أبغض الحلال للكاتبة دينا عماد

الحلقة 13

" ( #الــحــلــقــة_13) "
===========================

بص لها سمير با ستغراب
"بتقولى ايه يانادية؟؟ هو فيه حاجة حصلت"
قعدت نادية...واتكلمت بانفعال
"ايوه فيه... من امبارح وهو مش معبرنى واتصلت بيه ومردش..خلاص هو حر انا مش عايزاه"
"كل ده ليه يعنى"
"بتسألنى انا يا بابا... هو انا اللى مبردش عليه"
"ماهو انا قلتلك امبارح انك احرجتيه قدامنا"
"ميشفعلوش انى يعاملنى كده...يابابا بقولك مبيردش عليا اعمل ايه اتحايل عليه يكلمنى يعنى"
"بصى يا نادية...اهدى بس ونتكلم بالعقل"
"اتفضل يابابا"
"زمان كنت كل ما اتعصب اقول طلاق...كانت النتيجة ايه ان بيتى اتخرب وانتوا اتحرمتوا من مامتكم"
"اول مرة يابابا احس من كلامك انك ندمان"
"انا عايزك تستفيدى من اللى حصل...بلاش التسرع والعصبية دى... روحى اتصلى بيه تانى...مردش استنى مسيره هيتصل... ماهو مش معقول هيفضل ميتكلمش كده...البسى دبلتك واعقلى"
ابتسمت نادية من كلام باباها... ما صدقت حد يهديها
لبست الدبلة...وقامت باسته
"ربنا يخليك لينا يا بابا"
"ويخليكوا ليا...يحيي راجل محترم وبيحبك متزعليهوش تانى"

تانى يوم الصبح.... شافت نادية ياسمين ف الحصة
بعد الحصة مل خلصت...نادت نادية على ياسمين بره الفصل
"ياسمين...ممكن موبايلك اكلم يحيي"
"اتفضلى... هو فيه حاجة بينكم صح؟؟"
"ليه بتقولى كده"
"امبارح ماما لاحظت وسألته"
"وهو قال ايه"
"قال مفيش حاجة بس انا وماما قلنا شكلكو متخانقين"
"لا مش متخانقين ولا حاجة احنا متكلمناش علشان تليفونى كان بيتصلح بس"
اخدت نادية الموبايل من ياسمين
"ادخلى انتى حصتك يا ياسمين وانا هخلص واجيبهولك"
"حاضر"
دخلت ياسمين الفصل واتصلت نادية بيحيي
وبعد رنتيت رد يحيي
"الو...ايه يا ياسمين"
"الو...ازيك يا يحيي"
"نادية... بتتكلمى من تليفون ياسمين ليه"
"مش عايزنى اكلمك يعنى...انت مخاصمنى"
"انا مش مخاصمك انا زعلان منك بجد"
"متزعلش انا اسفة"
"انتى اهانتينى"
"متكبرش المواضيع كده يعنى.... انا كنت متضايقة ومقصدتش ازعلك"
"مينفعش تكلمينى كده يا نادية"
"حاضر...مش هخلص الرصيد لياسمين بقى عايزة اشوفك"
"يا ستى خلصيه ما انا اللى بشحن"
"انا ورايا حصة واتاخرت عليها علشان اصالحك..متزعلش بقى يا حبيبى"
"ماشى يا حبيبتى...متعمليهاش تانى"
"حاضر بس انت كمان مهما حصل متخاصمنيش تانى"
"ماشى يا حبيبتى...يالا شوفى حصتك وهعدى عليكى بعد المدرسة"
"هستناك متتأخرش عليا علشان وحشتنى اوى"

بعد اسبوع من جواز نوال
رامى بيلبس الصبح علشان يروح الشغل...نوال واقفة معاه
"مش هتفطر"
"اه هفطر تحت...يالا غيرى هدومك علشان ننزل"
"هتفطر تحت ليه"
"كده زى ماانا متعود افطر مع بابا وماما"
"بس ده قبل مانتجوز"
"قبل وبعد...بقولك ايه اوعى تفتكرى انى هتغير مع اهلى علشانك"
"يعنى قصدك ايه"
"قصدى نظامى مش هيتغير"
"بس بعد الجواز حاجة وقبله حاجة تانية"
"انا ابنهم الوحيد واستحالة اسيبهم"
"ماشى يارامى...افطر معاهم...طيب هنتغدا ايه النهاردة لان من النهاردة اهلى مش هيبعتوا اكل"
"واحنا مستنيين اكل من اهلك..ده واجب عليهم انهم يبعتولك وانتى عروسة"
"طيب واجب...احنا هناكل ايه النهاردة"
"معرفش هسأل ماما"
"وماما مالها"
"هى اللى هتطبخ وهى اللى ماسكة المصروف"
"مصروف بيتها ولا بيتنا"
"مفيش حاجة اسمها بيتنا وبيتهم... احنا بيت واحد واكلنا واحد شربنا واحد مصروفنا واحد واللى مسئولة عن البيت ماما"