The Revenge (Dutch/Nederlands)

Hoofdstuk 13

Op de oprit van mijn huis zie ik Caidens auto staan.
'Oh hij gaat eraan,' zeg ik boos. Ik loop boos naar de deur en trap hem zowat in. 'CAIDEN JERIMIAH JONES!' roep ik terwijl ik mijn schoenen uit trap en mijn jas uit doen.
'WAT?!' snauwt Caiden. Het komt uit de woonkamer. Ik loop daarheen en zie dat hij met zijn drie vrienden is.
'WAAROM NAM JE JE TELEFOON NIET OP?!?!' vraag ik boos.
'Het was luid oké! Ik had hem niet gehoord! Waarom ben je nou zo boos dan?!'
'OMDAT ER EEN FREAKING LIJK IS GEVONDEN IN HET PARK EN IK DACHT DAT JIJ DAT WAS!!!' roep ik.
'Oké, ten eerste: waarom schreeuw je zo hard? Ten tweede: Waarom zou ik dat zijn?!' 
Ik adem diep in en uit en word een beetje rustig. 
'Ten eerste: Omdat ik heel ongerust was. Ten tweede: omdat wij erachter zijn gekomen wie de moorden pleegt en we weten nu ook achter wie hij aan zit. Wij twee zijn daar een deel van.'
Caiden begint te lachen. 
'Lucy, dit is geen film. Jullie kunnen niet zo maar een moord zaak oplossen. Daar zijn jullie niet slim genoeg voor,' zegt hij. 
'Zegt degene zonder baan en die zijn dagen spendeert in een bar,' snauw ik. Ik draai me om en loop weg, ik hoor Charlie iets tegen Dean zeggen en dan loopt hij achter mij aan. 
'Mam en pap hebben toch genoeg geld. Waarom zou ik werken?! Oh ja en weetje, ik zorg voor jou! Ik doe de boodschappen en ik kook meestal! Ik mag toch zelf ook wel een keer vrije tijd?!' zegt Caiden. 
'Nee! Ik zorg voor jou! Jij bent degene die altijd dronken thuis komt!' roep ik. 
'Ik heb je zo ontzettend vaak vertelt dat dat niet hoeft, maar nee de koningin luistert naar niemand! Ze geeft alleen maar om zichzelf!' snauwt Caiden. 
'Klootzak!' roep ik en ik gooi de deur dicht. 
Ik loop naar boven en Charlie loopt ongemakkelijk achter me aan. 
'Vind je niet dat je een beetje te ver bent gegaan?' vraagt hij. 
'Nee, hij moet gewoon een keer voorzichtig doen,' mok ik. Charlie zucht en geeft me een knuffel, waardoor ik zacht begin te huilen. 'Ik wil gewoon niet dat er iets met hem gebeurd...' snik ik. 
'Zoals Alice en Olivia al zeiden, kan Caiden best voor zichzelf zorgen. Ik bedoel heb je zijn spieren gezien?' vraagt Charlie grappend. 
Ik lach zacht door het huilen heen. Charlie en ik lopen naar mijn kamer en kijken daar samen een film. 

*

'Waar ga je heen?' vraag ik.
'De bar,' is het enige wat Caiden zegt.
'Misschien is het beter als je thuis blijft,' zeg ik. 'Je bent daar vanmiddag ook al geweest.'
'Ik ben vanmiddag helemaal niet geweest.' Ik hoor dat hij geïrriteerd begint te raken. 'Ik was bij die drie sukkels die vorige week hier hebben aangebeld en ik heb ze gezegd dat ze bij jou uit de buurt moesten blijven.' 
'Gezegd of geslagen?' 
'Maakt dat uit?' 
'Caiden... Misschien moet je proberen om minder slechte dingen te doen...'
'Slechte dingen?' vraagt Caiden geïrriteerd. Hij draait zich om en kijkt mij geïrriteerd aan. Ik zit op de trap en hij staat voor de voordeur. 
'Ja, drugs en alcohol is niet goed voor je. Als je nou één avondje gewoon thuis blijft én hier ook niet drinkt, zul je zien dat je je de volgende ochtend veel beter voelt.' Het is even stil. 'Het is misschien ook niet zo'n verkeerd idee om een baan te zoeken, zodat als je een vrouw vind en je uit huis gaat het van je eigen geld kunt betalen,' zeg ik.
Hij pakt zijn jas en trekt hem aan, hij stopt zijn portemonnee en zijn mobiel en zijn zakken.
'Weet je Lucy,' zijn stem klinkt gekwetst, 'ik dacht dat je om me gaf en van me hield. Ook al doe ik soms "slechte dingen". En ook al maken we wel eens ruzie, net zoals vanmiddag. Maar blijkbaar ben je net zoals mam.' Hij opent de deur en loopt naar buiten. Ik zucht en sta op.
'Nee Caiden wacht!' roep ik en ik ren achter hem aan. Hij loopt naar zijn auto. Ik pak zijn arm en trek hem terug. 'Caiden wacht. Mam zegt dit alleen, omdat wat jij doet niet goed is voor haar reputatie. Die reputatie boeit me niks, ik wil je niet kwijt. Daarom was ik ook zo boos vanmiddag, omdat ik dacht dat ik je kwijt was. Straks krijg je een ongeluk of wordt je heel erg in elkaar geslagen. Of drink je zo veel dat je de deur niet meer open krijgt en bevriest buiten. Of... of drink je te veel en eindig je net zoals die jongen op oude jaars avond.. Je bent de enige echte familie die ik heb, opa en oma wonen helemaal in Spanje en papa en mama zijn nooit thuis... Jij bent er altijd voor me.. Ik kan je niet kwijt.. Caiden alsjeblieft..' smeek ik met tranen ik mijn ogen.
Caiden kijkt me nog steeds boos aan. Ik heb hem boos gemaakt... Hij zal niet snel afkoelen.. Caiden trekt zijn arm los en stapt in. 'Nee! Caiden! Alsjeblieft!' Snel ren ik naar de andere kant van de auto en stap ik in.
'Stap uit de auto, Lucy. Ik waarschuw je maar één keer,' zegt Caiden dreigend. Zo praat hij alleen tegen me als hij heel boos is, en dat is hij bijna nooit. Alleen één keer toen ik niet had vertelt dat ik na het schoolfeest bij Alice bleef logeren. Ik kijk bang naar Caiden, maar beweeg geen centimeter. Caiden zucht en stapt uit de auto. Hij loopt om de auto heen en opent de deur aan mijn kant. Hij tilt mij op en gooit me over zijn schouder.
'Caiden!'
Hij gooit de autodeur dicht en loopt naar binnen. Hij opent een kast en pakt er iets uit en loopt dan de trap op naar mijn kamer. Hij gooit me op mijn bed en pakt mijn polsen vast. Hij bindt ze aan mijn bed vast.
'Caiden! What the hell!'
Hij negeert me en pakt mijn laptop en opent hem, hij voert het wachtwoord in en zoekt iets op.
'Hey, hoe weet je mijn wachtwoord?'
Hij negeert mij weer en zet opeens mijn laptop op schoot. Hij speelt Teen Wolf af.
'Succes. Ik ben er rond drie uur weer,' zegt hij en hij loopt weg.
'Wat?! Caiden! Je kunt me hier niet achterlaten! Wat nou als die moordenaar komt?!' roep ik.
'Lucy, je ziet spoken! Hij zit niet achter ons aan, hij zoekt gewoon ter plekke zijn slachtoffers uit en vermoord ze. Jij zit binnen. Er kan je niks gebeuren.' En met die woorden sluit hij mijn deur en loopt hij de trap af. Even later hoor ik de voordeur en daarna de auto.
Hij heeft me echt achtergelaten.

Caiden Jones

Ik druk het gas pedaal bijna helemaal in, ik rij nu 120 op een weg waar je maar 60 mag. Het boeit me niks. Ik ben er toch zo, niks om je zorgen over te maken. Ik ben echt boos op Lucy. Ze weet dat ik het haat als mam hierover begint en dan gaat ze er zelf over zitten zeuren. Ik doe wat ik wil, oké?! En ik bedoel, zo veel slechte dingen doe ik nou ook weer niet. Ik verkoop alleen drugs, ik gebruik het niet, alleen verkopen, hier en daar sla ik een paar mensen in elkaar die mij irriteren en ik rook niet heel vaak en drink veel. Soms steel ik wel eens wat en bedreig ik mensen. Ook rij ik soms iets te hard, maar boeie, dat doet iedereen wel eens. Zie je, niet zo erg toch?
Wanneer ik aan kom bij mijn bestemming, parkeer ik mijn auto en stap ik uit. Zo te zien is het nog rustig. Ik doe mijn auto op slot en loop naar binnen.
'Hey Caiden gast! Hoe gaat ie?' vraagt Nathan.
'Hmm..' mok ik en ik loop langs hem naar de bar.
We lopen naar Chris en Dean die tegen de bar aangeleund staan.
'Hey Caiden! Hoe gaat ie?' vraagt Chris.
'Mwa.' Ik haal mijn schouders op. 'Waar is Dean?'
'Bij zijn vriendje,' zegt Nathan. 
'Oh tuurlijk. Waar anders?' vraag ik sarcastisch en ik steek een vinger in de lucht. De barman ziet het en zet een biertje neer. Ik betaal hem en neem meteen een grote slok.
'Wat is er met jou gebeurt?' vraagt Nathan.
'Lucy,' zucht ik.
'Nog steeds boos op haar?' vraagt Chris. 'Luister Caiden. Ze geeft heel veel om je. Jij bent zeg maar de enige familie die ze echt heeft en ze wil je niet kwijt. Dat moet je begrijpen.' 
'Hou op Chris. Ze begon, net zoals mam, over dat ik moest stoppen met "slechte" dingen doen en een baan moest zoeken. Ik werd boos en zei dat ze precies op mam leek. En toen zei zij dat ze het zei omdat ze "om me geeft" en "me niet kwijt wil".'
'Wat zeg ik nou net dan? Luister je helemaal niet naar mij?' vraagt Chris.
'Neuh,' zeg ik.
'Gast, ze bedoelt het vast niet zo als je moeder,' zegt Nathan.
'Nou en, ik ben alsnog boos,' mok ik.
'Wat heb je tegen haar gezegd?' vraagt Chris. 'Je bent toch niet heel gemeen tegen haar geweest?'
'Ik heb niet zo veel gezegd eigenlijk. Ik heb haar gewoon vastgebonden aan haar bed, zodat ze me niet zou achtervolgen,' zeg ik. 
'Je hebt wat?' roep Chris. 
'Wat? Ik heb netflix aan gezegd, ze vermaakt zich wel,' zeg ik. Chris zucht en rolt met zijn ogen. 
'Geef me je sleutels, nu,' beveelt Chris. 
'Nee, waarom?' 
'Dan kan ik naar jouw huis gaan en dat arme meisje losmaken, aangezien jij dat toch niet van plan bent.'
Ik zucht. Ik voel me toch best schuldig dat ik dat heb gedaan, maar dat ga ik niet toegeven. 
'Goed, maar als je haar meeneemt naar hier, omdat ze denkt dat ik word vermoord sla ik je in je gezicht,' zeg ik en ik geef hem mijn huissleutels.
Chris loopt meteen weg en ik neem nog een slok van mijn bier. 

Oh oh... 

Dramaaaaahh!!

Caiden is wel een beetje gemeen hoor. Zomaar je zusje aan haar bed vastbinden. Dat kan echt niet!

Hier is hoofdstuk 13. Er komen nog drie hoofdstukken en een epiloog en dan is het boek afgelopen! 

Noooo!

Tja, sorry, maar ik hoop dat jullie het nog steeds leuk vinden.