In love with a boy of 5SOS

19. Helping and what...

Liv POV

Deze namiddag ging ik voor mezelf winkelen met niemand. Ofja Angie wou tijd doorbrengen met Ashton. Nu liep ik door de winkelstraat. De eerste winkel die ik binnen ga is de NewYorker. "Kan ik u helpen, mevrouw?" Vroeg de verkoopster. Ik schatte denk ik dat ze 21 was, op haar naamkaartje heette ze Lindsey. Leuke naam.

"Nee dankje maar toch bedankt." Antwoordde ik en keek weer tussen de rekken. Nadat ik alles had gepast kocht ik twee jeans broeken en drie t-shirts. Ik liep verder de winkelstraat door. Langs de kant zag ik een meisje zitten zonder schoenen en een deken rond haar. Naast haar stond een klein potje voor geld.

Ik liep naar haar toe en hurkte voor haar. "Heey meisje, wat is je naam?" Ze was bang. "Je hoeft niet bang te zijn, ik bijt niet." "I-ik heet Riley." "Ben je alleen?" Ze knikte. "Mijn mama kon niet voor 'e zorgen en nu zit ik hier." Ik vindt het zo erg voor haar. Ik stond op en stak een hand uit. "Kom." "Uhh wat?" "Ik wil je helpen." Zei ik.

Ze nam mijn hand en stond op. "Wat gaan we doen?" Vroeg ze. "We gaan een nieuw thuis voor je zoeken." Ze kreeg waterige ogen. "Dankje." "Het is niks, kom we gaan kleren voor je kopen." Ik vindt het heel erg voor mensen die geen thuis hebben en al zeker kleine kinderen.

We gaan eerst naar de kapper,goed?" Ze knikte. We liepen naar de kapper en gingen naar binnen. De kapper kwam direct naar ons toe. "Goeiendag, waar kan ik u mee helpen?" "Nou, dit meisje is dakloos en ik help haar, kan ze zich hier misschien wassen en haar haren laten knippen?" (Klinkt een beetje raar maar ja. Fantasie) "ohh natuurlijk. Kom maar meisje." Zei ze en nam Riley mee naar een wastafel.

Ik zet me neer op een stoel en keek op mijn iPhone. Geen berichten. Ik speel een spelletje op mijn iPhone terwijl ze Riley's haren aan het knippen zijn. Na een tijdje was ze klaar. "Klaar!" Riep de kapper enthousiast. Ik stond op en liep

naar haar toe. Ze zag er prachtig uit. "Je ziet er prachtig uit!" Ze glimlachte.

"Nu gaan we kleren en schoenen zoeken." Alweer knikte ze. We liepen de schoenenwinkel binnen en zochten een Laar leuke schoenen voor haar uit. "Welke vindt je het leukst?" vroeg ik. "Die daar." Zei ze en wijste naar blauwe All Stars. "Goeie keus." Ze paste perfect. Voor verrassing nam ik er ook nog één paar Bordeaux rode bij.

Nu gingen we voor kleren kijken. "Dankje, voor alles niemand heeft nog noot zoiets voor me gedaan." Zei ze. "Graag gedaan." Ik besloot op let Riley naar de C&A te gaan. Dara hadden ze wel altijd leuke kinderkleding. Riley straalde helemaal toen ze de winkel binnen stapte. Ik kreeg automatisch een glimlach op mijn gezicht.

Ik merkte dat Riley veel van jurkjes houdt. Riley heeft mooie lange bruine haren en donkere bruine ogen. Ze is een schatje. Toen ze uitgepakt was. Kocht ik voor haar vier jurkjes en een jas. Ik vindt wel dat ze verwend mocht worden. Ze heeft denk ik wel veel meegemaakt. Riley had wel al een van haar jurkjes aan met daarop haar blauwe All Stars.

"Wat gaan we doen?" Vroeg ze. "Ik weet het niet, een thuis voor je zoeken." Ik zag verdriet in haar ogen. "Hee wat is er?" "Kan ik niet bij jou blijven?" Ik zuchtte. Liv waar ben je mee bezig, ik ben pas achttien. "Het is moeilijk nu en ik ben pas achttien." Het was zo moeilijk om dit te zeggen. "Waar moet ik dan naar toe?" Ik slikte. "Een w-weeshuis."

"Nee!! Ik wil bij jou blijven." "Zullen we eerst iets gaan drinken?" Ze knikte. Samen gingen we naar Starbucks. Zijn al een warme chocolademelk en ik een cappuccino. Ik bleef naar mijn cappuccino staren. Er hing een lange stikte tussen ons. "Wat ga je nu doen?" Vroeg Riley. Ik moest wel een beslissing maken maar ik kan niet voor haar zorgen.

"Ik kan niet voor je zorgen, sorry.."begon ik "Niemand wil mij." "Jawel, je bent prachtig. Iedereen wil dat schattig snoetje van jou." Zei ik met waterige ogen. "Ik wil je niet kwijt." Zei ze. "Dat gebeurd niet, ik zal altijd contact met je blijven houden, bezoeken en je kunt me elke dag bellen, skypen. We zullen niet uit elkaar gaan, dat beloof ik je." Zei ik.

"Beloof je het?" Vroeg ze. "Ik beloof het, pinky promise." Zei ik en stak mijn pink omhoog. "Pinky promise." En samen schudden we de pink. "Zullen we gaan?" Ze knikte. We liepen naar buiten hand in hand. Het weeshuis was tien minuutjes lopen. We kwamen langs een juwelier. "Kom, ik heb een idee." Zei ik en nam Riley mee naar binnen. "Goeiendag mevrouw, waar kan ik u mee helpen?"

"Wij willen voor elkaar een armband graveren met onze naam." "Okee ik maak alles klaar, kies maar een armband uit de etalage, ik ben zo terug." Zei ze en liep naar achter. Een deur waar waarschijnlijk het magazijn was. "Welke armband vind je mooi?" "Dit hoeft niet." "Jawel, ik ben er voor je en met de armband bewijs ik het dat ik altijd bij je ben." Glimlach ik. "Dankje." Zei ze en gaf me een knuffel.

"Wat vindt je van die?" Vroeg ze en wees naar een zilvere armband afgewerkt met blauwe roosjes. "Die is mooi, nemen we die?" Ze knikte. "Heeft u al een keuze gemaakt?" Vroeg de juwelier. "Ja, die daar twee keer." Zei ik en wees naar de zilvere armband die we graag wouden. "Perfecte keuze." Zei ze. "Welke namen mogen er op?" "Liv en Riley en op de achterkant willen we dat er 'Forever' opstaat."

"Okee, het is over paar minuutjes klaar." Zei ze en verdween weer in het magazijn. Ik en Riley gingen op de stoeltjes zitten. "Dankje voor alles." Zei Riley. "Graag gedaan, je weet hoeveel ik om je geef. Ik wou je daar niet laten zitten." En gaf haar een knuffel.

*Na ongeveer tien minuten wachten

"Klaar." We stonden op en liepen naar de kassa. "Moet ik het inpakken?" "Nee dankje, we doen ze nu om." De juwelier gaf ons de armbanden. Ik nam die met Riley erop en zij met mijn naam er op. "Dat is dan honderdeenentwinig alstublieft." Ik pakte mijn bankkaart en stopte hem in het kastje, ik tikte mijn code in en het was betaald.

"Nog een fijne dag!" Zei de mevrouw. We liepen naar buiten. "Ben je er klaar voor?" "Ja" zei ze kort. "Kom." Hand in handje liepen we naar het weeshuis. De deur was open en we gingen naar binnen. "Waar kan ik u mee helpen?" Vroeg de mevrouw achter de balie. Ze was iets in de dertig. "Dit meisje Riley is dakloos kan ze hier komen wonen?" "Natuurlijk." Nadat moesten we allemaal papieren invullen voor Riley en nu was het tijd dat ik moest gaan.

"Zorg goed voor je en bel me elke dag, hier is mijn gsm-nummer. Ik blijf wel niet lang hier in Australië maar ik kom wel op bezoek." Zei,ik en gaf een papiertje met mijn nummer er op. "Dankje voor alles en ik zal je missen. " zei ze en gaf me een dikke knuffel. Met waterige ogen liep ik het weeshuis uit.

Nu liep ik alleen door de winkelstraat. En keek naar alle winkeltjes. Ik zal haar missen, al ken ik haar maar paar uurtjes. Ik kwam langs Starbucks. Die jongen leek veel op Luke en dan meisje veel op Mandy. Wacht dat is Luke en dat is Mandy. Wat doen die twee daar. Ze waren aan het lachen.

Ik kreeg tranen in mijn ogen. "Wat.....!"

Heyyy nieuw hoofdstuk. Spannend..... Zal proberen snel te updaten.

Byee xxx