Twenty Fifth and Forever

XX. Doubts

I heard silence dancing on my ears. The humid air condition still touches my bare skin. Kaya hinugot ko ang jacket ko't saka ito isinuot. Suddenly, I felt heavy thing pushing beside me, realising that Kean was already there leaning against my shoulder and silently sleeping.

Nag-init ang mukha ko at napakunot noo.

"Aba't talaga naman."

Ignoring what he did I tilt my head to look around, napansin ko na iilan nalang ang pasahero ng bus. Then, napabalik ang tingin ko sa natutulog na si Kean.

Burning with irritation I can't help staring his face kahit panakaw. He's still the same Kean na nakilala ko 'nung una palang.

I silently stare his face... gazing his long pointed nose that complemented his prominent cheekbones and a beard that seems to be like Jon snow begun to admire me. I can't deny it, but looking his face is like looking in the Gods of Mt. Olympus, seems they were crafted and shape in perfection by the holy creator.

"Ang bango nya." A shallow thoughts came when I smell his perfume. Then I snap out realising that this isn't right.

"What's wrong? May dumi ba ako sa mukha?"Mahinang tanong nya habang unti-unti nyang minumulat ang kanyang mga mata.

"Oh no." Bigla akong nataranta. Nahuli nya kasi ako na nakatitig sa kanya.

"Wa-wala! Mahinang iling ko. "Umalis ka nga!" Sabay tulak ko sa kanya upang maalis sya sa pagkaka sandal sa akin. Umusog naman ito ng mapahyaw ng mga dalawang pulgada palayo sa akin. I look a way pero nahagip ng mga mata ko ang simple nyang pag ngiti.

"What?" Asking him with confusion sa ginawa nya.

"Anong what?"

"Bakit ka ngumingiti ngiti dyan?"

"Bakit masama ba ngumiti." Taas ang kilay 'nyang sabi. "Teka asan na ba tayo?" Napatingin ito sa bintana na tila may hinahanap. Sasagutin ko na sana sya nang biglang may nagsalita.

"Gate D!" Sigaw  ng konduktor na may pagtapik pa ng piso sa steel bar ng bus. Huminto naman ang bus at agad naman bumaba ang tatlong pasahero.

"Malapit na pala tayo."
Tumingin lamang ako sa kanya. Matapos ay ibinaling ko sa bintana ang tingin.

"Gutom na ako. Ikaw?"

"Ang ingay mo naman!"

"Nagtatanong lang, sungit mo talaga." He harshly pouted his lips when stating that.

"Mag intay ka nalang kasing makababa."

"Okay fine Ms. Masungit. Wag ka na mag sungit." Sabi nito na umakbay pa sa akin.
Nagulat naman ako kaya agad kong inalis yung kamay nya.I smell again his perfume, it's alluring and inviting but I pull away the feeling. Iba kasi ang naging pakiramdam ko sa pagakbay 'nyang iyun. It seems that there's a butterfly inside my stomach na naglalaro at umiikot-ikot. It felt weird but  again i ignored it nalang.

"Wag ka nga! Maka-akbay ka feeling mo close tayo?"

Then, I suddenly hear a growling sound inside my stomach.Napatingin sya dito  then he started to laugh. That annoying laugh made me feel that i'm having a red cheeks right now. Inirapan ko sya.

"See! Gutom ka na rin."

"So?"

" Why don't we eat first bago umuwi?" He lazily ask.

"Ayoko!" Tanggi ko ng hindi tumitingin sa kanya.

"Treat ko."

"Ayoko nga kulit mo! Sa bahay ako kakain!"