The Revenge (Dutch/Nederlands)

Proloog

David Jacobs, 24 januari 1966

Hijgend ren ik door de donkere straten. Het enige wat je hoort is mijn zware gehijg en twee auto's die met hoge snelheid door diezelfde straten racen. Ook hoor je het gelach, gegil en geschreeuw van zeven mensen.
De zeven mensen waar ik het meest bang voor ben.
De zeven mensen die mij al negen jaar pesten.
De zeven mensen die mij uitschelden en in elkaar slaan.
En waarom? Dat weet ik niet. Waarschijnlijk heb ik gewoon pech gehad toen ze iemand zochten.
Wanhopig probeer ik mijn broer, Adam, nog een keer te bellen. Weer neemt hij niet op. Hij gaat zich zo schuldig voelen wanneer ik thuis kom. Hij is de enige van de familie die weet dat ze me pesten. Hij probeert me zo vaak te helpen, me over te halen om naar andere mensen te gaan. Maar ik wil het niet. Het wordt er alleen maar erger van. Hij heeft beloofd dat hij het aan niemand zou vertellen en ik weet dat hij dat ook nooit zal doen.
Ik zit zo diep in mijn gedachten dat ik zonder te kijken een straat oversteek. Ik kom weer terug bij de realiteit, wanneer ik de twee felle koplampen van een auto zie.
Dan voel ik een harde klap en lig ik op de grond. Mijn ogen zijn gesloten en ik kan niet bewegen.
Het laatste wat ik hoor is het gelach en gejuich van de zeven mensen.
De zeven mensen waar ik het meest bang voor ben.
De zeven mensen die mij al negen jaar pesten.
De zeven mensen die mij uitschelden en in elkaar slaan.

De zeven mensen die mij hebben vermoord.

En? En? En? 

Wat vonden jullie ervan? 

Ik zelf vind het best goed gelukt, al zeg ik het zelf. 

Later deze ochtend of vanmiddag zal hoofdstuk 1 erop komen!!

Doei!!

Xxx Indy