أبغض الحلال للكاتبة دينا عماد

الحلقه 19

" ( #الــحــلــقــة_19) "
===========================

بالليل... راحت نوال لوحدها زى ما اتفقت مع ام رامى
طلعت السلم سمعت صوت قران شغال والصوت بيقرب كل ما تقرب من باب الشقة
خبطت ع الباب بايد بترتعش... فتحت لها نادية وهى لابسة اسود
"نوال...تعالى انتى عرفتى منين"
نوال وهى بتدخل وبتبص جوه البيت وملقيتش حد
"فى ايه يانادية... انا معرفتش حاجة"
"متخافيش ... عمو اسامة توفى من شوية"
واخدت نفسها بارتياح
"الحمدلله انا كنت هموت م الرعب انتوا عاملين زى مايكون فيه عزا هنا"
"اسلام مع نسمة جوه وشوية ورايحين العزا عند ماما"
"اسلام هنا ليه"
"ماما حالتها صعبة واسلام حالته اصعب فنسمة جابته معاها هنا علشان ميحضرش الجنازة "
"وسيبتوا ماما لوحدها"
"هى اللى قالت خليكم مع اخوكم ...بس ماما معاها جيرانها واصحاب عمو اسامة ويحيي كمان "
"وبابا"
"بابا ماله ...مش هناك طبعا"
"مش قصدى ... انا قصدى هو فين وعمل ايه مع اسلام"
"انتى عارفة بابا قلبه طيب ولما شاف اسلام سكت خالص وطلع عند عمتو"
"هو زعلان منى صح"
"معرفش...زعلان ليه؟؟"
"يعنى زعلان منى شوية... نادية ممكن تناديه من فوق بس متقوليلوش انى هنا لاحسن ميرضاش ينزل"
"يا سلام...هو الموضوع كبير كده"
عيطت نوال ... قربت منها نادية
"فى ايه بس احكيلى"
جت نسمة وهى داخلة المطبخ
"نوال...انتى هنا"
سلمت عليها وباستها
نسمة"اسلام يا عينى مصدوم خالص... هو ايه اللى حصل بينك وبين بابا"
نوال"هو قالك ايه"
نسمة"مقالش بس اتنرفز اوى بعد ما قفل معاكى وفضل يزعق شوية ونزل"
نوال"نادى له يا نادية عايزة اتكلم معاه لحد ما ادخل لاسلام اعزيه وبعدين اتصل بماما اعزيها"
نادية"انتى مش هتيجى معانا تعزيها بنفسك"
وبصت نوال فى الساعة...وافتكرت كلام ام رامى
"مش هلحق يا نادية ...انا سايبة صبرى فى البيت ولازم ارجع بسرعة"

سمير قاعد مع مديحة
"شفتى بقى يا ستى ده كل اللى حصل امبارح ومكنتش قادر احكى ولا اتكلم"
"انا مش عارفة نوال مالها ساكتة كده ليه بس ارجع واقول التاريخ بيعيد نفسه مع نوال"
"تاريخ ايه"
"نفس اللى حصل بينك وبين سعاد زمان بيتعاد بالمللى تانى"
وسكت سمير يفكر...كملت مديحة
"فاكر فى عيد ميلاد نوال لما قلتلها اهلك محدش ييجى منهم الا امك وابوكى بس وبهدلت الدنيا لما خالتها جت معاهم"
"قصدك ربنا بيعاقبنى ببنتى"
"مقصدش حاجة يا سمير ومش عايزاك تزعل منى انا بس بقولك راعى ظروفها سعاد كانت بتسمع كلامك وراضية علشان بناتها فمتجيش انت دلوقتى تحمل بنتك فوق طاقتها"
رن تليفون البيت قامت مديحة ترد...ورجعت بعد دقيقة
"دى نادية بتقول عايزاك تحت"
"مش عايز انزل واخوهم تحت... الولد صعبان عليا وف نفس الوقت مش عارف اتعامل معاه ازاى"
"اتعامل معاه عادى يا سمير ده طفل صغير وبقى يتيم ويبقى اخو بناتك...انت لو تجاهلته ومكلمتوش هيبقى حاسس انه غير مرغوب ف وجوده"
قام سمير
"طيب انا نازل اشوف نادية عايزة ايه"
"انا هلبس وانزلهم علشان نروح لسعاد"