "Ama?" dedi tek kaşını kaldırıp. Ulya diyecek bir şey bulamadığı için şaşkınca bakakaldı. Yaman yatakta emekleyerek yatak ucuna kadar ilerledi. Böylece Ulya'nın dibine kadar gelip boylarını eşitlemiş oldu. Normalde Ulya Yaman'a göre kısa kalıyordu. Oysa şimdi burunları bile aynı seviyedeydi.
"İlk öpücüğün olduğunu biliyorum ve onu kendime istemem suç mu sevdiğim?" dedi Yaman yavaşça. Ulya anlık cesaretle ellerini Yaman'ın omzuna koydu. Yaman dikkatle onu izliyordu. Bu kadar tecrübesiz olması neden hoşuna gidiyordu? Neden her şeyi ona tek tek öğretmek istiyordu?
"Nasıl yapacağımı bilmiyorum," dedi Ulya sessizce ve başını yere eğerek. Yaman hızla yere eğilen başı, kendine bakması için çenesinden tutup kaldırdı. "Sana öğretmek istiyorum. Her şeyi," dedi yavaşça. Ulya başıyla onay verdi. Bu şu ana kadar yaşadıkları en özel andı. Duyguları, kalpleri birbirine açılıyordu o an.
Yaman onayı alınca hayatında ilk kez ürkerek öptü bir kadını, Ulya'yı. Çok yavaşça, sevgiyle ve aşkla öptü sevdiğini. Ulya ne yapacağını bilmediği için sadece duruyor ve nefes almaya çalışıyordu.
