The Revenge (Dutch/Nederlands)

Hoofdstuk 7

De eerste dag weer terug op school, verliep, voor zover je het zo kan noemen, normaal. Natuurlijk zou Zayn, Zayn niet zijn, als hij er niet meteen in de eerste les uit gestuurd zou worden. 
Zayn was gewoon aan het praten met een van zijn vrienden, maar natuurlijk moet je dat niet doen als je les hebt van meneer Finley. Als je ook maar een woord zegt tegen de gene naast je, begint hij tegen je te schreeuwen.
Charlie heeft in de pauze natuurlijk weer pretzels gekocht en Alice moest weer eens in een scène maken in de kantine, omdat een van de "populaire" meiden een opmerking maakte over haar kleding.
Dus ja, normaal.
Eenmaal thuis is het huis weer verlaten. Mijn ouders zijn gisteren alweer weggegaan, deze keer naar Tokio. Caiden zal vast wel weer ergens in een bar zitten met z'n vrienden. Ik trap mijn schoenen uit en hang mijn jas op aan de kapstok. Ik pak wat drinken en loop dan naar de woonkamer. Eenmaal in de woonkamer zie ik dat ik toch niet alleen thuis ben. Dean zit op de bank, met een kop koffie een boek te lezen. Ik trek mijn wenkbrauw op en loop langzaam naar da bank.
'Hoi,' zegt Dean droog. Hij neemt een slok van zijn koffie en focust zich weer op zijn boek.
'Hey.' Ik zet mijn glas op tafel en plof neer op de bank. 'Waar is Caiden?' vraag ik Dean.
'Hij is even naar de winkel, iets ophalen ofzo,' antwoord Dean. Ik knik en pak mijn wiskundeboek en schrift uit mijn tas. Ik ga comfortabel zitten en sla mijn wiskunde boek open en zucht diep. De abc-formule... Zo moeilijk is het niet, het is alleen zo veel schrijfwerk! En dan geeft onze leraar ook nog tien van die opdrachten, waar je iets van zes keer de abc-formule moet toepassen...
Na ongeveer een halfuur ben ik vier opdrachten verder. Ik besluit even een pauze te nemen en pak mijn telefoon.
Vier berichten van Charlie. 

Charlie💕:

C: Hey, over dat ene ongeluk op nieuwjaarsavond. Ik vind het ook best, raar dus ik ben gaan zoeken en toen vond ik dit.  

C:Ongeluk in Wakefield blijkt moord te zijn

Het ongeval op nieuwjaarsavond, waarbij de 19-jarige Noah Vikander om het leven is gekomen, blijkt moord te zijn. Op camera beelden is te zien dat een auto met hoge snelheid over de straat rijdt en met opzet richting Noah reed. Nadat hij door de auto werd geraakt, stapte de bestuurder uit en checkte zijn hartslag. Vervolgens gaf de bestuurder de jongen een paar harde trappen en checkte hij de jongens hartslag weer. Daarna stapte hij in en reed hij weer met hoge snelheid weg. 

De verdachte droeg een zwarte hoodie, waardoor zijn gezicht bedekt was. De politie denkt dat het een man van 1.90 m is. Hij reed in een zwarte BMW, het nummerbord was niet te zien. 

Als U iets weet of iets verdachts hebt gezien, twijfel dan niet om de politie in te lichten. 

C: En ik dacht... misschien kunnen we samen meer informatie opzoeken en heel misschien als een soort geheim agenten uitvinden wie het is? *doet puppy oogjes* Pleeeaaassee???

C: Oh, en by the way, als je niet reageert kom ik gewoon naar je huis. Ik weet wanneer je het hebt gelezen, dus ik zou maar reageren als ik jou was.

~~~~~~~~

Ik grinnik zacht en schud mijn hoofd. Op dat moment hoor ik de deur open gaan, ik til mijn hoofd op om te kunnen zien wie het is.
'Hey,' zegt Caiden.
'Hey,' zeggen Dean en ik tegelijk. Ik kijk weer naar mijn telefoon en begin te typen aan een bericht voor Charlie. Ik hoor voetstappen deze kant op komen, maar besteed er niet veel aandacht aan.
Plotseling wordt mijn telefoon uit mijn handen getrokken. Mijn hoofd schiet omhoog en ik zie Caiden staan, met mijn telefoon in zijn hand.
'Caiden! Ge-'
'Nee! Huiswerk maken!' zegt hij streng.
'Maar ik-'
'Niks geen gemaar. Huis-werk.'
'Alsof jij je huiswerk altijd maakte.'
'Daar gaat het nu niet om, je krijgt hem terug wanneer je klaar bent met huiswerk,' zegt hij, zijn stem duld geen tegenspraak.
'Oké, papa.' Ik rol met mijn ogen en pak mijn pen. Zuchten ga ik verder met de volgende opdracht. Ik heb hier echt geen zin meer in! Ik skip wel gewoon een paar opdrachten, dat merkt toch niemand en de leraar checkt het huiswerk nooit.
Een kwartier later ben ik klaar en gooi ik mijn boeken aan de kant. Ik kijk of ik nog meer huiswerk heb. Gelukkig niet. Ik ruim mijn spullen op en laat mezelf op de bank vallen.
'Leef je nog?' hoor ik Dean vragen.
'Nee.' Dean lacht zacht.
Plotseling gaat de deurbel, zuchtend sta ik op en loop ik naar de deur. Voor de deur staat Charlie.
'Ik zei dat ik zou komen, dus ik ben er.' Ik lach zacht.
'Nou je bent precies op tijd, ik ben net klaar met het huiswerk van wiskunde,' zeg ik. Ik hou de deur open en Charlie komt binnen.
'Ik haat wiskunde,' zeurt hij. 'Daarom heb ik het niet gemaakt.' Simpel haalt hij zijn schouders op. Hij doet zijn jas uit en hangt hem aan de kapstok.
'Zullen we naar mijn kamer gaan?'
'Is goed, dan kunnen we mooi onderzoek doen.'
'Lucy?!' roept Caiden vanuit de woonkamer.
'Jaaa?!'
'Wie is dat?'
'Charlie!'
'Oké, dan is het goed. Je telefoon ligt op je bureau!'
'Oke, thanks!' We lopen naar boven en inderdaad, daar ligt mijn telefoon. Charlie gaat op mijn
bureau stoel zitten en ik op mijn bed.
'Dus... het is moord?' vraag ik.
'Ja blijkbaar. Maar goed, laten we wat dingen uitzoeken,' zegt Charlie met een grijns.
'Charlie!' zeg ik.
'Wat?'
'Er is wel iemand vermoord hé! Dat is niet iets om grapjes over te maken!' zeg ik.
'I know, I know. Maar wij proberen toch gewoon te helpen?' Ik zucht en stem in. Ik pak een krukje en ga naast Charlie voor mijn bureau zitten, ik pak mijn laptop en klap hem open.
'Oké, wat gaan we eerst proberen te vinden?' 
'Gewoon wat meer over zijn persoonlijke leven. We kunnen mensen appen en dingen vragen,' zegt Charlie.
'Is dat niet raar dan?' 
'Nee, want iedereen vraagt zich nu af wie hij is, wat er precies gaande was en waarom hij is vermoord. Mensen krijgen zo veel vragen, het zal niet opvallen.'
Charlie pakt zijn mobiel en begint mensen te appen. Ik zoek zijn naam gewoon op. Ik krijg niet heel veel informatie, ik heb zijn instagram gevonden, maar die staat op privé dus daar heb ik niet veel aan. 
Het enige wat ik nu weet ik dat hij van voetbal hield en dat hij hier in Wakefield woonde. O ja en hij hield van voetbal.
'Heb jij iets gevonden?' vraag ik.
'Ik heb net een paar mensen geappt die altijd wel dingen weten. Een paar hebben al gereageerd. Hij zat niet bij ons op school, maar had wel vrienden die bij ons op school zitten. Hij heeft zijn VWO diploma vorig jaar gehaald. Voor zover zij weten had hij geen "vijanden" en was hij altijd heel aardig tegen iedereen. En wat heb jij?' 
'Hmm.. Raar.. Ik heb niet echt iets op internet gevonden. Alleen zijn insta account, maar die staat op privé en het leek me een beetje... stalkerig en raar om te vragen of ik zijn account mag volgen. Maar ik weet wel dat hij van voetbal hield en dat hij hier in Wakefield woonde.' 
'Oké, dus we weten nu niet hoe we verder moeten. Hij is een hele normale jongen, niemand zou hem vermoorden omdat hij iets ergs heeft gedaan. Waarom zou iemand hem vermoorden?' 
'Sommige mensen zijn gewoon niet helemaal goed in hun hoofd...' zucht ik. 
'Ja, dat is waar. Dus.... Is hierbij ons onderzoek gesloten?' 
'Tot dat we nieuwe informatie weten te krijgen, ik denk het wel, ja.' 
Charlie zucht. Even blijft het stil en dan krijg ik een idee. 
'Kom mee,' zeg ik en ik sta op. 
'Waarom?'
'Kom nou gewoon.' Ik loop mijn kamer uit, naar beneden. Ik hoor dat Charlie me volgt. We lopen naar de woonkamer, waar Caiden en Dean zitten. 
'Caideeenn??' vraag ik wanneer ik op de bank plof. 
'Wat wil je nu weer?' zucht Caiden.
'Nou kijk,' begin ik en ik ga liggen. 'Charlie en ik zijn erachter gekomen dat die jongen die is aangereden, met opzet is aangereden. Tenminste dat denkt de politie,' leg ik uit. 
'Dus?' 
'Dusss.... Als jij vrijdag of zaterdag nog naar zo'n vaag feestje gaat, wil je dan misschien rondvragen of mensen iets meer weten?' vraag ik op een onschuldige toon. 
'En waarom denk je dat die mensen op dat feestje weten wat er is gebeurd?' vraagt Caiden. 
'Oh doe nou niet alsof jij en je rare vrienden nog nooit met de politie te maken hebben gehad.' Ik druk mezelf omhoog en kijkt Caiden serieus aan. 
Caiden zucht. 'Ik zal kijken wat ik vrijdag kan doen.' 
'Dank je!' zeg ik en ik loop de kamer uit. 
'Oh nog één ding.' Ik draai me om en ik hoor Caiden zuchten. Dean lacht zacht. 
'Mag ik vrijdag avond vrienden uitnodigen, omdat jullie weg zijn en anders ben ik alleen. In het donker.' 
'Ik ga niet heen vrijdag,' zegt Dean. 
'Oh?' 
'Ja... Ik heb er gewoon niet zo veel zin in,' zegt hij schouder ophalend. 
'Als Dean het goed vindt mag je vrienden uitnodigen,' zegt Caiden. 
'Ik vind 't goed,' zegt Dean. 
'Oh nee, dan is het goed. Als ik maar niet alleen ben,' zeg ik. Ik neem Charlie weer mee naar mijn kamer en we kijken samen een paar afleveringen van Teen Wolf. 

'Die Dean hé... Waarom verblijft hij hier eigenlijk?' vraagt Charlie dan opeens. 
'Ik weet het eigenlijk niet, maar Caiden vertrouwd hem, dus dan is het vast goed.' 
'Weet je ook hoe lang hij hier nog blijft?' 
'Nee, geen idee.' 
'En hoe oud is hij eigenlijk?' 
Ik ben even stil. Waarom wil hij al deze dingen weten? 
'Volgens mij achttien. Hoezo?' vraag ik grijnzend. Ik zie vanuit mijn ooghoek dat Charlie rood aanloopt. 
'Gewoon..' 
'Heeft er hier iemand een crush?' vraag ik plagend. 
'Wat? Nee... Hij... eh hij is gewoon knap, oké? Meer niet.' 
'Oké, oké.' Ik focus me weer op het scherm. 
'Charlean.... Hmm... klinkt wel oké. Vind je ook niet?' 
'Lucy hou op!' zegt Charlie blozend. 
'Je vindt hem leuk! Ik zie het gewoon!' 
'Hij valt toch niet op jongens,' zegt Charlie. 
'Dat weet je niet, ik heb hem nog nooit over meisjes horen praten,' zeg ik. 
'Je kent hem nog maar een week ofzo.' 
'Oké, dat is waar. Maar alsnog. Het is leuk,' zeg ik. 
'Laten we er gewoon over ophouden,' zegt Charlie. 
'Wat jij wil.' 

Rond zes uur gaat Charlie weer naar huis en gaan Caiden, Dean en ik eten. Na het eten luister ik wat muziek en doe ik wat random dingen. Rond half tien komt Caiden mijn kamer binnen en zegt hij dat ik naar bed moet. Ik zucht en doe maar gewoon wat hij zegt. 
Na lang nadenken val ik eindelijk in slaap.