Epiloog

22 7 4
                                    

Caiden Jones

'Lucy was... een spontaan, lief, nieuwsgierig meisje. Ze gaf heel veel om anderen. Ze hield heel erg van uitgaan met haar vrienden en de serie Teen Wolf. Ze keek het zelfs zo vaak dat ik dacht dat ze misschien gehypnotiseerd was of zo iets. Ze was ook heel slim. Ze heeft samen met haar vrienden een moordenaar ontmaskert. Eerst wilde ik haar niet geloven, maar toen ik oog in oog stond met de moordenaar veranderde ik van gedachten. Later wilde ze graag dokter worden. "Dan kan ik mensen helpen." zei ze altijd. Door een tragische gebeurtenis is ze om het leven gekomen. En het is allemaal mijn schuld', ik kijk de zaal even rond, pap en mam zitten vooraan, samen met opa en oma. Daarachter zitten haar vrienden, 'Lucy had me al meerdere keren gezegd dat ik mijn leven moest verbeteren, maar ik was te koppig om te luisteren. Ik heb de verkeerde mensen vertrouwt en daardoor is ze er nu niet meer. En het is niet zo dat ik niet om haar gaf. Nee, ik gaf heel veel om haar. Zelfs zo veel dat als het kon, ik die kogel voor haar had genomen. Het had ik moeten zijn, niet haar. Zij verdiende het niet. Ze is altijd aardig geweest, tegen iedereen.' Tranen van verdriet en van frustratie rollen over mijn wangen. Ik veeg ze weg en kijk dan naar mijn blaadje. 'Lucy was ook sterk. Misschien niet fysiek, maar wel mentaal. Ze heeft kunnen overleven zonder ouders, ze heeft een moordenaar weten te ontmaskeren, ze heeft zelfs twee keer oog in oog met hem gestaan. Ze heeft dat alles kunnen overleven, behalve mij. Behalve haar eigen broer. Toen ik naast haar zat, op die vloer van dat grote gebouw, heb ik haar belooft dat ik mijn leven zou verbeteren. En dat ga ik ook doen.' Ik draai me naar de kist. 'Lucy, ik weet dat het te laat is, maar ik hoop dat als je hier nog zou zijn, je me kunt vergeven. Ik hou zo ontzettend veel van je en ik zal voor altijd van je blijven houden. Ik zal je niet vergeten. Beloofd.' Ik vouw het papiertje weer op en stop het in mijn zak. 'Het spijt me,' zeg ik nog zacht. Dan loop ik met gebogen hoofd weer terug naar mijn plek. 




Dit is het dus echt. 

Het einde van The Revenge...

Ik vind het toch ook best wel jammer... 

Maar goed, nu kan ik wel mooi focussen op school. 

Dat helpt ook geen meter tegen het feit dat Lucy dood is, maar goed. 

Ik wil jullie allemaal heel heel erg bedanken! Voor het lezen van het boek. Voor het stemmen. Voor het reageren. 

Ik hoop echt dat het boek goed bevallen is. 

Zonder jullie had ik het waarschijnlijk niet eens afgemaakt. 

Nogmaals heel erg bedankt!

Goed, ik ga nu maar weer eens!

Doei!

Xxx Indy


The Revenge (Dutch/Nederlands)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu