The Revenge (Dutch/Nederlands)

Hoofdstuk 6

Even een mededeling, voordat je gaat lezen. Ik ga morgen op vakantie naar Duitsland, dus ik weet niet of ik dan kan plaatsen. Ik heb (hoop ik) wel wifi op de camping, maar we gaan natuurlijk ook veel dingen doen dus ik weet niet of ik ook tijd heb om te plaatsen. Het is niet zo dat ik de hele week niks ga plaatsen, maar hou er rekening mee dat ik niet zo heel vaak plaats. 

Oké, dank u voor het luisteren. Veel plezier met lezen!

__________________________________________________________

Lucy Jones

Langzaam open ik mijn ogen en knipper ik een paar keer. Ik blijf nog even in deze positie liggen en dan draai ik me om om te kijken hoe laat het is.
Tien uur.
Waarschijnlijk slaapt Caiden nog. Ik rek me uit en pak mijn telefoon van mijn nachtkastje. Ik zie dat ik een berichtje heb van mijn moeder. 

Mama: 

M: Je vader en ik zijn om half twaalf thuis, zorg dat het netjes is. 

~~~~~

Geen 'hey lieverd! Hoe gaat het?' of 'Xxx mama', nee, gewoon 'we zijn om half twaalf thuis, zorg dat het netjes is' punt. Ik zucht diep en leg mijn telefoon weer terug. Tien uur.. Dan kan ik nog wel even blijven liggen. Ik ga comfortabel liggen en sluit mijn ogen. Langzaam dommel ik weer weg. Ik open mijn ogen weer en zucht. Mijn ogen vallen op mijn wekker en ik schiet omhoog.
Elf uur?!
Ik deed mijn ogen dicht voor letterlijk twee seconden!
Snel spring ik uit bed. Ik ren naar de badkamer en poets mijn tanden. Snel trek ik een zwarte skinny jeans aan en daarboven een witte trui aan, ik borstel mijn haar en doe het daarna in een knot. Ook doe ik nog een beetje mascara op. Ik ren de trap af alsof ik word achtervolgt door een raar persoon op een geit. Ik storm de woonkamer in, maar wat ik aantref is niet goed. Drie jongens en Caiden liggen te snurken op de bank, overal liggen lege bierflesjes, zakken chips en wat voor soort junkfood je maar kunt bedenken en die geur..
Rook vermengt met bier, junkfood en zweet.
Eén woord
Gadverdamme.
Ik open de gordijnen en zet meteen een raam open.
'Caiden!' roep ik, terwijl ik alvast begin met opruimen.
'Caiden!' roep ik nog een keer als hij niet reageert. Weer niks. Ik zucht geïrriteerd. Dan maar zo.
Ik gil hard en roep dan: 'Caiden help! Hij neemt me mee!' Meteen schieten de drie jongens en Caiden omhoog, Caiden kijkt paniekerig om zich heen, wanneer hij mij ziet staan veranderd zijn gezichtsuitdrukking van geschrokken, naar boos.
'What the hell, Lucy!' roept hij kwaad. 'Ik dacht dat je ontvoert werd!'
'Hier heb ik geen tijd voor,' zeg ik. 'Papa en mama komen om half twaalf thuis en dit alles moet nog opgeruimd worden.' Caidens ogen vergroten, wanneer hij op de klok kijkt.
'Shit!' roept hij.
'Ja, dat bedoel ik. Gaan jullie maar eerst douchen, dan begin ik wel vast met opruimen,' zeg ik. Ik ren naar de deur toe om schoonmaakspullen te halen, maar wordt dan tegengehouden door een stem.
'Wacht, Lucy is het toch? Caidens zusje?' vraagt een van jongens. Ik draai me om en knik. Een jongen met bruin, warrig haar en prachtige groene ogen komt naar me toe en houd zijn hand uit.
'Chris, Caidens vriend,' zegt hij. Ik schud zijn hand.
'Leuk om je eindelijk te ontmoeten,' zegt hij er nog bij.
'Ook leuk om jou te ontmoeten,' zeg ik zacht, terwijl ik naar het kleine litteken onder zijn oog kijk. Hoe zou hij daaraan gekomen zijn? Een andere jongen loopt nu ook naar me toe. Zijn donkerbruine haar zit helemaal door de war, maar toch ziet het er leuk uit, en zijn chocolade bruine ogen kijken me geamuseerd aan. Hij heeft een glimlach op zijn gezicht, ook al heb ik hem net wakker gemaakt met mijn gegil. 
'Nathan,' zegt hij simpel.
'Lucy,' zeg ik zacht. Ik vertrouw hem niet helemaal.
'En dit is Dean, hij was het meest dronken van ons allemaal,' zegt Chris, hij wijst naar een jongen met blond haar, de jongen zet net zijn zwarte bril op en wrijft vervolgens in zijn ogen. Hij kreunt en wrijft over zijn hoofd.
'Hmm hai,' zegt hij zonder mij aan te kijken. Ik focus me weer op Nathan en Chris. Beide jongens zijn bijna even lang, Nathan is iets langer, ze zijn niet zo gespierd, maar ze zien er wel fit uit. Ze passen volgens mij echt perfect bij elkaar als vrienden. Dean daarentegen lijkt meer op Caiden. Lang en je kunt zien dat hij naar de sportschool gaat. Ik kijk weer op de klok en zie dat het al kwart over elf is.
'Het was leuk om jullie te ontmoeten, maar nu hup naar boven en ga douchen, want onze ouders komen al over een kwartier thuis!' zeg ik. De vier jongens kijken me aan alsof ik Chinees praat.
'Ja wat?! Douchen! Nu!' zeg ik streng. Snel lopen ze de woonkamer uit. Ik loop snel naar de gang en pak ik vuilniszakken en schoonmaakspullen, ik neem het mee naar de woonkamer en begin met opruimen. Ik weet wat je denkt. Laat het ze gewoon zelf doen, zij hebben het vies stinkend gemaakt, dus zij moeten het ook weer opruimen. Maar als papa en mama dit zien, flippen ze. En als de jongens klaar zijn met douchen, hebben ze geen tijd meer om alles schoon te maken.
O ja, en ik ben gewoon aardig. Veel te aardig zoals mijn vrienden zouden zeggen. Ik schrik me dood, wanneer ik de deurbel hoor.
'Shit!' Ik leg alles neer en ren naar de voordeur. Bij de voordeur klop ik mijn kleren af en doe ik mijn haar een beetje normaal, dan open ik de deur.
'Eindelijk, waarom nam je niet op?! Ik heb een crisis!' roep ik Charlie, die voor de deur staat. Ik slaak een zucht van opluchting.
'Wacht hier,' zeg ik voordat hij verder kan praten. Ik ren naar de woonkamer en pak de vuilniszakken, ik ren weer terug en druk de vuilniszakken in Charlies handen.
'Gooi jij dat even weg, dan ruim ik de rest op,' zeg ik. Zonder op antwoord te wachten ren ik weer terug naar de woonkamer. Ik maak de tafel schoon met een doekje en ga even met de stofzuiger over de bank. Ik loop net weer de gang in, met de schoonmaakspullen, wanneer Charlie binnenkomt.
'Wat is er aan de hand?' vraagt hij. Ik prop de schoonmaakspullen weer terug in de kast en adem diep in en uit.
'Mama en papa komen zo meteen thuis, maar Caiden heeft een hele rotzooi in de woonkamer gemaakt,' zeg ik.
'En waarom ruim jij dat op?' vraagt Charlie.
'Omdat Caiden aan het douchen is en mijn ouders kunnen elk moment thuis komen.' 
'Jij bent ook veel te aardig.'
'Ja, weet ik...'
'Wat is er?' vraag ik dan.
'Ik heb je hulp nodig, ik was in het centrum met Allie en we kwamen een oude vriend van haar tegen, alleen blijkt hij "knappe gast van het feestje" te zijn,' zegt Charlie in paniek.
'Wacht. Bedoel je die gast die je op een feestje hebt ontmoet en je daarna nooit meer heeft gebeld?' vraag ik.
'Ja die ja!' zegt Charlie.
'oh...'
'Ja, oh. En toen vroeg hij of hij me ergens van kende,' zegt hij. 'Ik zei dat ik me het niet meer kon herinneren, maar ik kan het me wel herinneren!' 
'Eeh, het was een feestje, hij was vast dronken. Hij gaat het zich waarschijnlijk niet herinneren. En zo wel, ga gewoon een gesprek met hem aan, misschien is hij wel heel aardig,' zeg ik.
'Oké, maar wat nou als het heel ongemakkelijk wordt?' Net op het moment dat ik wil antwoorden, horen we voetstappen op de trap.
'Wat doe jij hier?' vraagt Caiden.
'Eeh... I-ik eehm..' Ik kijk naar Charlie en zie dat hij met open mond naar de jongens kijkt. Ik moet mijn best doen om niet te lachen.
'Charlie hier, had een probleempje, maar nu is het opgelost,' zeg ik.
'H-hai,' zegt hij. Ik grinnik en schud mijn hoofd. Opeens horen we een auto de oprit oprijden. Ik kijk geschrokken naar Caiden.
'Charlie ga naar mijn kamer!' zeg ik gehaast. Charlie rent de trap op en Nathan en Chris volgen. Waarom Dean blijft staan weet ik niet, maar daar zal Caiden vast een goede reden voor hebben. Ik hoor wat gepruts aan de deur en dan zwaait hij open. In de deuropening staan ze. Harriett en Micah Jones.
Onze ouders.
Ze lopen naar binnen en kijken ons aan. Dan zucht mijn moeder overdreven.
'Eindelijk zijn we thuis, die vertraging op het vliegveld was echt... belachelijk!' Papa kijkt op zijn horloge.
'Inderdaad, we zijn gewoon drie minuten later thuisgekomen dan verwacht. In die drie minuten had ik zo veel kunnen doen,' zeurt hij. Ik wil mama een knuffel geven, maar in plaats van een knuffel krijg ik een koffer tegen me aangedrukt.
'Hier lieverd, breng jij onze koffers maar even naar onze slaapkamer, dan kunnen de volwassenen even praten,' zegt ze. Kijk, dit doet ze nou altijd! Ik. Ben. Geen. Klein. Kind. Meer.
Ik moet mijn best doen om niet met mijn ogen te rollen en pak boos de koffers van papa en mama. Ik breng ze naar hun veel te grote slaapkamer en loop weer terug.
'Caiden, ik wil niks te maken hebben met die... die... vrienden van jou,' zegt mama.
'Maar mam-'
'Niks geen gemaar Caiden. Luister naar je moeder! Hij blijft hier niet. Punt uit,' zegt papa streng. Ik weet niet wat er met Dean is gebeurt, maar Caiden vertrouwt hem, dus dan zal hij vast niet zo slecht zijn. Ik loop snel naar de vier toe.
'Caiden! Wat doe je?!' roep ik. 'Mijn vrienden zitten te stelen?! Dat jij geen vrienden hebt, betekent niet dat je mijn vrienden kan stelen!' zeg ik verontwaardigt.
'Wat?' Caiden kijkt me verward aan.
'Ja, wat?!' Ik draai me naar mijn ouders.
'Mam, pap, dit is Dean. Hij is mijn vriend en hij heeft een kamer nodig, dus hij blijft hier logeren,' zeg ik. Mama en papa kijken van Caiden, naar mij en dan naar Dean.
'Is hij niet een beetje oud?' vraagt papa.
'Jij bent toch ook "bevriend" met die ene gast van zeventig?' vraag ik.
'Die "ene gast" is wel onze belangrijkste zakenpartner!' roept papa.
'Dat zeg je over iedereen!' kaats ik terug. Mama zucht.
'Goed hij mag blijven, maar alleen omdat jouw vrienden altijd zo beleefd zijn,' zegt ze, om te voorkomen dat papa en ik weer tegen elkaar gaan schreeuwen.
'Bedankt mevrouw Jones,' zegt Dean beleefd. Mijn moeder geeft hem een knikje en loopt dan weg, richting haar slaapkamer. Papa geeft mij nog een waarschuwende blik en loopt dan achter mama aan.
'Dus...' Ik kijk naar Dean.
'Vergeet dat, dat was raar,' zeg ik.
'Maar nu even serieus, jij mag hier blijven, maar als je ook maar iets flikt, sta je op straat. Begrepen?' vraag ik streng.
'Eehm oké...' zegt Dean.
'Goed. Ik ga naar Charlie! Doei!' Ik ren de trap op.

Hey!

Hier is hoofdstuk 6!

Het is nog steeds niet heel spannen, hé?  Het komt. Ik beloof het. Of nou ja, het wordt waarschijnlijk niet "eng spannend", maar gewoon zo van omg wat gaat er gebeuren en al dat soort dingen. Denk ik. Hoop ik. 

Maar goed, ik zit nu allemaal onzin te typen omdat ik, nu ik niet naar school ga, niks doe met mijn leven, dus ik heb niet zo veel te vertellen eigenlijk. 

Waarschijnlijk als ik op vakantie ben wel. Hoop ik en anders gebeurt dit. 

Oké, genoeg gepraat. 

Doei!

Xxx Indy