The Revenge (Dutch/Nederlands)

Hoofdstuk 16

'SAM?!' roep ik. Nathan en ik lopen in een groot, leeg  gebouw. 
'Net op tijd,' zegt een stem. Sam komt uit de donkere schaduwen van het gebouw, hij heeft een grote grijns op zijn gezicht. Hij wordt gevolgd door twee mannen die Lucy vast hebben. Hij knipt in zijn vingers en wijst naar de vloer voor hem. De twee mannen lopen naar voren en gooien Lucy op de grond. Ik kniel meteen naast haar neer. Ik haal de tape van haar mond en maak haar polsen los. Ze stort zich meteen in mijn armen. Ik voel mijn shirt nat worden en hoor haar hevig snikken. Opeens voel ik iets tegen mijn rug. 
'Maak één verkeerde beweging en ik schiet,' zegt Nathans stem achter me. Een steek gaat door mijn hart. 
'Nathan? Wat doe je?' 
'Door jou is Chris dood! Hij probeerde jou te beschermen! Je verdiende het niet! Jij zou dood moeten zijn!' zegt hij. 
'Nathan, haal het pistool weg,' zeg ik. 
'Nee! Sam is mijn vriend. Hij heeft me geholpen. Wij waren nooit vrienden. Ik haat je,' zegt hij. 'Met je perfecte leventje. Groot huis, dure auto, rijke ouders. Je kunt alles doen wat je wil!' 
'Ren zodra ik het zeg,' fluister ik zacht. 'Kunnen we dit gesprek niet beter oog in oog doen?' vraag ik. Nathan is stil. Langzaam laat ik Lucy los en doe ik mijn handen omhoog. 'Ik ga me nu omdraaien. Oké?' Langzaam draai ik me om met mijn handen omhoog. Ik kijk Nathan aan. 'Je wist toch dat je altijd naar me toe kon komen als er iets was?' vraag ik. 'Ik heb Dean toch ook geholpen? Hij woont nu bij mij,' zeg ik. 
Nathan kijkt me woedend aan. Zijn hand begint te trillen en er ontstaan tranen in zijn ogen. Hij knippert ze weg en wordt weer rustig. Hij kijkt even naar beneden. Dit is mijn kans. Ik grijp zijn pistool en richt het op de grond. Hij schiet, maar mist dus. Ik trek hem naar me toe en sla hem in zijn gezicht. 
'Lucy nu!' roep ik. Ik hoor snelle voetstappen wegrennen. Ik draai Nathans arm zo dat ik achter hem kom te staan. Ik pak zijn pistool en richt het op Sam. Ik schiet maar mis. Sam en de twee mannen rennen weg. Ik probeer ze neer te schieten, maar ik mis telkens. 
'Grijp het meisje!!' hoor ik Sam roepen. Opeens komen er heel veel mannen tevoorschijn. Ze rennen achter Lucy aan. Ik schiet op ze. Ik raak één van hen, maar dan is het pistool leeg. Ik vloek en gooi het pistool op de grond. Ik sla Nathan hard in zijn gezicht en hij valt op de grond. Ik ren naar Lucy. Wanneer ik bijna bij haar ben word ik vastgepakt. Ik hoor Lucy gillen en zie dan dat iemand haar vast heeft. 
Hij sleurt haar mee naar het midden van het gebouw en Sam komt weer tevoorschijn. 
De twee mannen die mij vast hebben duwen me naar Lucy en zetten me voor haar op de grond neer. 
Twee mannen pakken Lucy vast en zetten haar op haar knieën. Sam pakt een pistool en richt dat op haar. 
'Caiden, Caiden, Caiden,' zegt hij. 'Je leert het ook nooit, hé? Je kunt niet van mij winnen,' zegt hij. 'Jij stal van me. Jij hebt een paar van mijn mannen uitgeschakeld. Je bleef mijn handel maar dwarsbomen. En nu. Nu is het tijd voor wraak. Jij verdient dit.' 
Een oorverdovende knal galmt door het gebouw. Vanaf dat moment lijkt alles in slow-motion te gaan. De mannen laten ons allebei los en Lucy valt slap op de grond. Ik kruip meteen naar haar toe. Bloed stroomt uit de wond in haar buik en tranen stromen over mijn wangen. 
'Blijf wakker Lucy. Alsjeblieft,' smeek ik. 
'Caiden,' snikt ze. 'Ik wil niet dood.' 
'Ik weet het. Het spijt me zo erg. Voor alles. Ik had naar je moeten luisteren,' zeg ik. Ik druk met een hand op de wond en met de andere hand heb ik haar hand vast. 'Het spijt me zo, zo erg. Vergeef me alsjeblieft. Ik zal mijn leven verbeteren,' smeek ik huilen. 
Een harde knal is te horen. Het gebouw stroomt vol met politieagenten en iedereen wordt gearresteerd. Zayns vader ziet Lucy en komt meteen hier heen. 
'Een ambulance is onderweg.' 
'Caiden...' zegt Lucy zwak. Ik kijk haar meteen aan. 'I-ik-'
'Lucy alsjeblieft. Blijft bij me. Nog heel even. De ambulance komt er zo aan.' 
'Ik hou van je,' zegt ze. 
'Ik ook van jou, Lucy. Het spijt me,' zeg ik. Ze glimlach zwak naar me, maar die verdwijnt al snel. Haar hoofd draait naar het plafond en haar gezicht heeft geen uitdrukking meer. Haar greep verslapt en haar hand valt uit de mijne.
'Lucy?' vraag ik. Geen reactie. 'Lucy, alsjeblieft. Word wakker,' zeg ik. 
'Caiden... Het is te laat,' zegt Zayns vader. 
'Nee. Nee, dat kan niet,' zeg ik. 'Alsjeblieft niet,' snik ik. Ik buig mijn hoofd naar beneden en huil. Ik hoor de ambulance aankomen. Even later komen ze binnen. Zayns vader staat op en praat met ze. Dan voel ik een hand op mijn schouder. 
'Kom op, Caiden,' zegt Zayns Vader. 
'Nee,' zeg ik. 
'Je moet loslaten Caiden,' zegt hij. 'Kom op, dan breng ik je naar huis. Je ouders willen vast ook weten wat er is gebeurd.' 
Ik raap mezelf bij elkaar. Ik kijk voor de laatste keer naar Lucy. Ik veeg haar tranen weg en haar haar uit haar gezicht. Ik sluit haar ogen en dan sta ik op. Ik kijk toe hoe ze haar op de brancard leggen en een wit doek over haar heen leggen. Zayns vader brengt me naar huis en ik plof op de bank. Ik pak een kussen en knuffel het. Zacht begin ik weer te huilen.

Zayn West

Ik hoor de deur open gaan en ren meteen naar beneden. Pap hangt net zijn jas aan de kapstok als ik de gang binnen loop. 
'Pap, er is iets met Lucy gebeurt. Ze zei dat ze zou bellen als ze thuis was, maar ze heeft nog steeds niet gebeld!' zeg ik. 
'Zayn...' zegt hij triest. 'Ga zitten.' Ik kijk hem verward aan en ga op de bank zitten. Hij gaat in de stoel zitten en kijkt me aan. 
'Nadat we alles in de bar hadden geregeld, kwam Caiden naar me toe. Hij liet me een gesprek tussen hem en een man zien. Ik weet nog steeds niet echt wie hij is. Maar goed, het kwam erop neer dat hij Lucy had meegenomen.' 
'Wat?! Pap! Je moet haar vinden!' 
'Zayn, rustig,' zegt hij. 'Ik ben nog niet klaar. Er stond ook een locatie bij. We zijn daar met heel veel agenten en Caiden en zijn vriend heen gegaan. Caiden en zijn vriend zijn naar binnen gegaan en wij hebben buiten gewacht. Na lang wachten hoorden we geweerschoten. We hebben nog heel even gewacht en zijn toen naar binnen gegaan. Toen we daar binnen kwamen... troffen we Caiden aan... Hij zat naast Lucy's lichaam. Ze was nog in leven toen ik bij haar kwam, maar... de ambulance was er niet op tijd,' zegt pap. Ik weet niet wat ik moet zeggen... Lucy...
'Ze is... dood?' Tranen ontstaan in mijn ogen. Pap knikt. 
'Ja...' 
Ik begin zacht te huilen. Papa staat op en komt naast me zitten. Hij neemt me in zijn armen. 
'Het komt allemaal goed,' zegt hij. 

'Het komt goed.' 

Einde

Eehhh hai... 

Ja, eehm dit is het einde. Geen grapje. Het is echt het einde. Sorry?

Please, don't kill me!

Er komt nog een epiloog. En ja, Lucy is echt dood. Nee, ze is niet een of ander magisch wezen, waardoor ze weer tot leven komt. 

Ze is dood. 

Sorry!

Ik vond het gewoon wel een goed einde....

Maar goed, ik zal niet langer dood babbelen. Het epiloog staat er ook al op! Dus lees die maar snel!

Doei!

Xxx Indy