RÜZGÂR GÜLÜ |yarı texting|

0.1

Birinci bölüm| 🪐

Salondan gelen seslerle kafamı kitabımdan kaldırdım. Çok oluyorlardı artık. Kimse kitap okumamı engeleyemezdi. Kitabımın kaldığım yerine içli içli bakıp ayracımı yerleştirip odadan çıktım.

Selim beni görür görmez üstüme doğru koşarken, abim ve Sude abla yüzüme bakıp gerisin geriye televizyon izlemeye devam etmişlerdi. Selim'i kucağıma aldığım gibi onların yanına gittim.

"Neden bu kadar gürültülüsünüz ki?" Bu soruma tabii ki cevap gelmesi çok uzun sürmedi.

"Ne bekliyordun küçük, biz büyük bir aileyiz." Abimin cevabı çok mantıklıydı. Fakat onlar evden gitse daha rahat olabilirdik sanki.

Abim ve Sude abla yeni evlenmişlerdi ve evlenmeden önce evlerini seçemedikleri gibi hâla oyalanıyorlardı. E bunun bir de eşya bakması var orasını siz düşünün artık. Ben düşünemiyorum çünkü.

"Aşkım sen de evde top oynamaya iyi alıştın sanki?" Hayatımıza zamansız dahil olan küçük kardeşim bana karşılık sadece gülümsekle yetindi.

"Bakın ciddiyim," diye başladım konuya. "Bu sene benim sınav senem, sizden biraz anlayış beklemem çok mu?" cümlelerimi tamamlar tamamlamaz evdekilere çevirdim tek tek bakışlarımı.

Babam odaya girdiğimden beri ilk kez kafasını telefondan kaldırıp bana baktı. X kuşağına teknoloji tanışmamalıydı.

"Selin doğru söylüyor. Siz de azıcık sessiz olun.  Minik kızım ne istiyorsa o."

Onun bu sözleriyle yüzümde kocaman gülümseme oluştu ve abime bir kafa işaretiyle 'bak gördün mü?' bakışı attım.

Tabii ki de umursamadı.

"Aman yemedik kızını. Gideceğiz zaten yakında."

Ne kadar yakında mesela? Haftaya?

"Hadi hadi yemeğe geçelim. Sevgi, yemek hazır değil mi hâla bak açlıktan öldük burda." diye mutfaktaki anneme bağırdı.

"Vallahi babacığım ben de yardım edeyim dedim ama istemedi. Değişik şeyler yapacakmış, süprizmiş." Sude abla neler diyordu böyle?!

Annem yine hiçbirimizin yemek istemediği değişik yemekler denemeye başlamıştı.

"Iyy değişik mi dedi? Aynen bu şekilde mi söyledi." Evet, abimin tepkisinden de anlayacağınız üzre, bu yemeklere tepkimiz ektedir.

"Öyle söyledi, Serhat. İnanmıyor musun sen benim dediklerime."

Abov, kavga var!

"Yok hayatım. Ben emin olmak için yani,"

"Hadi hadi kavga edeceğinize bakalım şu 'değişik' yemeklere de. Yenilmeyecek gibiyse pizza söyleriz."

Hepimiz bu cümlelerle rahatlarken, mutfağa gitmek için ayaklandık.

⏳

Babam'ın pizza söylemesi ve annemin bize tavır alması -ki kendisi de dayanamayıp pizza istemişti- sonucu biten akşam yemeği ardından yeniden çalışma masamdaydım.

Son sorularımı da çözdükten sonra rahata erip, telefonumu elime aldım. Yaptığım ilk şey ise sevdiğim çocuğu stalklamak oldu tabii ki. Ne sandınız size sadece ailemi anlatacağımı mı?

Bir süredir birinden hoşlanıyorum. Neden hâla sevgili değiliz? Şöyle söyleyeyim, benden bir yaş küçük olmasını geçiyorum. Onun zaten bir sevgilisi var. Bu hikayede ümitsiz aşık rolünü üstlenmek istemezdim inanın ki ama olacakla öleceğe çare olmazmış.

Neyse benim daha işim var gideyim de manyaklar gibi baştan sona bütün fotoğraflarına tek tek bakayım. Size iyi eğlenceler.

...

Buraya kadar gelen arkadaşlarım bir yıldızı hak etmiyor muyum sizce de? 🤩⭐🌟