RÜZGÂR GÜLÜ |yarı texting|

1.1

Onbirinci bölüm| 🌻

Hem sinir ediyor hem de böyle şirin şirin hareketlerle beni mutlu ediyordu. Aşk değilde ne bu? Söyleyin.

"Kızlar, kalkın artık okula gitmeyecek misiniz?"

Kapımın hunharca çalınması ve bağırış sesleriyle uyandığım sabahta ilk aklıma gelen düşüncelerdi bunlar.

Sabah akşam aklımdasın bebeğim.

İki yanımda hâlâ uyuyan kızları kollarından tutup, sallamaya başlamam ile birlikte ikiside ayaklandılar.

"Uyandık anne, bağırma artık." dememle birlikte ses kesilmiş, üçümüzde aynı anda geri yatmıştık.

Gece kaçta uyuduğumuzu hatırlamıyorum.

Biraz öyle bekledikten sonra kalkıp, diğerlerini dürttüm.

"Kalkın lan artık, okula gideceğiz." dedim ve lavaboya gittim.

Geldiğimde ikiside giyinmiş saçlarını toplamaya çalışıyordu.

Ben de üzerimi alıp giyindim.

"Lan gece nasıl yattıysam, saçım düğüm düğüm olmuş ya!" dedi Sena.

"O uzun saçlarını kestirmeyi düşünmüyor musun?" dedim Sena'ya bakarak.

Bana ne diyorsun? der gibi baktı.

"Tamam be bir şey demedim." dedim.

Saçlarımı at kuyruğu şeklinde topladım. Bizimkilere döndüm.

Ceyda gülerek bana bakıyordu. " Kanka, afedersin ama yüzüne baktıkça gülesim geliyor. Zombi gibisin ya!"

Ona bayık bakmaya devam ederken bana eliyle gel gel yaptı.

İstemeyerek de olsa yanına gittim. Beni masaya oturttu ve yüzüme birkaç bir şey sürdü.

Bittiğinde daha insandım.

Odadan çıkarken en son telefonumu alıp çıkmıştım.

Kahvaltı etmeye vaktimiz olmadığı için direkt dışarı çıktık.

Abim arkamızdan bize yetişip, "Kızlar, atlayın ben bırakıyorum sizi okula." deyince Ceyda'nın gözlerinin parladığında eminim.

Bu kız tam manyaktı.

Ben ön koltuğa, kızlar arka koltuğa yerleştik.

"Sağ ol abicim." dedim ve öpücük attım.

Bana sırıttı.

"Ne demek cimcime, kız kardeşlerimizi okula da mı götürmeyelim?" dedi Serkan abim.

"Yine de teşekkürler Serkan abi." dedi Ceyda.

Bu arada benim telefonuma mesaj geldi.

Bilinmeyen numara: Günaydın, gün ışığım.

Yuh! Çocuk yürümüyor, koşuyor.

"Kimden geldi kız mesaj? Dondun kaldın." dedi abim, kaşları yine gözleriyle bir bütün oluşturmuştu.

Kızların gözleri kocaman olmuş bakıyorlardı.

"Kim olacak abi, okuldan bir arkadaş ya!" dedim.

"Kimmiş bu arkadaş?" dedi, sesi iyice kısılırken.